Pluton łącznikowy nr 11

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pluton łącznikowy nr 11
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppor. rez. pil. Zygmunt Cesarczyk

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Lwów

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

Podległość

Armia „Modlin”

RWD-8 – samolot łącznikowy

Pluton łącznikowy Nr 11pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był 6 Pułk Lotniczy we Lwowie[1].

Formowanie jednostki plutonu rozczęto 31 sierpnia 1939 roku, pierwszego dnia mobilizacji powszechnej, na lotnisku Skniłów[2].

Pododdział miał być zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3].

Na wyposażeniu plutonu znajdowało się pięć samolotów RWD-8 i jeden R-XIII. Dowódcą plutonu był podporucznik rezerwy pilot Zygmunt Cesarczyk[4].

Zgodnie z przyjętym Ordre de Bataille lotnictwa i OPL pluton miał wejść w skład Armii „Modlin”[2], lecz do końca działań nie przybył na jej teren operacyjny[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 465.
  2. a b Pawlak 1982 ↓, s. 249.
  3. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1096. Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, s. 600, 604.
  4. Pawlak 1991 ↓, s. 442.
  5. Adam Kurowski, Lotnictwo polskie w 1939 roku, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
  • Adam Kurowski, Lotnictwo polskie w 1939 roku, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1962.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.