1 Szwadron Samochodów Pancernych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
rtm. Jan Skawiński |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
1 Szwadron Samochodów Pancernych (1 szw. sam. panc.[1]) – pododdział kawalerii Wojska Polskiego II RP.
Historia szwadronu[edytuj | edytuj kod]
1 Szwadron Samochodów Pancernych został sformowany w październiku 1925 roku, w garnizonie Grodno, na bazie Kolumny Szkolnej Samochodów Pancernych 3 Dywizjonu Samochodowego. Pod względem wyszkolenia pododdział podlegał dowódcy 1 Dywizji Kawalerii, pod względem technicznym – dowódcy 1 Dywizjonu Samochodowego, a pod względem administracyjnym dowódcy 10 Pułku Ułanów Litewskich[2].
W 1926 roku szwadron został przeniesiony do Białegostoku[3].
W 1928 roku szwadron został usamodzielniony pod względem administracyjnym i podporządkowany bezpośrednio dowódcy 1 DK[4].
W 1929 roku, po rozwiązaniu 1 Dywizji Kawalerii, szwadron wszedł w skład 3 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Wilnie[5].
W połowie maja 1930 roku szwadron przestał być samodzielnym pododdziałem i został włączony w skład nowo powstałego 1 Dywizjonu Samochodów Pancernych w Brześciu[6][5]. Na początku czerwca 1930 roku szwadron wyjechał na trzymiesięczne ćwiczenia letnie do Obozu Ćwiczebnego Leśna koło Baranowicz[6][7].
Po zakończeniu poligonu szwadron powrócił do Białegostoku, a w drugiej połowie września 1930 roku został dyslokowany do garnizonu Brześć i zakwaterowany w koszarach im. gen. Józefa Hallera[5].
Na uzbrojeniu szwadronu znajdowało się sześć samochodów Ford FT-B, które od 1927 zastępowano samochodami wz. 1928[8].
Kadra szwadronu[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy szwadronu
- mjr kaw. Tadeusz Ciecierski (XI 1925[9] – II 1927[10])
- rtm. Bolesław Kentro (II 1927[11] – IV 1928 → 3 pszwol[12])
- rtm. Jan Skawiński (IV 1928[12][13] – IX 1930 → p.o. kwatermistrza 1 d. sam. panc.[14][15])
- Oficerowie młodsi szwadronu
- rtm. rez. pow. do sł. cz. Wincenty Poklewski (od XI 1925)
- rtm. Marian Guzowski (XI 1925 – II 1928 → dowódca plutonu ćwiczebnego samochodów pancernych i instruktor w Szkole Czołgów i Samochodów[16])
- por. kaw. / rtm. Zygmunt Żukowski (XI 1925 – IX 1930[17][14][15])
- por. / rtm. Tadeusz Szumski (od 1 IV 1928[18][19][13])
- por. kaw. Aleksander Jodkiewicz (do IX 1930[13][14][15])
Barwy[edytuj | edytuj kod]
4 sierpnia 1927 roku generał dywizji Daniel Konarzewski, w zastępstwie ministra spraw wojskowych ustalił, że oficerowie liniowi i szeregowi szwadronów samochodów pancernych będą nosić na kołnierzach kurtek i płaszczy proporczyk czarno-pomarańczowy, a na naramiennikach „numer porządkowy”[20].
24 lutego 1928 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił, że oficerowie i szeregowi szwadronów samochodów pancernych będą nosić na czapkach czarne otoki[21].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skrót nazwy jednostki używany w latach 20. i 30. XX wieku.
- ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 20-22.
- ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 21.
- ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 22.
- ↑ a b c Szubański 1996 ↓, s. 5.
- ↑ a b Magnuski 1993 ↓, s. 24.
- ↑ Szubański 1996 ↓, s. 5 wg autora koncentracja miała miejsce w Obozie Ćwiczebnym Biedrusko.
- ↑ Magnuski 1993 ↓, s. 122, 127.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 16 listopada 1925, s. 649.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927 roku, s. 47.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 144.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 299.
- ↑ a b c Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 54.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 298.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 36.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 11. Z dniem 30 września 1927 roku został przeniesiony w stan nieczynny na okres sześciu miesięcy.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 38.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 4.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz. 268.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 6 z 24 lutego 1928 roku, poz. 66.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
- Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1993. ISBN 83-860-28-00-9.
- Rajmund Szubański: 4 Batalion Pancerny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-04-7.