Przejdź do zawartości

Pląśnik karaibski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pląśnik karaibski
Riccordia elegans[1]
(Gould, 1860)
Ilustracja
Pląsniki karaibskie na rysunku z 5. tomu monografii Goulda o kolibrach (1861)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

krótkonogie

Rodzina

kolibrowate

Podrodzina

kolibry

Plemię

Trochilini

Rodzaj

Riccordia

Gatunek

pląśnik karaibski

Synonimy
  • Erythronota elegans Gould, 1860
  • Chlorostilbon elegans (Gould, 1860)[2]
  • Chlorostilbon bracei elegans (Gould, 1860)[2]
  • Riccordia bracei elegans (Gould, 1860)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Pląśnik karaibski[4], złocik karaibski (Riccordia elegans) – gatunek małego ptaka z rodziny kolibrowatych (Trochilidae). Znany tylko z jednego okazu odłowionego na Jamajce lub północnych Bahamach. Uznany za wymarły.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy gatunek opisał John Gould w 1860 na łamach „Proceedings of the Zoological Society of London”. Nie wskazał miejsca odłowienia holotypu. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Erythronota elegans[5]. Pląśnik karaibski dawniej bywał przez niektórych autorów uznawany za podgatunek pląśnika bahamskiego (R. bracei)[2]. Bywał zaliczany do rodzaju Chlorostilbon[6], ale obecnie umieszcza się go w rodzaju Riccordia[2][3][4]. Na początku 2023 Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) tymczasowo usunął go ze swojej listy ptaków świata jako takson wątpliwy, aż do czasu wyjaśnienia jego statusu za pomocą np. badań genetycznych[6]. Holotyp przechowywany jest w Muzeum Historii Naturalnej w Tring[7][8]; pochodzi z Jamajki lub północnych Bahamów[7]. Zdaniem A.A. Wellera, który przebadał holotyp, porównując go z okazami z rodzaju Chlorostilbon i Amazilia, nie jest to mieszaniec międzygatunkowy lub nawet międzyrodzajowy[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała holotypu wynosi około 98 mm[5]; długość skrzydła: 52,5 mm, długość dzioba: 18,8 mm[8]. Ciemię i spód ciała opalizujące, zielone. Tył szyi i grzbiet złocistozielony (lub pomarańczowozielony). Pokrywy nadogonowe czerwonofioletowe. Ogon długi, rozwidlony (głębokość wcięcia to 11 mm[8]), fioletowawy z zielonym połyskiem na końcach dwóch środkowych sterówek. Pokrywy podogonowe szare z brązowofioletowymi środkami piór. Pióra na skoku białe[5].

Status

[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje gatunek za wymarły (EX, Extinct). Znany jest tylko z jednego okazu o niepewnym pochodzeniu. Przyczyny wymarcia są niejasne[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Riccordia elegans, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e D. Lepage: Elegant Emerald Riccordia elegans. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
  3. a b BirdLife International, Riccordia elegans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2023-01-31] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Trochilini Vigors, 1825 (wersja: 2021-07-06). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-12-14].
  5. a b c John Gould. Descriptions of twenty-two New Species of Humming-Birds. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 28, s. 307, 1860. 
  6. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
  7. a b c Species factsheet: Riccordia elegans. BirdLife International, 2023. [dostęp 2023-01-31]. (ang.).
  8. a b c d A.A. Weller. On types of trochilids in The Natural History Museum, Tring II. Re-evaluation of Erythronota (?) elegans Gould 1860: a presumed extinct species of the genus Chlorostilbon. „Bulletin of The British Ornithologists' Club”. 199, s. 197–202, 1999. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]