Sopwith Dolphin
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
mieszana |
Załoga |
1 |
Historia | |
Data oblotu |
23 maja 1917 |
Wycofanie ze służby |
1919 (Wlk. Brytania) |
Dane techniczne | |
Napęd |
silnik tłokowy, 8-cylindrowy, rzędowy w układzie V, Hispano-Suiza 8F |
Moc |
200 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
9,90 m |
Długość |
6,78 m |
Wysokość |
2,60 m |
Powierzchnia nośna |
24,5 m² |
Masa | |
Własna |
665 kg |
Użyteczna |
243 kg |
Startowa |
908 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
190 km/h na wysokości |
Pułap |
5800 m |
Zasięg |
350 km |
Długotrwałość lotu |
2 godz. |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 km Vickers kal. 7,7 mm + (w niektórych egzemplarzach) 1-2 km Lewis kal. 7,7 mm na montażu Fostera | |
Użytkownicy | |
Wielka Brytania, Polska, Ukraina | |
Rzuty | |
Sopwith 5F.1 Dolphin – brytyjski jednomiejscowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Projekt nowego myśliwca firmy Sopwith Aviation Company, zakładał użycie silnika rzędowego i poprawę osiągów maszyny. Miał być to krok na przód w porównaniu z budowanymi do tej pory samolotami z silnikami rotacyjnymi. Zakładano także uzyskanie, przez pilota, możliwie najlepszej widoczności w górnej półsferze, a zwłaszcza z kierunku do przodu. W tym celu górny płat został umieszczony bardzo nisko, niemal na grzbiecie kadłuba. Zamiast baldachimu zastosowano ramę z rur stalowych, otaczających kabinę pilota. Duże zbliżenie płatów, spowodowała konieczność znacznego przesunięcia dolnego płata do przodu.
Nowy samolot oblatano w maju 1917 roku. Produkcję uruchomiono w lipcu. Wyprodukowano w sumie 1352 egz.
Służba
[edytuj | edytuj kod]Samoloty Dolphin zaczęły trafiać do jednostek jesienią 1917 roku. Używano ich w obronie Wielkiej Brytanii oraz na Froncie Zachodnim. W służbie RAF, pozostawały do połowy 1919 roku.
W jednostkach odnoszono się do nich z rezerwą. Krytykowano długi czas uruchamiania silnika. Wadą była konstrukcja kabiny pilota. Trudno było mu się z niej wydostać w sytuacji awaryjnej. W razie kapotażu, pilot był narażony na uderzenie głową o ziemię
Użycie w lotnictwie polskim
[edytuj | edytuj kod]10 samolotów tego typu trafiło w 1920 roku do Polski, jako dar rządu Wielkiej Brytanii. Samoloty przybyły drogą morską do Gdańska w kwietniu (pierwsze 6 sztuk) i w maju 1920 roku. Pierwotnie pierwszą partię 6 samolotów skierowano do Lwowa (III Ruchomy Park Lotniczy). Samoloty te miały złą opinię jako niebezpieczne dla pilota. Na początku lipca odesłano je do Warszawy. W 6 samolotów Dolphin wyposażono 19 em, która broniła Warszawy w czasie bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 roku. Pozostałe cztery stanowiły rezerwę.
Podczas bitwy warszawskiej utracono dwa samoloty: 8 sierpnia w czasie lotu bojowego zestrzelony został ppor. Zbigniew Bieniawski, 14 sierpnia trafiony został samolot pchor. pil. Eugeniusza Guttmajera, który w czasie lądowania skapotował. Wiele samolotów zostało uszkodzonych w wyniku awarii synchronizatorów karabinów maszynowych. Pod koniec sierpnia 1920 sprawny był tylko 1 samolot. Po wyremontowaniu dwa Sopwith 5F1 przekazano w październiku 1920 roku I Zaporoskiej Eskadrze Ukraińskiej, a jeden był samolotem dyspozycyjnym (CWL 21.10) Szefa Lotnictwa Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Dolphiny wycofano ze służby w 1921 roku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tomasz Jan Kopański , Samoloty brytyjskie w lotnictwie polskim 1918-1930, Warszawa: Bellona, 2001, s. 41-46, ISBN 83-11-09315-6, OCLC 316548641 .