Szablon:Dobry artykuł/archiwum/2017/02

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aktualnie na stronie głównej

Śródmieściedzielnica Katowic, stanowiąca ścisłe centrum miasta. Położona jest w zespole dzielnic śródmiejskich. Jej obszar zajmuje powierzchnię 3,81 km² i w 2016 roku liczyła łącznie 24 441 mieszkańców. Jest to najbardziej zurbanizowana dzielnica Katowic, z udziałem powierzchni zabudowanej sięgającej ponad 50%. Historia Śródmieścia jest ściśle powiązana z historią miasta Katowice, wzmiankowanego po raz pierwszy w XVI wieku. Od tego czasu, zwłaszcza od XIX wieku, wraz z doprowadzeniem linii kolejowej, rozwojem przemysłu i inkorporacją sąsiednich miejscowości Śródmieście przekształciło się w centrum administracyjno-usługowe Katowic. Zlokalizowana jest tu m.in. siedziba Sejmiku Województwa Śląskiego, Urzędu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii oraz Urzędu Miasta Katowice, a także szeregu instytucji, w tym m.in. Uniwersytetu Śląskiego, Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego czy rzymskokatolickiej archidiecezji katowickiej. Znajdują się tu również konsulaty kilku krajów, a także siedziby i oddziały organów administracji rządowej i samorządowej. Czytaj więcej…


Archiwum ekspozycji dobrych artykułów

Archiwum artykułów, które zostały umieszczone na stronie głównej w rubryce Dobry Artykuł.

2008: wrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2009: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2010: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2011: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2012: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2013: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2014: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2015: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2016: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2017: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2018: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2019: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2020: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2021: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2022: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień
2023: styczeńlutymarzeckwiecieńmajczerwieclipiecsierpieńwrzesieńpaździerniklistopadgrudzień


1 lutego[edytuj kod]

Anwar as-Sadategipski wojskowy i polityk, prezydent kraju w latach 19701981. Był członkiem organizacji Wolnych Oficerów, wziął udział w rewolucji 1952. Całkowicie lojalny wobec jej przywódcy Gamala Abdel Nasera, nie odgrywał czołowej roli w nowej, wywodzącej się z armii elicie władzy, kojarzony był z jej prawicowym skrzydłem. Dopiero w 1960 roku objął urząd przewodniczącego parlamentu, od 1968 roku zasiadał we władzach jedynej legalnej partii egipskiej – Arabskiej Unii Socjalistycznej, w 1969 roku został wiceprezydentem Egiptu. W roku następnym, po śmierci Nasera, z urzędu objął tymczasowo obowiązki głowy państwa, po czym po wygranych wyborach pozostał na urzędzie. W 1973 roku as-Sadat rozpoczął wojnę przeciwko Izraelowi, której celem było odzyskanie ziem utraconych w 1967 roku w wojnie sześciodniowej. W 1978 roku as-Sadat i Menachem Begin otrzymali wspólnie Pokojową Nagrodę Nobla. W 1981 roku został zamordowany przez fundamentalistów z organizacji Egipski Dżihad podczas parady wojskowej.

2 lutego[edytuj kod]

Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie mężczyzn – coroczny turniej międzynarodowy w hokeju na lodzie mężczyzn, organizowany przez Międzynarodową Federację Hokeja na Lodzie. Prekursorem mistrzostw świata były mistrzostwa Europy, które po raz pierwszy odbyły się w 1910 roku. Po raz pierwszy turniej odbył się podczas letnich igrzysk w Antwerpii w 1920 roku. Jest to najważniejszy z dorocznych turniejów hokejowych na świecie. Pierwsze mistrzostwa świata niezależne od igrzysk olimpijskich odbyły się w 1930 roku. W turnieju brało udział dwanaście reprezentacji. Obecna formuła mistrzostw świata przewiduje udział 16 zespołów w grupie mistrzowskiej (elita), 12 zespołów w I Dywizji oraz 12 zespołów w II Dywizji. Jeśli w turnieju weźmie udział większa niż 40 liczba drużyn, rywalizują one w III Dywizji. Jako że mistrzostwa świata odbywają się w tym samym czasie, co rozgrywki play-off o Puchar Stanleya w NHL, wielu z czołowych zawodników reprezentacji nie bierze udziału w mistrzostwach, gdyż północnoamerykańscy zawodnicy i kibice uważają je za drugorzędne względem Pucharu Stanleya.

3 lutego[edytuj kod]

Sosna Lambertagatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych. Sosna Lamberta nazywana jest często cukrową, co zawdzięcza wydzielaniu słodkiej żywicy, która jest jadalna, choć szkodliwa w większych ilościach. Gatunek ten jest charakterystyczny dla Oregonu oraz Kalifornii, sięgając do północno-zachodnich krańców Meksyku. Park Narodowy Yosemite jest ostatnią z jego większych ostoi. Sosna Lamberta znana jest z najdłuższych szyszek spośród iglastych – osiągają one do 66 cm długości i ważą do 2 kg. Jest też drugą co do wielkości sosną – jej największe okazy dorastają do 80 m wysokości i ok. 3 m średnicy pnia, wyższa jest tylko sosna żółta. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody przyznała temu gatunkowi kategorię zagrożenia LC, co oznacza, że jest on gatunkiem najmniejszej troski. Zidentyfikowanym zagrożeniem dla gatunku jest podatność na rdzę wejmutkowo-porzeczkową, która ogranicza naturalne odnawianie na obszarach narażonych na zarażenie patogenem.

4 lutego[edytuj kod]

Pesa 611Mszerokotorowe spalinowe wagony inspekcyjne produkowane przez przedsiębiorstwo Pojazdy Szynowe Pesa Bydgoszcz. Na zamówienie Kolei Rosyjskich powstały 2 egzemplarze, dostarczone w 2013 roku. Wagon typu 611M to pojazd inspekcyjny dla kolei o rozstawie szyn 1520 mm, który jest rozwinięciem wagonu typu 610M eksploatowanego przez koleje ukraińskie. Wnętrze pojazdu jest podzielone na: salkę konferencyjną – pomieszczenie z wyposażeniem multimedialnym, strefę pracy, część sypialną oraz w pełni wyposażoną część kuchenną do przygotowywania posiłków. Wagon jest wyposażony również w kabinę prysznicową i toaletę w układzie zamkniętym. W października 2013 roku jeden z pojazdów osiągnął na trasie MoskwaSankt Petersburg prędkość 201 km/h, co jest największą prędkością spalinowego pojazdu szynowego polskiej produkcji.

5 lutego[edytuj kod]

SMS Erzherzog Franz Ferdinandaustro-węgierski przeddrednot typu Radetzky, wprowadzony do służby w Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine w czerwcu 1910 roku. Okręt został nazwany na część Franciszka Ferdynanda Habsburga. Okręt brał udział w międzynarodowym proteście morskim przeciwko wojnom bałkańskim w 1913 roku, podczas których pomógł w morskiej blokadzie Czarnogóry. Był też jednym z pierwszych okrętów, z którego wystartowały wodnosamoloty w celach militarnych. W czasie I wojny światowej okręt został przydzielony do II Dywizjonu Pancerników w I Eskadrze Bojowej, lecz jego zadania bojowe były mocno ograniczone. Pancernik brał udział w zabezpieczeniu ucieczki niemieckich krążowników SMS Goeben oraz SMS Breslau, jak również w ostrzale Ankony w 1915 roku. Po wojnie okręt został przekazany Włochom jako pryz i zezłomowany tamże w 1926 roku.

6 lutego[edytuj kod]

Ulica Lecznicza w Łodziłódzka ulica o długości ok. 280 m, licząca 17 numerów, położona w dzielnicy Górna. Rozpoczyna się od skrzyżowania z ulicą Rzgowską, a kończy za posesją nr 17 przechodząc w ulicę Podmiejską prowadzącą do ulicy gen. Jarosława Dąbrowskiego. Na całej długości ulicy obowiązuje ruch dwukierunkowy. Ulica została wytyczona po 1914 roku, najprawdopodobniej w połowie drugiej dekady XX wieku, na gruntach wsi Dąbrowa włączonych w granice miasta rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia października 1906 roku. Według Słownika nazewnictwa miejskiego Łodzi otrzymała nazwę ulicy Małej. Aktualną nazwę – ulicy Leczniczej – nadano najprawdopodobniej na przełomie maja i czerwca 1931 roku, po wybudowaniu gmachu Przychodni Ubezpieczalni Społecznej.

7 lutego[edytuj kod]

Gliese 876 bplaneta pozasłoneczna okrążająca gwiazdę Gliese 876. Planeta została odkryta w 1998 roku przez dwa niezależne zespoły astronomów: jeden prowadzony przez Geoffreya Marcy'ego i drugi prowadzony przez Xaviera Delfosse. Była pierwszą znaną planetą orbitującą wokół czerwonego karła. Gliese 876 b jest częścią systemu planetarnego Gliese 876, w skład którego wchodzą również odkryte później planety Gliese 876 c, Gliese 876 d oraz Gliese 876 e. Z uwagi na masę planety jest prawdopodobne, że Gliese 876 b jest gazowym gigantem nie posiadającym powierzchni stałej. Ze względu na to, że planeta została odkryta metodą pośrednią, wiele z jej cech takich jak promień, skład chemiczny, czy temperatura jest nieznanych. Zakładając skład chemiczny podobny do składu Jowisza, nie wyklucza się, że w chłodniejszych regionach planety mogą powstawać chmury z pary wodnej

8 lutego[edytuj kod]

Zespół Peutza-Jeghersagenetycznie uwarunkowany zespół cechujący się występowaniem plam soczewicowatych na skórze warg i palców ręki oraz na błonie śluzowej policzków, obecnością polipów hamartomatycznych w przewodzie pokarmowym i predyspozycją do nowotworów złośliwych w różnych narządach. Polipy mogą występować w każdym odcinku przewodu pokarmowego, ale najczęściej dotyczą jelita cienkiego. Ujawniają się zwykle u młodych dorosłych, u których bywają przyczyną krwawienia z przewodu pokarmowego i związanej z tym niedokrwistości, a także niedrożności i wgłobienia jelit. Zespół zawdzięcza swoją nazwę dwóm lekarzom, którzy niezależnie od siebie opisali przypadki choroby. Pierwszy, w 1921 roku, opisał ją Johannes Laurentius Augustinus Peutz, a w 1949 roku zespół szczegółowo określili na łamach dwóch kolejnych numerów New England Journal of Medicine Harold Joseph Jeghers, Victor McKusick oraz K.H. Katz.

9 lutego[edytuj kod]

AC/DCaustralijski zespół hardrockowy założony w Sydney w 1973 roku przez braci Angusa i Malcolma Youngów. Obaj twierdzą, że pomysł na nazwę zespołu pojawił się po zobaczeniu akronimu „AC/DC” z tyłu maszyny do szycia zakupionej przez ich siostrę Margaret. Zespół jest uznawany m.in. za pioniera muzyki hardrockowej. Przed wydaniem swojego pierwszego albumu High Voltage w 1975 roku, AC/DC parokrotnie zmieniało skład zespołu. Skład grupy stał się bardziej ustabilizowany od 1977 roku po przyjęciu do zespołu basisty Cliffa Williamsa, który zastąpił Marka Evansa. W 1979 roku zespół nagrał jeden ze swoich najpopularniejszych albumów Highway to Hell. Do dzisiaj AC/DC sprzedało ponad 200 milionów albumów na całym świecie, wliczając w to ponad 69 milionów w samych Stanach Zjednoczonych. AC/DC jest sklasyfikowane na 4. pozycji listy na 100 Najlepszych Artystów Hard Rocka sporządzonej przez VH1 oraz na 7. pozycji listy MTV na Najlepsze Zespoły Metalowe Wszech czasów.

10 lutego[edytuj kod]

Krab palmowy – gatunek stawonoga z rodziny Coenobitidae w nadrodzinie pustelników. Znany jest ze swojej umiejętności rozłupywania kokosów za pomocą mocnych szczypiec, aby dostać się do jadalnego wnętrza. Jest największym lądowym stawonogiem na świecie. Znanych jest wiele nazw tego kraba: rabuś kokosowy, złodziej palmowy, krab kokosowy, krab rozbójnik, które nawiązują do zwyczaju zaobserwowanego u niektórych osobników, "kradnących" z domów i namiotów błyszczące przedmioty, takie jak patelnie lub przedmioty ze srebra. Kraby palmowe żyją samotnie w podziemnych norach lub w szczelinach skalnych, zależnie od rzeźby terenu, na którym mieszkają. Kopią swoje jamy w piasku lub w luźnej glebie. W ciągu dnia pozostają w ukryciu, chroniąc się przed drapieżnikami i przed nadmierną utratą wody wskutek upału. Nory tych skorupiaków wysłane są mocnymi włóknami łuski kokosowej. Kraby palmowe żyją na terenie od Oceanu Indyjskiego do centralnego Pacyfiku. Największa i najlepiej zachowana populacja występuje na Wyspie Bożego Narodzenia na Oceanie Indyjskim.

11 lutego[edytuj kod]

R-36Mradziecki pocisk balistyczny dalekiego zasięgu przeznaczony do przenoszenia bojowych głowic jądrowych na dystansach międzykontynentalnych. Stacjonujący w stałych silosach podziemnych R-36M był jedynym pociskiem ciężkim dopuszczonym do użycia przez drugi traktat o redukcji broni strategicznej. Według źródeł rosyjskich, istniało sześć wersji tego pocisku różniących się liczbą i mocą przenoszonych głowic. Opracowane w biurze konstrukcyjnym KB Jużnoje w ukraińskim Dniepropietrowsku pociski R-36M, przeznaczone były w pierwszym rzędzie do ataku na amerykańskie silosy ICBM. Od 1974 roku zastępowały w służbie pociski R-36 (NATO: SS-9 Scarp), a w najnowszej wprowadzonej do użytku w 1988 roku odmianie R-36M2, pozostają w służbie do dziś. R-36M2 pozostaną prawdopodobnie w służbie do 2019 roku, choć wstępne raporty wskazywały na 2016 rok, jako moment wycofania ich ze służby.

12 lutego[edytuj kod]

Arka Noego – mityczna pływająca drewniana konstrukcja, która zgodnie z przekazami religii abrahamowych zbudowana została na polecenie Jahwe przez Noego, by mógł on ocalić własną osobę, swoją rodzinę oraz przedstawicieli wszystkich gatunków zwierząt przed Potopem. Najbardziej znany opis arki znajduje się w biblijnej Księdze Rodzaju (6,14 – 8,19). Opowieść zawarta w Księdze Rodzaju była i jest tematem rozległych opracowań w różnych religiach abrahamowych, których treścią były zarówno teoretyczne rozwiązania kwestii jak i alegoryczne interpretacje. Począwszy od XIX wieku, w związku z rozwojem geologii i biogeografii jako dziedzin nauki, badacze historii naturalnej zaczęli podważać dosłowność tekstu biblijnego, a krytyka biblijna zwracała uwagę na korzenie i cele opowieści. Pomimo tego zwolennicy dosłownej interpretacji Biblii do dzisiaj kontynuują poszukiwania dowodów tej opowieści biblijnej i przeczesują region pasma gór Ararat w dzisiejszej Turcji, gdzie według Księgi Rodzaju miała osiąść Arka Noego.

13 lutego[edytuj kod]

Białoruś na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – kadra sportowców reprezentujących Białoruś na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver. W reprezentacji znalazło się 55 zawodników – 40 mężczyzn i 15 kobiet. Wzięli oni udział w 28 konkurencjach w sześciu dyscyplinach sportowych – biathlonie, biegach narciarskich, hokeju na lodzie, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim oraz narciarstwie dowolnym. Białorusini zdobyli w Vancouver trzy medale – po jednym z każdego kruszcu. Złoty medal i tytuł mistrza olimpijskiego w skokach akrobatycznych mężczyzn zdobył Alaksiej Hryszyn. Został tym samym pierwszym białoruskim złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich od początku startów tego państwa. Ponadto srebrny i brązowy medal zdobyli biathloniści – Siarhiej Nowikau w biegu indywidualnym mężczyzn i Darja Domraczewa w biegu kobiet. Zdobyte medale pozwoliły Białorusi na zajęcie siedemnastego miejsca w klasyfikacji medalowej, ex aequo ze Słowacją.

14 lutego[edytuj kod]

Pingyuan – chiński pancernik obrony wybrzeża z końca XIX wieku. Został zbudowany w stoczni Foochow Arsenal w dzielnicy Mawei w Fuzhou w latach 80. XIX wieku, był pierwszym zaprojektowanym i zbudowanym w Chinach okrętem pancernym. Dane dotyczące budowy okrętu nie są pewne i są podawane rozbieżnie w źródłach. Jednostka brała udział w wojnie japońsko-chińskiej w latach 1894-1895, a jej dowódcą był wówczas Li Helian. 17 lutego 1895 roku Pingyuan został zdobyty przez Japończyków w zajętym Weihaiwei, po czym wcielony już 16 marca tego roku do służby japońskiej. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej w 1904 roku, brał udział w ostrzale bazy Port Artur. 18 września 1904 roku zatonął na rosyjskiej minie w okolicy Port Artur, zginęło 198 członków załogi. Oficjalnie został skreślony z listy floty został dopiero w maju 1905 roku.

15 lutego[edytuj kod]

Urocjon wyspowy – niewielki gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, żyjący na sześciu z ośmiu wysp archipelagu Channel Islands, leżącego u wybrzeży Kalifornii. Najmniejszy z gatunków lisów żyjących w USA. Istnieje sześć podgatunków tego zwierzęcia, każdy zamieszkuje jedną wyspę. Lis wyspowy należy wraz z urocjonem wirginijskim, jego bezpośrednim przodkiem, do rodzaju Urocyon. Jego małe rozmiary są typowym wynikiem zamieszkiwania na wyspach, rodzajem specjacji allopatrycznej. Ponieważ lis wyspowy jest odizolowany barierą geograficzną, nie jest uodporniony na pasożyty i choroby przynoszone ze stałego lądu, zwłaszcza na te, których nosicielami są domowe psy. Na dodatek polowania orła przedniego i ludzka działalność znacznie zmniejszyły liczebność lisa wyspowego na niektórych wyspach w latach 90. XX wieku. Cztery podgatunki zostały zakwalifikowane w 2004 roku jako zagrożone i są teraz prawnie chronione, podjęto także środki mające na celu odbudowanie populacji lisa i odnowienie środowiska naturalnego na wyspach.

16 lutego[edytuj kod]

John Ronald Reuel Tolkien – brytyjski pisarz oraz profesor filologii klasycznej i literatury staroangielskiej na University of Oxford. Jako autor powieści Władca Pierścieni, której akcja rozgrywa się w mitycznym świecie Śródziemia, spopularyzował literaturę fantasy. Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego, wydawanego zaraz po I wojnie światowej, Oxford English Dictionary. Znał w różnym stopniu ponad 30 języków, głównie wymarłych, germańskich i celtyckich. Uczył się także polskiego, lecz uważał go za trudny język i nie potrafił się nim dobrze posługiwać. Za dorobek naukowy i literacki otrzymał wiele nagród i honorowych doktoratów oraz najwyższe wyróżnienie państwowe – Order Imperium Brytyjskiego, odznaczenie przyznawane najwybitniejszym brytyjskim twórcom i najsłynniejszym osobistościom, którego idea i nazwa jednak wcale nie były mu bliskie.

17 lutego[edytuj kod]

Moderus Alfa – jednoczłonowy, jednokierunkowy, wysokopodłogowy tramwaj powstały w wyniku modernizacji tramwaju Konstal 105N/105Na, produkowany przez firmę Modertrans Poznań. W grudniu 2005 roku MPK Poznań, które dotychczas modernizowało tramwaje we własnym zakresie, utworzyło na bazie Zakładu Napraw Autobusów w Biskupicach spółkę córkę – Modertrans Poznań. Jednocześnie rozszerzono zakres działalności spółki o modernizację tramwajów. W początkowym okresie głównym odbiorcą modernizowanych tramwajów był MPK Poznań, jednakże już w grudniu 2007 roku dostarczono pierwsze zmodernizowane pojazdy dla Tramwajów Śląskich. Stylistyka pojazdów została opracowana przez krakowskie biuro EC Engineering. Poszczególne wersje znacząco różnią się zakresem modernizacji pomiędzy sobą. Takie tramwaje eksploatowane są w aglomeracji górnośląskiej, Poznaniu oraz Szczecinie.

18 lutego[edytuj kod]

R-36Mradziecki pocisk balistyczny dalekiego zasięgu przeznaczony do przenoszenia bojowych głowic jądrowych na dystansach międzykontynentalnych. Stacjonujący w stałych silosach podziemnych R-36M był jedynym pociskiem ciężkim dopuszczonym do użycia przez drugi traktat o redukcji broni strategicznej. Według źródeł rosyjskich, istniało sześć wersji tego pocisku różniących się liczbą i mocą przenoszonych głowic. Opracowane w biurze konstrukcyjnym KB Jużnoje w ukraińskim Dniepropietrowsku pociski R-36M, przeznaczone były w pierwszym rzędzie do ataku na amerykańskie silosy ICBM. Od 1974 roku zastępowały w służbie pociski R-36 (NATO: SS-9 Scarp), a w najnowszej wprowadzonej do użytku w 1988 roku odmianie R-36M2, pozostają w służbie do dziś. R-36M2 pozostaną prawdopodobnie w służbie do 2019 roku, choć wstępne raporty wskazywały na 2016 rok, jako moment wycofania ich ze służby.

19 lutego[edytuj kod]

Arka Noego – mityczna pływająca drewniana konstrukcja, która zgodnie z przekazami religii abrahamowych zbudowana została na polecenie Jahwe przez Noego, by mógł on ocalić własną osobę, swoją rodzinę oraz przedstawicieli wszystkich gatunków zwierząt przed Potopem. Najbardziej znany opis arki znajduje się w biblijnej Księdze Rodzaju (6,14 – 8,19). Opowieść zawarta w Księdze Rodzaju była i jest tematem rozległych opracowań w różnych religiach abrahamowych, których treścią były zarówno teoretyczne rozwiązania kwestii jak i alegoryczne interpretacje. Począwszy od XIX wieku, w związku z rozwojem geologii i biogeografii jako dziedzin nauki, badacze historii naturalnej zaczęli podważać dosłowność tekstu biblijnego, a krytyka biblijna zwracała uwagę na korzenie i cele opowieści. Pomimo tego zwolennicy dosłownej interpretacji Biblii do dzisiaj kontynuują poszukiwania dowodów tej opowieści biblijnej i przeczesują region pasma gór Ararat w dzisiejszej Turcji, gdzie według Księgi Rodzaju miała osiąść Arka Noego.

20 lutego[edytuj kod]

Białoruś na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – kadra sportowców reprezentujących Białoruś na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver. W reprezentacji znalazło się 55 zawodników – 40 mężczyzn i 15 kobiet. Wzięli oni udział w 28 konkurencjach w sześciu dyscyplinach sportowych – biathlonie, biegach narciarskich, hokeju na lodzie, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim oraz narciarstwie dowolnym. Białorusini zdobyli w Vancouver trzy medale – po jednym z każdego kruszcu. Złoty medal i tytuł mistrza olimpijskiego w skokach akrobatycznych mężczyzn zdobył Alaksiej Hryszyn. Został tym samym pierwszym białoruskim złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich od początku startów tego państwa. Ponadto srebrny i brązowy medal zdobyli biathloniści – Siarhiej Nowikau w biegu indywidualnym mężczyzn i Darja Domraczewa w biegu kobiet. Zdobyte medale pozwoliły Białorusi na zajęcie siedemnastego miejsca w klasyfikacji medalowej, ex aequo ze Słowacją.

21 lutego[edytuj kod]

Adelajda Kazimierzówna – księżniczka małopolska z dynastii Piastów. Córka księcia krakowskiego i zwierzchniego księcia Polski, księcia sandomierskiego i mazowieckiego Kazimierza II Sprawiedliwego oraz Heleny, córki Konrada II Znojemskiego z dynastii Przemyślidów. Na podstawie inskrypcji na płycie nagrobnej w kościele dominikanów pw. św. Jakuba w Sandomierzu i dwóch przekazów Jana Długosza, historycy ustalali pochodzenie i fakty z życia Adelajdy. Do czasów współczesnych w literaturze dominował pogląd zgodny ze źródłami w kwestii jej filiacji i roku śmierci. Według niego Adelajda była zmarłą w 1211 roku córką Kazimierza II Sprawiedliwego, jednakże nie erygowała klasztoru dominikanów w Sandomierzu, lecz była tamtejszą mniszką. W XIX wieku pojawiła się teoria głosząca, że Piastówna była córką Kazimierza I Kujawskiego, która wstąpiła do klasztoru dominikanów sandomierskich i zmarła w 1291 roku. Pogląd ten przyjęty przez większość badaczy został zakwestionowany. Nowsza literatura uznała Adelajdę za córkę Kazimierza Sprawiedliwego, fundatorkę sandomierskiego kościoła, w którym po śmierci została pochowana.

22 lutego[edytuj kod]

Sima Qian – chiński historyk, urzędnik na dworze cesarza Wudi z dynastii Han, także astrolog i reformator kalendarza. Sima jest autorem monumentalnego dzieła Zapiski historyka, obejmującego okres przeszło 2 tys. lat chińskiej historii od czasów najdawniejszych. Dzięki Zapiskom zyskał sobie miano ojca chińskiej historiografii, bywa także nazywany chińskim Herodotem. Zapiski opracowywał kontynuując pracę ojca, Sima Tana, odziedziczywszy po nim w 110 p.n.e. godność na dworze cesarskim. Oskarżony o zdradę, Sima Qian w 99 p.n.e. został wykastrowany, ale nie popełnił zgodnie ze zwyczajem samobójstwa, bo pragnął kontynuować pracę nad Zapiskami. Po kastracji, jako pierwszy w historii Chin eunuch, został cesarskim sekretarzem. Odtąd stanowisko to zwyczajowo otrzymywali eunuchowie. Miejscowa legenda mówi, że po aferze Li Linga, krewni Sima Qiana pozmieniali nazwiska, by uniknąć prześladowań ze strony cesarza.

23 lutego[edytuj kod]

Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnobrzeguparafia rzymskokatolicka, należąca do diecezji sandomierskiej, zlokalizowana na tarnobrzeskim osiedlu Serbinów. Została erygowana w czerwcu 1980 roku. Obszar parafii obejmuje osiedla Bogdanówka, Piastów, Wymysłów, Borów oraz Zwierzyniec. Główną świątynią jest kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Parafia zarządzana jest przed duchowieństwo diecezjalne, wspierane przez służebniczki starowiejskie. Według stanu na 2016 rok liczba wiernych wynosi ponad 14 tys. W 1994 roku parafia przystąpiła do Ruchu ku Lepszemu Światu, w rezultacie czego duchowni parafialni realizują swoje zadania duszpasterskie według programu Nowy Obraz Parafii. W parafii funkcjonuje dom zakonny służebniczek starowiejskich ze Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Niepokalanie Poczętej federacji sióstr służebniczek starowiejskich.

24 lutego[edytuj kod]

Hala Mała Łąka – dawna hala pasterska w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich, którą górale nazywali Małałąka, ku Małołące. Nieznane jest pochodzenie tej nazwy, być może jest żartobliwa, przekorna, ponieważ główna polana hali – Wielka Polana Małołącka – jest w istocie jedną z największych polan w Tatrach. Powstała na terenie dawnego jeziora polodowcowego, które z czasem zapełnione zostało kilkoma stożkami napływowymi. Grubość osadów dennych sięga 65 m. Polana była koszona, siano zwożono zimą na saniach. Na polanie tej stały niegdyś zabudowania pasterskie. Oprócz Wielkiej Polany do hali tej należała jeszcze znajdująca się poniżej przełęczy w Grzybowcu dużo mniejsza Mała Polanka. Hala zajmowała środkową i górną część Doliny Małej Łąki, sięgając pasterskimi obszarami po szczyty Giewontu, Kopy Kondrackiej oraz Małołączniaka.

25 lutego[edytuj kod]

Medaliści mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich – zestawienie zawodników, zawodniczek i drużyn, które przynajmniej jeden raz zdobyły medal mistrzostw świata juniorów w narciarstwie klasycznym w konkurencjach skoków narciarskich. Pierwsze mistrzostwa świata juniorów w narciarstwie klasycznym przeprowadzone zostały w 1977 roku w szwajcarskim Sainte-Croix. Wcześniej, w latach 1968-1976 oraz w 1978 roku, rozgrywane były mistrzostwa Europy juniorów w narciarstwie klasycznym, które uznawane są za za pierwowzór mistrzostw świata juniorów. W konkursach mistrzostw Europy jedynym zawodnikiem, który zdobył dwa złote medale, był Toni Innauer – zwycięzca z 1975 i 1976 roku. Krajem, który zdobył najwięcej medali we wszystkich konkursach, jest Austria. Reprezentanci tego kraju wywalczyli łącznie 61 medali, w tym 24 złote, 18 srebrnych i 19 brązowych. Na drugim miejscu w klasyfikacji wszech czasów plasują się Niemcy z dorobkiem 37 medali – 13 złotych, 12 srebrnych i 12 brązowych, a na miejscu trzecim – Finlandia – 31 medali – 13 złotych, 7 srebrnych i 11 brązowych.

26 lutego[edytuj kod]

Px27 – seria polskich parowozów wąskotorowych, na tor szerokości 600 mm, wyprodukowanych w 1927 roku przez Pierwszą Fabrykę Lokomotyw w Polsce (Fablok) w Chrzanowie, o układzie osi D. Ich konstrukcję oparto na opracowanym wcześniej dla wojska tendrzaku typu W2A. W stosunku do typu W2A m.in. zastosowano silniki z suwakami tłoczkowymi zamiast płaskich i zwiększono powierzchnię ogrzewalną kotła, przez co wzrosła moc. Powstały dwa parowozy tej serii, zbudowane dla Wyrzyskich Kolei Powiatowych, po wojnie używane na PKP do lat 70. Parowozy, o numerach fabrycznych 343 i 344, zostały zbudowane w 1929 roku. Jeszcze jeden parowóz typu W5A, o minimalnie odmiennych charakterystykach, został zbudowany 9 lat później dla Kolei Wrzesińskiej. Oznaczenie serii Px27 stosowano od 1961 roku, wcześniej zaliczone były do serii Px2. Jeden egzemplarz zachowano jako eksponat muzealny w Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji.

27 lutego[edytuj kod]

Białoruś na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – kadra sportowców reprezentujących Białoruś na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver. W reprezentacji znalazło się 55 zawodników – 40 mężczyzn i 15 kobiet. Wzięli oni udział w 28 konkurencjach w sześciu dyscyplinach sportowych – biathlonie, biegach narciarskich, hokeju na lodzie, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim oraz narciarstwie dowolnym. Białorusini zdobyli w Vancouver trzy medale – po jednym z każdego kruszcu. Złoty medal i tytuł mistrza olimpijskiego w skokach akrobatycznych mężczyzn zdobył Alaksiej Hryszyn. Został tym samym pierwszym białoruskim złotym medalistą zimowych igrzysk olimpijskich od początku startów tego państwa. Ponadto srebrny i brązowy medal zdobyli biathloniści – Siarhiej Nowikau w biegu indywidualnym mężczyzn i Darja Domraczewa w biegu kobiet. Zdobyte medale pozwoliły Białorusi na zajęcie siedemnastego miejsca w klasyfikacji medalowej, ex aequo ze Słowacją.

28 lutego[edytuj kod]

SM UC-12niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, dwunasty w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany w kwietniu 1915 roku w stoczni AG Weser w Bremie, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine na początku maja 1915 roku, a jego dowódcą mianowany został por. mar. Cäsar Bauer. Przewieziony w częściach nad Adriatyk, został nominalnie wcielony w skład Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine pod nazwą U-24. W czasie służby operacyjnej okręt odbył 7 patroli bojowych, podczas których postawił zagrody minowe, na których zatonęło 6 statków o łącznej pojemności BRT. Został zatopiony 16 marca 1916 roku, zniszczony przez wybuch własnej miny w okolicy Tarentu. Wydobyty i wyremontowany przez Włochów, służył w Regia Marina jako X 1 do 1919 roku, a następnie został złomowany.