Lud miłujący wolność

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lud miłujący wolność – ogólnoświatowa seria zgromadzeń religijnych o charakterze międzynarodowym, zorganizowanych przez Świadków Jehowy. Seria zgromadzeń rozpoczęła się w czerwcu 1991 roku na półkuli północnej, a zakończyła się w styczniu 1992 roku na półkuli południowej. Hasło kongresu oparto na słowach Jezusa: „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (Ewangelia Jana 8:31, 32 NW)[1].

Kongresy międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Chorwacja[edytuj | edytuj kod]

Pomimo rozpadu Jugosławii, ogłoszenia przez Chorwację niepodległości i związanej z tym napiętej sytuacji politycznej, Świadkowie Jehowy zorganizowali w Zagrzebiu kongres międzynarodowy. Nosił on w Zagrzebiu wyjątkowo nazwę „Lud miłujący wolność Bożą”[a]. Odbył się on w dniach od 16 do 18 sierpnia na stadionie Dynama. Miejscowi Świadkowie Jehowy oraz Świadkowie z sąsiednich krajów przez dwa miesiące remontowali stadion. Ponieważ wszystkie inne imprezy w Zagrzebiu zostały odwołane, uwaga opinii publicznej skupiła się na kongresie. Port lotniczy w Zagrzebiu był zamknięty, dlatego delegaci ze słoweńskiego Portu lotniczego w Lublanie zostali przetransportowani autobusami do Zagrzebia[2]. Londyński dziennik „The Times” napisał, iż „po raz pierwszy Świadkowie Jehowy zorganizowali swój kongres w państwie, w którym trwa wojna domowa”[3].

W kongresie uczestniczyło 14 684 delegatów z 15 krajów, wśród nich 7300 Świadków Jehowy z Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Macedonii, Słowenii, Serbii, 3000 z Włoch, Kanady, 600 ze Stanów Zjednoczonych oraz krajów Europy Zachodniej. Program został przedstawiony w języku serbsko-chorwackim, słoweńskim i włoskim.

Przemówienia wygłosili członkowie Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy Carey W. Barber, William Lloyd Barry, Milton George Henschel, Theodore Jaracz i Lyman Alexander Swingle.

Po zakończeniu kongresu autokary odwożące delegatów z Serbii i Macedonii należały do ostatnich pojazdów przepuszczonych przez granicę chorwacko-serbską, która zaraz potem została zamknięta[4][5][6][7][8][9][10][11].

Czecho-Słowacja[edytuj | edytuj kod]

Kongres międzynarodowy „Lud miłujący wolność” w Pradze, 1991

W dniach od 9 do 11 sierpnia kongres zaplanowano w Pradze w Czecho-Słowacji. Był to pierwszy kongres międzynarodowy w tym kraju i to pomimo tego, że działalność Świadków Jehowy w tym kraju nie była jeszcze zalegalizowana. Delegaci zostali zakwaterowani w hotelach, w domach współwyznawców, ponad 12 500 w szkołach i w salach gimnastycznych, a przeszło 29 000 w domach akademickich i schroniskach młodzieżowych. W ciągu dwóch miesięcy 9500 ochotników przeznaczyło 58 000 godzin na dokładne posprzątanie stadionu Strahov, usprawnienie systemu kanalizacyjnego i jego pomalowanie, m.in. wykonano dodatkowe ławki o łącznej długości 18 km. W przygotowaniu kongresu pomagali również Świadkowie Jehowy z Niemiec[12][8].

W kongresie uczestniczyło 74 587 osób, w tym 29 119 z Czech i Słowacji, 26 716 z Niemiec, 12 895 z Polski. Pozostałych 5857 delegatów pochodziło z 36 innych krajów z Europy (w tym przeszło 900 z Włoch, 746 ze Szwecji, 570 z Holandii, 299 z Wielkiej Brytanii[13]), Ameryki oraz 743 z Japonii. Ochrzczono 2337 osób, w tym 1760 z Czecho-Słowacji, 480 z Niemiec i 97 z Polski.

Program przedstawiono w języku czeskim, słowackim, niemieckim i polskim (tłumaczony na polski migowy). Ogłoszono wydanie i udostępniono obecnym jednotomowe Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata w językach czeskim oraz słowackim[14]. W latach 1982–1986 przekład został wydrukowany i oprawiony – w warunkach konspiracyjnych – w pięciu tomach. W programie kongresu uczestniczyli członkowie Ciała Kierowniczego, Milton George Henschel, Theodore Jaracz i Albert D. Schroeder. Oficjalne zezwolenie na działalność religijną Świadków Jehowy w Czechach nastąpiło 1 września 1993 roku[15][16][17][18][19][9][20][10][11].

Węgry[edytuj | edytuj kod]

Również na Węgrzech po raz pierwszy zorganizowano kongres międzynarodowy. 27 czerwca 1989 roku uchylono zakaz działalności Świadków Jehowy na Węgrzech. Na Népstadionie w Budapeszcie w zgromadzeniu uczestniczyło 40 601 delegatów z 35 krajów, m.in. z Węgier, Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Japonii, Kanady, Niemiec, Norwegii, Polski, Stanów Zjednoczonych, Szwecji i Włoch. Program przedstawiono w języku węgierskim, polskim (tłumaczony na polski migowy) i niemieckim, a niektóre punkty programu w 10 innych – angielskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, holenderskim, japońskim, norweskim, szwedzkim i włoskim. Ciało Kierownicze reprezentowali John E. Barr, Milton George Henschel, Theodore Jaracz oraz Karl F. Klein. Po zakończeniu programu kongresu prezydent Węgier Árpád Göncz zaprosił do siebie Świadków Jehowy, z którymi za czasów rządów komunistów przebywał w więzieniu[8][21][9][10][11].

Pozostałe kongresy[edytuj | edytuj kod]

Oprócz serii kongresów międzynarodowych w około 150 krajach na całym świecie zorganizowano zgromadzenia okręgowe.

W wielu krajach, w których w poprzednich latach obowiązywał zakaz działalności, po uzyskaniu legalizacji Świadkowie Jehowy zorganizowali pierwsze oficjalne kongresy, m.in. w Etiopii, Mozambiku, Nikaragui, Rwandzie, Togo oraz w Związku Radzieckim. W szeregu krajów Ameryki Łacińskiej (m.in. w Brazylii i Meksyku), Afryki i Europy Wschodniej wszystkich obecnych na kongresach było 3–4 razy więcej niż głosicieli[19][10].

Polska[edytuj | edytuj kod]

W Polsce zorganizowano 12 zgromadzeń:

W kongresach uczestniczyły 131 554 osoby[8]. Przeszło 22 000 delegatów z Polski uczestniczyło w kongresach w Budapeszcie, we Lwowie i w Pradze[23].

Austria[edytuj | edytuj kod]

Program kongresów w Austrii przedstawiono w języku niemieckim i austriackim migowym; odbyły się one w Wiedniu, Innsbrucku, Linzu (dwa zgromadzenia), Grazu i Villach[24].

Brazylia[edytuj | edytuj kod]

W Brazylii zorganizowano 98 kongresów, w których uczestniczyły 482 034 osoby, a ochrzczono 8991[10].

Etiopia[edytuj | edytuj kod]

Do szczególnych wydarzeń w historii działalności Świadków Jehowy w Etiopii zalicza się kongres, który odbył się w styczniu 1992 roku na stadionie miejskim w Addis Abebie. Był to pierwszy kongres po zniesieniu – 11 listopada 1991 roku – 34-letniego okresu zakazu ich działalności w Etiopii. W zgromadzeniu uczestniczyły 7573 osoby[25].

Grecja[edytuj | edytuj kod]

Działalność Świadków Jehowy w Bułgarii nie była jeszcze zalegalizowana prawnie i dlatego nie mogli tam zorganizować kongresu. Dwa dni przed rozpoczęciem zgromadzenia – w dniach od 12 do 14 sierpnia – w Salonikach w Grecji 324 Świadków Jehowy z Bułgarii otrzymało wizy na wyjazd na kongres w języku bułgarskim. Ochrzczono 39 osób. Obecni otrzymali wydaną w ich języku broszurę Duchy zmarłych – czy mogą pomagać albo szkodzić? Czy naprawdę istnieją? oraz książkę Mój zbiór opowieści biblijnych (wydana w języku angielskim w 1978 roku). Niespełna tydzień po zgromadzeniu, 17 lipca, Świadkowie Jehowy w Bułgarii zostali prawnie zarejestrowani[8][26].

Meksyk[edytuj | edytuj kod]

W Meksyku odbyło się kilkadziesiąt zgromadzeń, m.in. w stołecznej Arena México oraz w Monterrey, w którym uczestniczyło 25 000 osób[27][28].

Mozambik[edytuj | edytuj kod]

Pomimo wojny domowej trwającej w Mozambiku, po raz pierwszy w prowincji Inhambane zorganizowano zgromadzenie, które odbyło się w dniach od 2 do 4 stycznia 1992 roku w Maxixe. Uczestniczyły w nim 1024 osoby[29].

Niemcy[edytuj | edytuj kod]

W Niemczech zorganizowano 16 zgromadzeń. Kongresy odbyły się w Berlinie, Bochum, Duisburgu, Frankfurcie, Gelsenkirchen, Hanowerze, Hamburgu, Kaiserslautern, Kolonii, Mannheim (dwa zgromadzenia), Meckenheim, Möllbergen, Reutlingen, Saarbrücken, i Stuttgarcie. Program przedstawiono w języku niemieckim, angielskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, portugalskim, tureckim, włoskim oraz niemieckim migowym[24].

Rumunia[edytuj | edytuj kod]

W Rumunii odbyło się 8 zgromadzeń, brało w nich udział 34 808 osób. Obecni otrzymali wydaną w języku rumuńskim książkę Wspaniały finał Objawienia bliski! (wydaną w języku angielskim w roku 1988)[8][9].

Rwanda[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1992 roku kongres odbył się w Kigali. Pomimo że wielu Świadków Jehowy z północy kraju nie uzyskało pozwolenia na podróżowanie i działalność jeszcze nie była prawnie zalegalizowana, w kongresie uczestniczyło 2079 osób, a 75 zostało ochrzczonych[30].

Stany Zjednoczone[edytuj | edytuj kod]

W Stanach Zjednoczonych zorganizowano 144 kongresy w 61 miastach, a uczestniczyło w nich około 1,4 miliona osób[31].

Szwajcaria[edytuj | edytuj kod]

W Genewie kongres w języku francuskim, hiszpańskim, portugalskim i włoskim odbył się w dniach od 12 do 14 lipca. W języku włoskim kongres w Zurychu zorganizowano w dniach od 18 do 20 lipca, w języku niemieckim i migowym w dniach od 21 do 23 oraz od 26 do 28 lipca[24].

Togo[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1992 roku w Togo zorganizowano pierwsze kongresy po zniesieniu zakazu działalności Świadków Jehowy w Togo. Uczestniczyło w nim 25 467 osób, w tym 6443 głosicieli z Togo, a 556 osób zostało ochrzczonych, co stanowiło 8,6 procent ogółu głosicieli[32].

Włochy[edytuj | edytuj kod]

W kongresach zorganizowanych we Włoszech uczestniczyło 245 161 osób[10].

ZSRR[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy kongresy zostały zorganizowane na terenie ZSRR. W siedmiu zgromadzeniach wzięło udział 74 252 osoby, a 7820 zostało ochrzczonych[3][2][8][33][10][11].

  • Estonia

W Tallinnie kongres odbył się w dniach do 13 do 14 lipca w miejskiej sali koncertowej Linnahall, w której program przedstawiono w języku rosyjskim oraz w języku estońskim w pobliskiej hali lodowiska Jäähall. Był to pierwszy kongres zorganizowany na terenie Estonii od roku 1940, po okresie 50-letniego zakazu działalności. W kongresie uczestniczyły delegacje z Estonii, Łotwy, Litwy, Białorusi, z północno-zachodnich rejonów Związku Radzieckiego oraz z Królewca. W kongresie uczestniczyło 4808 osób, a 447 ochrzczono. Delegaci z Litwy otrzymali dodatkowo wydaną w języku litewskim broszurę Oto wszystko nowe czynię! (edycja zrewidowana, wydana w języku angielskim w roku 1986)[34][17][3][35].

  • Kazachstan

W dniach do 7 do 8 września kongres odbył się na Stadionie Centralnym w Ałmaty, w którym uczestniczyły 6802 osoby, w tym delegaci z Rosji, Kazachstanu, Uzbekistanu, Kirgistanu, Tadżykistanu i Turkmenistanu. Ochrzczono 602 osoby[36][37].

  • Ukraina

W kongresie, który odbył się 2 i 3 sierpnia na Stadionie Dynamo w Kijowie uczestniczyły 14 654 osoby, w tym przeszło 2000 osób z Moskwy i około 4500 z Kaukazu. Ochrzczono 1843 osoby.

3 i 4 sierpnia kongres zorganizowano we Lwowie; uczestniczyło w nim 17 531 osób, a 1316 przyjęło chrzest. W pracach przygotowawczych do tego kongresu uczestniczyli Świadkowie Jehowy z Polski.

Kolejny kongres na Ukrainie odbył się 24 i 25 sierpnia w Odessie. Liczba obecnych wyniosła 12 115 osób, a 1943 zostało ochrzczonych[38][39].

W Czerniowcach kongres odbył się w dniach od 31 sierpnia do 1 września, uczestniczyło w nim 14 137 osób, a 1126 zostało ochrzczonych.

  • Rosja

20 i 21 lipca kongres zorganizowano na Stadionie Miejskim w Usolu Syberyjskim. W zgromadzeniu uczestniczyło 17 531 osób, 1316 zostało ochrzczonych[3].

Publikacje wydane z okazji kongresu[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Publikacje Świadków Jehowy.
  • Największy ze wszystkich ludzi (książka)[40],
  • Duchy zmarłych – czy mogą pomagać albo szkodzić? Czy naprawdę istnieją? (broszura)[41][42]

Niektóre punkty programu[edytuj | edytuj kod]

Program kongresu kierował uwagę na „wolność udostępnianą przez Jehowę Boga – wolność od fałszywych nauk religijnych, wolność od strachu przed ludźmi, wolność od nałogów, grzesznych przyzwyczajeń i wielu innych rzeczy (List do Galatów 5:1)”[43][44]. Kierował również uwagę, „że tylko pod rządami Królestwa Bożego nastąpi całkowite uwolnienie od ucisku politycznego i ekonomicznego i od cierpień mających źródło w uprzedzeniach rasowych i naukach religii fałszywej, wolność od grzechu i śmierci, a wszystkim zostanie przywrócone doskonałe zdrowie, by mogli żyć wiecznie w szczęściu na rajskiej ziemi”[17].

  • Dramaty (przedstawienie kostiumowe):
    • Wyzwoleni do popierania prawdziwego wielbienia[45][46]
  • Wykład publiczny:
    • Witajmy Boży, nowy świat – świat wolności!

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ze względu na sytuację polityczną, w Chorwacji i ZSRR do hasła zgromadzenia dodano słowo „Bożą”, aby nie było jakichkolwiek wątpliwości dotyczących tego, o jaką wolność chodzi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Już teraz podejmij kroki, żeby wziąć udział w zgromadzeniu okręgowym „Ludu miłującego wolność”, „Nasza Służba Królestwa”, Watchtower, czerwiec 1991, s. 5–8.
  2. ↑ a b Tydzień, który zmienił świat, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 marca 1992, s. 10–12.
  3. ↑ a b c d Zdumieni tym, co ujrzeli, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 stycznia 1992, s. 7–17.
  4. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2009, Watchtower, 2009, s. 82, 83.
  5. ↑ Powody do radości na Bałkanach, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 15 października 2002, s. 19–21.
  6. ↑ Jedność, która zadziwia świat, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 stycznia 1994, s. 6–12.
  7. ↑ Pomyślne wieści z Europy Wschodniej, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 lipca 1992, s. 20.
  8. ↑ a b c d e f g Lud miłujący wolność Bożą raduje się w Europie Wschodniej, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 stycznia 1992, s. 1–17.
  9. ↑ a b c d Watchtower, Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Watchtower, 1995, s. 507.
  10. ↑ a b c d e f g Watchtower, Yearbook of Jehovah’s Witnesses 1992, Watchtower, 1992, s. 19–23, 254, 255 (ang.).
  11. ↑ a b c d Watchtower, Ciało Kierownicze dba o jedność – część 2 [online], jw.org, 2022 [dostęp 2022-09-20].
  12. ↑ „Lidové noviny”, 8 sierpnia 1991.
  13. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2000, Watchtower, 2000, s. 133.
  14. ↑ Watchtower, Powierzono im tłumaczenie „świętych oświadczeń Bożych” (Rzymian 3:2) [online], jw.org [dostęp 2015-12-09].
  15. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2000, Watchtower, 2000, s. 215–218.
  16. ↑ W kraju komunistycznym kierowałem się wiarą w Boga, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 22 kwietnia 1996, s. 12–18.
  17. ↑ a b c Zgromadzenia ludu miłującego wolność otrzymaną od Boga, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 15 stycznia 1992, s. 24–30.
  18. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 1999, Watchtower, 1999, s. 127.
  19. ↑ a b Miłość do Jehowy pobudza do prawdziwego wielbienia, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 stycznia 1992, s. 8–17.
  20. ↑ „Venkov, deník českého a moravskoslezského venkova”, 12 sierpnia 1991.
  21. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 1996, Watchtower, 1996, s. 111–113.
  22. ↑ Spotkanie Świadków Jehowy, „Głos Pomorza”, 11 lipca 1991, s. 6.
  23. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 1994, Watchtower, 1994, s. 248.
  24. ↑ a b c 1991 – Kongreß: Freiheitsliebende Menschen (Orte) [online] [dostęp 2015-12-09] (niem.).
  25. ↑ Spójrzcie, czego dokonał dla nas Jehowa!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 listopada 1992, s. 23–26.
  26. ↑ Wolność religijna w Bułgarii, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 maja 1992, s. 31.
  27. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 1995, Watchtower, 1995, s. 238.
  28. ↑ „El Norte”, 27 października 1991.
  29. ↑ Przybyli – mimo niewygód i niebezpieczeństwa, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 lipca 1992, s. 30.
  30. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2012, Watchtower, 2012, s. 188, 189.
  31. ↑ Pat Gilliland, Jehovah’s Witnesses Meeting in City, „News OK”, newsok.com, 13 lipca 1991 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
  32. ↑ Radowanie się w naszym Wielkim Stwórcy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 stycznia 1993, s. 11–16.
  33. ↑ Doniosły tydzień, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 marca 1992, s. 31.
  34. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2011, Watchtower, 2011, s. 229–232.
  35. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2007, Watchtower, 2007, s. 202, 203.
  36. ↑ Radosne wydarzenia w ZSRR, „Przebudźcie się!”, Watchtower, 8 marca 1992, s. 32.
  37. ↑ Watchtower, Kazakhstan. Our History [online], jw2017.org, 1 października 2016 [dostęp 2017-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-26] (ang.).
  38. ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy 2002, Watchtower, 2002, s. 235–236.
  39. ↑ Biedny materialnie, ale bogaty duchowo, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 września 2013, s. 8, 9.
  40. ↑ Największy ze wszystkich ludzi [online], jw.org [dostęp 2015-12-09].
  41. ↑ Duchy zmarłych – czy mogą pomagać albo szkodzić? Czy naprawdę istnieją? [online], jw.org [dostęp 2018-10-31].
  42. ↑ Publikacje Towarzystwa Strażnica. Skorowidz 1986–2016 [online], jw.org [dostęp 2017-09-25].
  43. ↑ Witajcie na zgromadzeniach okręgowych „Ludu miłującego wolność”!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 maja 1991, s. 30, 31.
  44. ↑ Przyjdź na zgromadzenie okręgowe pod hasłem „Lud miłujący wolność”!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 czerwca 1991, s. 32.
  45. ↑ Publikacje Towarzystwa Strażnica. Skorowidz 1986-2013 [online], jw.org [dostęp 2015-12-09].
  46. ↑ 1991 „Lovers of Freedom” District Assembly of Jehovah’s Witnesses [online], pcsgraphics.net [dostęp 2015-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-26] (ang.).
Kongresy Świadków Jehowy
Świadkowie Jehowy
Geneza
Historia
Doktryna
Praktyki religijne
Publikacje
Organizacja
Prezesi Towarzystwa Strażnica
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lud_miłujący_wolność&oldid=73006716”