9 Dywizjon Samochodowy
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1921 |
| Rozformowanie |
1929 |
| Tradycje | |
| Święto |
17 czerwca |
| Kontynuacja |
Kadra 9 Dywizjonu Samochodowego |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk sam. Włodzimierz Ossoria-Bukowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
garnizon Brześć (OK IX) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Dywizjon Samochodowy (9 dsam) – pododdział wojsk samochodowych Wojska Polskiego II RP.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
9 dywizjon samochodowy sformowany został w czerwcu 1921 we Lwowie na bazie 6 polowego dywizjonu samochodowego[1][2]. Już 19 czerwca 1921 i 20 czerwca został przetransportowany do Brześcia, na terytorium Okręgu Korpusu Nr IX. Dowódca dyonu pełnił funkcję szefa służby samochodowej OK IX. W 1929 jednostka została skadrowana i przemianowana na Kadrę 9 Dywizjonu Samochodowego.
Święto dywizjonu było obchodzone 17 czerwca[3]. W dniu tym wyszedł pierwszy rozkaz dzienny dowódcy dywizjonu[4].
Żołnierze[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy dyonu i komendanci kadry
- ppłk sam. Włodzimierz Ossoria-Bukowski (X 1921 - III 1923[5][6])
- ppłk sam. Marek Krzyczkowski (od 15 III 1923[7])
- mjr sam. Józef Wacław Rokicki (do 1934)
Odznaka pamiątkowa[edytuj | edytuj kod]
20 stycznia 1930 roku Minister Spraw Wojskowych, Marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 9 dsam[8].
Odznaka o wymiarach 39x39 mm ma kształt równoramiennego krzyża, którego ramiona zakończone są kulkami. Krzyż pokryty jest czarną emalią z amarantowym obrzeżem. Na ramionach krzyża wpisano nazwy miast LWÓW BRZEŚĆ/B oraz daty 1921 1929. W jego centrum znajduje się stylizowana odznaka Szkoły Samochodowej, na chłodnicy samochodu numer 9. Pomiędzy ramionami krzyża złote promienie. Dwuczęściowa - oficerska, wykonana w srebrze, łączona za pomocą czterech nitów[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1215.
- ↑ Korpus Poleski 1928 ↓, s. 86.
- ↑ Dziennik Rozkazów MSWojsk. nr 16 z 19 maja 1927 roku
- ↑ Rudzki, Kulesza i Jeszka 1928 ↓, s. 1216.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 178.
- ↑ Polska Zbrojna Nr 262 z 25 września 1923 r. s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 176.
- ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 3 z 20.01.1930 r., poz. 25.
- ↑ Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. s. 349.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Piotr Rudzki, Jerzy Kulesza, Józef Jeszka. Krótki rys historyczny powstania i pracy formacyj samochodowych. „Przegląd Wojskowo-Techniczny. Broń Pancerna.”. 4 (6), s. 1193-1246, 1928. Warszawa: Drukarnia Ministerstwa Spraw Wojskowych; Dowództwo Saperów; Dowództwo Broni Pancernych; Dowództwo Wojsk Łączności.
- Zdzisław Sawicki: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Pantera Books. ISBN 83-204-3299-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" ; Londyn : Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Włodzimierz Wierzbicki (red.), Bronisław Skarżyński (red.), Jan Waszczuk (red.): Korpus Poleski (jednodniówka). Brześć nad Bugiem: Okręg Korpusu Nr IX, 1928.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918–1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddz. Broni Pancernej, 1971.