Hendrik Lorentz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Joanna Kośmider (dyskusja | edycje)
57 596 edycji
m lit.
Joanna Kośmider (dyskusja | edycje)
57 596 edycji
m poprawa linku
Linia 31: Linia 31:
Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Do najbardziej znanych osiągnięć należą [[transformacja Lorentza]], teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i [[przewodnictwo elektryczne|przewodnictwa elektrycznego]], wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-[[George Fitzgerald|Fitzgeralda]]). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym ([[zjawisko Zeemana]]). W roku 1902 otrzymał [[Nagroda Nobla|Nagrodę Nobla]] w dziedzinie fizyki, razem z [[Pieter Zeeman|Pieterem Zeemanem]] (swoim dawnym studentem). Oprócz fizyki teoretycznej, zajmował się też praktyką: w roku 1919 został wybrany przewodniczącym zespołu uczonych i inżynierów pracujących przy przegrodzeniu tamą zatoki [[Zuiderzee]]. Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zmarł 4 lutego 1928 roku w [[Haarlem]]ie{{r|www.nobelprize|www.nndb.com}}.
Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Do najbardziej znanych osiągnięć należą [[transformacja Lorentza]], teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i [[przewodnictwo elektryczne|przewodnictwa elektrycznego]], wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-[[George Fitzgerald|Fitzgeralda]]). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym ([[zjawisko Zeemana]]). W roku 1902 otrzymał [[Nagroda Nobla|Nagrodę Nobla]] w dziedzinie fizyki, razem z [[Pieter Zeeman|Pieterem Zeemanem]] (swoim dawnym studentem). Oprócz fizyki teoretycznej, zajmował się też praktyką: w roku 1919 został wybrany przewodniczącym zespołu uczonych i inżynierów pracujących przy przegrodzeniu tamą zatoki [[Zuiderzee]]. Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zmarł 4 lutego 1928 roku w [[Haarlem]]ie{{r|www.nobelprize|www.nndb.com}}.


Był członkiem brytyjskiego [[Royal Society|Towarzystwa Królewskiego]] i innych stowarzyszeń naukowych{{r|www.nobelprize|www.nndb.com}}, m.in. [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]]{{r|PWN}}. Od ''Royal Society'' otrzymał [[Rumford Medal|Medal Rumforda]] (1908){{r|RumfordMedal}} i [[Copley Medal|Medal Copleya]] (1918){{r|CopleyMedal}}.
Był członkiem brytyjskiego [[Royal Society|Towarzystwa Królewskiego]] i innych stowarzyszeń naukowych{{r|www.nobelprize|www.nndb.com}}, m.in. [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]]{{r|PWN}}. Od ''Royal Society'' otrzymał [[Medal Rumforda]] (1908){{r|RumfordMedal}} i [[Copley Medal|Medal Copleya]] (1918){{r|CopleyMedal}}.


W roku 1925, z okazji pięćdziesięciolecia doktoratu Lorentza, [[Królewska Holenderska Akademia Sztuk i Nauk]] ustanowiła [[Medal Lorentza|medal jego imienia]]. Ta nagroda naukowa z dziedziny [[fizyka teoretyczna|fizyki teoretycznej]] przyznawana jest co cztery lata{{r|LorentzMedal}}.
W roku 1925, z okazji pięćdziesięciolecia doktoratu Lorentza, [[Królewska Holenderska Akademia Sztuk i Nauk]] ustanowiła [[Medal Lorentza|medal jego imienia]]. Ta nagroda naukowa z dziedziny [[fizyka teoretyczna|fizyki teoretycznej]] przyznawana jest co cztery lata{{r|LorentzMedal}}.

Wersja z 21:14, 14 lip 2014

Hendrik Antoon Lorentz
{{{alt grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia

18 lipca 1853
Arnhem

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1928
Haarlem

Zawód, zajęcie

fizyk

Multimedia w Wikimedia Commons
Hendrik Lorentz wśród uczestników Pierwszego Kongresu Solvaya w roku 1911 (Bruksela).
Siedzą od lewej do prawej: W. Nernst, M. Brillouin, E. Solvay, H. Lorentz, E. Warburg, J. Perrin, W. Wien, M. Skłodowska-Curie, H. Poincaré. Stoją od lewej do prawej: R. Goldschmidt, M. Planck, H. Rubens, A. Sommerfeld, F. Lindemann, M. de Broglie, M. Knudsen, F. Hasenöhrl, G. Hostelet, E. Herzen, J.H. Jeans, E. Rutherford, H. Kamerlingh Onnes, A. Einstein, P. Langevin.

Hendrik Antoon Lorentz (ur. 18 lipca 1853 w Arnhem, zm. 4 lutego 1928 w Haarlemie) – fizyk holenderski[1][2].

Urodził się w Arnhem jako syn Gerrita Frederika Lorentza i jego żony Geertruidy z Ginkelów. W roku 1870 rozpoczął studia na Uniwersytecie w Lejdzie, które przerwał po dwóch latach, aby wrócić do Arnhem i podjąć pracę nauczyciela, jednocześnie pisząc pracę doktorską. Już w 1875 roku, w wieku 22 lat uzyskał doktorat za pracę udoskonalającą teorię elektromagnetyzmu Maxwella. W roku 1878 został profesorem Uniwersytetu w Lejdzie, obejmując nowo stworzoną katedrę fizyki teoretycznej. W 1912 roku zrezygnował z katedry, przyjmując stanowisko dyrektora Instytutu Teylera w Haarlemie. W dalszym ciągu jednak do końca życia prowadził wykłady na uniwersytecie[1][2].

Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Do najbardziej znanych osiągnięć należą transformacja Lorentza, teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i przewodnictwa elektrycznego, wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-Fitzgeralda). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym (zjawisko Zeemana). W roku 1902 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, razem z Pieterem Zeemanem (swoim dawnym studentem). Oprócz fizyki teoretycznej, zajmował się też praktyką: w roku 1919 został wybrany przewodniczącym zespołu uczonych i inżynierów pracujących przy przegrodzeniu tamą zatoki Zuiderzee. Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zmarł 4 lutego 1928 roku w Haarlemie[1][2].

Był członkiem brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego i innych stowarzyszeń naukowych[1][2], m.in. Polskiej Akademii Umiejętności[3]. Od Royal Society otrzymał Medal Rumforda (1908)[4] i Medal Copleya (1918)[5].

W roku 1925, z okazji pięćdziesięciolecia doktoratu Lorentza, Królewska Holenderska Akademia Sztuk i Nauk ustanowiła medal jego imienia. Ta nagroda naukowa z dziedziny fizyki teoretycznej przyznawana jest co cztery lata[6].

Zobacz też

  1. ↑ a b c d Hendrik A. Lorentz - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1902 > Hendrik A. Lorentz, Pieter Zeeman [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-10]. (ang.)., Biographical, December 11, 1902, Nobel Lecture, The Theory of Electrons and the Propagation of Light
  2. ↑ a b c d Hendrik Lorentz. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
  3. ↑ Lorentz Hendrik Antoon. [w:] Encyklopedia PWN, Portal Wiedzy [on-line]. http://encyklopedia.pwn.pl.+[dostęp 2014-05-11]. (pol.).
  4. ↑ Rumford Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  5. ↑ Copley Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
  6. ↑ Lorentz medal. [w:] Strona internetowa Leiden University > Faculty of Science > Leiden Institute of Physics > Instituut-Lorentz [on-line]. www.lorentz.leidenuniv.nl. [dostęp 2014-05-11]. (niderl.).
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki
XX wiek
XXI wiek

Nobel

Szablon:Link FA Szablon:Link FA

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hendrik_Lorentz&oldid=39881234”