Li-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Li-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Komsomolskie Zjednoczenie Przemysłu Lotniczego, Kazańskie Zjednoczenie Przemysłu Lotniczego

Typ

samolot transportowy

Załoga

3 osoby

Historia
Data oblotu

1939

Lata produkcji

1939–1947

Wycofanie ze służby

w lotnictwie LWP: 13 maja 1974

Dane techniczne
Napęd

2 silniki gwiazdowe M-62 lub ASz-62IR

Moc

M-62 – 2 × 840 KM
ASZ-62IR – 2 × 1000 KM

Wymiary
Rozpiętość

28,83 m

Długość

19,65 m

Wysokość

5,15 m

Powierzchnia nośna

91,70 m²

Masa
Własna

7150 kg

Startowa

11 500 kg

Osiągi
Prędkość maks.

280 km/h

Prędkość przelotowa

220–240 km/h

Prędkość minimalna

108 km/h

Prędkość wznoszenia

3,5–4,8 m/s[1]

Pułap

5600 m

Zasięg

2400 km

Rozbieg

400 m

Dobieg

350 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
ZSRR, Polska
Rzuty
Rzuty samolotu

Li-2 (ros. Ли-2) – samolot transportowy, pasażerski i bombowy produkcji radzieckiej z okresu II wojny światowej. Adaptacja amerykańskiego projektu samolotu Douglas DC-3.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Li-2 w barwach LOTu na lotnisku Okęcie w Warszawie

W 1938 roku ZSRR zakupił licencję na produkcję samolotu komunikacyjnego Douglas DC-3. Jego konstrukcja nie odpowiadała jednak w pełni wymaganiom użytkowników. Z tego powodu w biurze konstrukcyjnym Borysa Lisunowa dokonano adaptacji projektu. Obejmowała ona wzmocnienie konstrukcji płatowca i przystosowanie go do przewozu cięższych ładunków, zmieniono rozmieszczenie drzwi wejściowych, zmniejszono również rozpiętość płata i powierzchnię nośną. Przystosowano kadłub do instalacji grzbietowej wieżyczki strzeleckiej. Zmieniono napęd samolotu – zastosowano silniki M-62 o mocy 840 KM. Samolot otrzymał oznaczenie PS-84 i pod koniec 1939 roku uruchomiono jego produkcję w Wytwórni Lotniczej nr 84 w Chimkach pod Moskwą. Na początku 1941 roku zmieniono oznaczenie maszyny na Li-2. Ogółem wyprodukowano ok. 3000 sztuk samolotu w różnych odmianach, najwięcej – w wersji transportowej Li-2G (Li-2T). Produkcję zakończono na przełomie lat 1946 i 1947.

Wersje produkcyjne[edytuj | edytuj kod]

  • PS-84 – początkowe oznaczenie samolotu transportowego
  • Li-2P – komunikacyjny dla 14-28 pasażerów
  • Li-2G (lub Li-2T) – transportowy do przewożenia 2800 kg ładunku lub 26 spadochroniarzy. Mógł także holować szybowce desantowe
  • Li-2GP – transportowo-pasażerski dla 10 pasażerów i 1200 kg ładunku
  • Li-2(S) – dalekiego zasięgu do przerzutu grup dywersyjnych na zaplecze frontu
  • Li-2(B) – bombowy uzbrojony w 3 km-y SzKAS i 1500 kg bomb
  • Li-2F – samolot aerofotogrametryczny
  • Li-2W – wariant wysokościowy.

Służba[edytuj | edytuj kod]

Na początku 1940 roku nowe samoloty weszły na wyposażenie Aerofłotu i pułków transportowych lotnictwa wojskowego. W czasie II wojny światowej były wykorzystywane na wszystkich frontach: przewoziły zaopatrzenie, holowały szybowce desantowe i służyły do desantowania spadochroniarzy.

Wersja bombowa weszła w trakcie wojny z Niemcami na wyposażenie lotnictwa dalekiego zasięgu, przekształconego 6 grudnia 1944 w 18. Armię Powietrzną – w maju 1945 roku Li-2 z 593 sztukami był jej najliczniejszym typem samolotu[2].

Służba w lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]

W polskim lotnictwie wojskowym używano 20 maszyn Li-2 w wersjach: transportowej Li-2T oraz pasażerskiej Li-2P, z tego 10 wypożyczono na pewien czas firmie PLL LOT. Wojsko eksploatowało te samoloty do 1973 r. W PLL LOT eksploatowano łącznie 40 maszyn w wersji pasażerskiej Li-2P z 24 miejscami dla podróżnych (w tej liczbie 9 maszyn DC-3) oraz transportowe Li-2T. W PLL LOT samoloty Li-2 były w użyciu do 1967 r. Trzy egzemplarze Li-2 w pierwszej połowie lat 60. XX w. przebudowano na wersję aerofotogrametryczną. 25 sierpnia 1960 r. we wsi Lignowy w okolicach Tczewa w czasie technicznego lotu aerofotogrametrycznego bez pasażerów wskutek pęknięcia konstrukcji lewego skrzydła samolot PLL LOT Lisunow Li-2P SP-LAL (Lucynka) uległ katastrofie, spadając z wysokości około 2000 m, zginęło wówczas 5 członków załogi i dwie osoby towarzyszące. Wypadek ten spowodował, że ze stanu PLL LOT zostało skasowane 16 samolotów Li-2 z nalotem większym niż 5000 h.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lisunow Li-2, 1939 (PS-84) [online], samolotypolskie.pl [dostęp 2023-02-07].
  2. Władimir Kotielnikow: Ił-4. «Wozdusznyje kriejsiera» Stalina. Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2009, s. 99. ISBN 978-5-699-38276-7. (ros.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo. Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3.

Katastrofy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Katastrofy lotnicze z udziałem samolotu Li-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]