Douglas A2D Skyshark
_(19946211291).jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
pokładowy samolot szturmowy |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
26 maja 1950 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × Silnik turbośmigłowy Allison XT-40-A-2 |
| Moc |
3800 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,24 m |
| Długość |
12,58 m |
| Wysokość |
3,68 m |
| Powierzchnia nośna |
37,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
5864 kg |
| Startowa |
10 436 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
813 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
37 m/s |
| Pułap praktyczny |
14 664 m |
| Zasięg |
3520 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 × 20 mm 2500 kg bomb lub rakiet | |
| Użytkownicy | |
| Unites States Navy | |
Douglas A2D Skyshark – amerykański samolot szturmowy zaprojektowany w z zakładach Douglas Aircraft Company dla United States Navy (USN) na początku lat 50. XX wieku. Samolot nie wszedł do produkcji seryjnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
25 czerwca 1945, zaledwie trzy miesiące po pierwszym locie Douglasa A-1 Skyraider, USN poprosiło zakłady Douglasa o rozpoczęcie prac nad jego następcą, który miał być napędzany silnikami turbośmigłowymi[1] Przewidywano, że nowy samolot wejdzie na wyposażenie lotniskowców eskortowych typu Casablanca[potrzebny przypis]. W ciągu następnych 18 miesięcy Douglas przedstawił trzy różne zbliżone projekty Douglas D-557A/B/C[1]. Rozpoczęto wówczas prace nad konstrukcją nowego samolotu przebudowując kadłub XBT2D-1, ale przed ukończeniem projektu został on przerwany z powodu problemów z silnikami[1]. W tym czasie rozważano także użycie silników odrzutowych Westinghouse 24C, ale ten projekt nie wyszedł poza początkową fazę planowania[1]. 11 czerwca 1947 Douglas otrzymał propozycję zbudowania makiet i przeprowadzenia testów w tunelu aerodynamicznym nowego samolotu[1]. Po inspekcji makiety na początku września USN podpisała kontrakt z Douglasem 25 września na dostarczenie dwóch samolotów, które otrzymały oznaczenie XA2D-1 napędzanych dwoma silnikami Allison XT-40[1]. Gotowa maszyna z nowym silnikiem do swojego pierwszego lotu wystartowała 26 maja 1950. Lot trwał tylko dwie minuty ponieważ pojawiły się bardzo silne wibracje zespołu napędowego. 1 czerwca tego samego roku samolot wzbił się po raz drugi w powietrze i wykonał prawidłowy 13 minutowy lot. Podczas trwania 23. lotu testowego w grudniu 1950 samolot uległ rozbiciu, a pilot zginął. Loty podjął drugi prototyp, jednak problemy z nową konstrukcją silnika nie ustawały. Pomimo tego podjęto decyzje o produkcji seryjnej. Wybudowano 10 egzemplarzy, ale żaden z nich nie wszedł do służby, a cały program anulowano. Zdobyte doświadczenia zostały wykorzystane w konstrukcji samolotu McDonnell Douglas A-4 Skyhawk.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Skyshark był jednomiejscowym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Napędzanym zdwojonym silnikiem Allison XT-40-A-2, w którym obydwa wchodzące w jego skład silniki położone były obok siebie w dole kadłuba napędzając wspólny reduktor. Wlot powietrza do silnika składał się z trzech otworów umieszczonych pod kołpakiem śmigła. W przedniej części osłony śmigła zamontowany był radar. Proste skrzydło o obrysie trapezowym, rozszerzające się przy kadłubie. Wyposażone w klapy szczelinowe. Podczas hangarowania skrzydła były składane w połowie swojej rozpiętości. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z kabiną pilota umieszczoną nad silnikiem. Podwozie klasyczne, główne chowane do wnęk w skrzydłach z obrotem o 90°. Tylne kółko ogonowe zamontowane było na długim wysięgniku chowanym w kadłub.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- René J. Francillon: McDonnell Douglas Aircraft Since 1920, vol. 1. Annapolis: Naval Institute Press, 1988. ISBN 0-87021-428-4.
- Jerzy Świdziński, Douglas A2P Skyshark, „Skrzydlata Polska”, nr 2 (1991), s. 11, ISSN 0137-866x.
