Sokół 1000 M111
(Przekierowano z Sokół 1000)
| |
| Producent | |
|---|---|
| Klasa | |
| Data premiery |
1932[1] |
| Okres produkcji |
1934–1939 |
| Miejsce produkcji | |
| Napęd | |
| Silnik |
dwucylindrowy czterosuwowy |
| Rozrząd |
SV |
| Pojemność |
995 cm³ |
| Stopień sprężania |
5:1 |
| Moc |
18 przy 3000[2] |
| Skrzynia biegów |
3 stopniowa |
| Wymiary i masa | |
| Długość |
2270 mm |
| Szerokość |
800 mm |
| Wysokość |
1135 mm |
| Wysokość siedzenia |
720 mm |
| Rozstaw osi |
1464 mm |
| Masa własna |
270 kg |
| Pojemność baku |
20 l |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
100 km/h |
Sokół 1000 M111 – motocykl polskiej konstrukcji produkowany w CWS w latach 1934–1939 zaprojektowany przez polskiego inżyniera Tadeusza Rudawskiego. Jest uznawany za pierwszy polski motocykl, a także pierwszy seryjnie produkowany w Polsce[1].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Silnik:
- typ: czterosuw chłodzony powietrzem
- liczba cylindrów: 2
- układ: widlasty
- pojemność skokowa: 995 cm³, średnica x skok tłoka: 83 x 92
- stopień sprężania: 5:1
- moc maksymalna przy obr./min: 18 KM przy 3000 obr./min[2] (inne dane: 22 KM przy 4000 obr./min[potrzebny przypis])
- zasilanie: gaźnik Zenith MC 22
- smarowanie: pompą mechaniczną z ręcznym wspomaganiem lub obiegową.
- prądnica: Bosch RD lub Era RD 6V 45W
- akumulator: ZAT Tudor 6V 20 Ah
- zapłon bateryjny: rozdzielacz Bosch lub przerywacz Magnet z dwuiskrową cewką
Przeniesienie napędu
- Silnik – sprzęgło: skośne koła zębate
- sprzęgło: wielotarczowe, mokre, sterowanie nożnie
- skrzynia biegów: trzystopniowa z ręczną zmianą
- napęd tylnego koła: łańcuch
Podwozie
- rama: podwójna, rurowa, zamknięta
- zawieszenie przednie: widelec trapezowy typu HD
- zawieszenie tylne: sztywne
- hamulce: bębnowe, mechaniczne także na kole wózka
Wymiary
- długość z wózkiem: 2270 mm
- szerokość z wózkiem: 800 mm
- wysokość z wózkiem: 1135 mm
- rozstaw osi: 1464 mm
Masy
- masa bez wózka: 270 kg
- masa z wózkiem: 375 kg
- dopuszczalna masa całkowita: 655 kg
Pojemności
- zbiornik paliwa: 20 l
- zbiornik oleju: 3 l
Dane eksploatacyjne
- prędkość maksymalna: 100 km/h
- zużycie paliwa: 7,5 l/100 km
- zużycie oleju: 0,3 l/100 km
Inne:
- główny konstruktor: inż. Zygmunt Okołów
- konstruktor przyczepy bocznej: inż. Stanisław Panczakiewicz
- wyprodukowano: ok. 3400 sztuk
- cena: 4200 zł w 1935 r.[4]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Orłowski 1979 ↓, s. 221.
- ↑ a b Adam Jońca, Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Pojazdy w Wojsku Polskim 1918-1939
- ↑ a b Tomasz Szczerbicki, Sokół 1000 M 111 1936 r.Drapieżnik. [online], Świat Motocykli | testy motocykli | motocykle używane | skutery | porady [dostęp 2019-11-29] (pol.).
- ↑ Motocykl Sokół 1000 M111 [online], www.7dak.pl [dostęp 2016-06-19].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bolesław Orłowski: Encyklopedia odkryć i wynalazków. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1979. ISBN 83-214-0021-3.
- Zbigniew Otoczyński, Sokół 600 i 1000, WKiŁ, Warszawa 1999, ISBN 83-206-1292-6
- Jan Tarczyński, Polskie motocykle 1918-1945, The Polish motorcycle industry 1918-1945, Wyd. 3 rozsz., WKiŁ, Warszawa 2005, ss. 268+12. ISBN 83-206-1579-8
- Adam Jońca, Rajmund Szubański, Jan Tarczyński, Wrzesień 39 - Pojazdy Wojska Polskiego - barwa i broń, WKiŁ, Warszawa 1990, ss. 272. ISBN 83-206-0847-3
- Adam Jońca, Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Pojazdy w Wojsku Polskim 1918-1939, Polish Army Vehicles - 1918-1939, Wyd. AJaKS, Komisja Historyczna byłego Sztabu Głównego Polskich Sił Zbrojnych, Pruszków, Londyn 1995, ss. 403. ISBN 83-85621-57-1