Hendrik Lorentz: Różnice pomiędzy wersjami

Hendrik Antoon Lorentz
Data i miejsce urodzenia	18 lipca 1853 ; Arnhem
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1928 ; Haarlem
Zawód, zajęcie	fizyk
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:17, 31 sty 2017

Hendrik Antoon Lorentz (ur. 18 lipca 1853 w Arnhem, zm. 4 lutego 1928 w Haarlemie) – fizyk holenderski^[1]^[2].

Życiorys

Urodził się w Arnhem jako syn Gerrita Frederika Lorentza i jego żony Geertruidy z Ginkelów. W roku 1870 rozpoczął studia na Uniwersytecie w Lejdzie, które przerwał po dwóch latach, aby wrócić do Arnhem i podjąć pracę nauczyciela, jednocześnie pisząc pracę doktorską. Już w 1875 roku, w wieku 22 lat uzyskał doktorat za pracę udoskonalającą teorię elektromagnetyzmu Maxwella. W roku 1878 został profesorem Uniwersytetu w Lejdzie, obejmując nowo stworzoną katedrę fizyki teoretycznej. W 1912 roku zrezygnował z katedry, przyjmując stanowisko dyrektora Instytutu Teylera w Haarlemie. W dalszym ciągu jednak do końca życia prowadził wykłady na uniwersytecie^[1]^[2]. Zmarł 4 lutego 1928 roku w Haarlemie^[1]^[2].

Odkrycia

Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Aby pogodzić mechanikę klasyczną z teorią elektromagnetyzmu, rozwijał teorię znaną dzisiaj jako teoria eteru Lorentza, którą jednak porzucił na rzecz Szczególnej teorii względności. Do najbardziej znanych osiągnięć należą transformacja Lorentza, teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i przewodnictwa elektrycznego, wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-Fitzgeralda). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym (zjawisko Zeemana).

Oprócz fizyki teoretycznej zajmował się też praktyką: w roku 1919 został wybrany przewodniczącym zespołu uczonych i inżynierów pracujących przy przegrodzeniu tamą zatoki Zuiderzee.

Wyróżnienia

Był członkiem brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego i innych stowarzyszeń naukowych^[1]^[2], m.in. Polskiej Akademii Umiejętności^[3]. W roku 1902 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, razem z Pieterem Zeemanem (swoim dawnym studentem). Od Royal Society otrzymał Medal Rumforda (1908)^[4] i Medal Copleya (1918)^[5].

W roku 1925, z okazji pięćdziesięciolecia doktoratu Lorentza, Królewska Holenderska Akademia Sztuk i Nauk ustanowiła medal jego imienia. Ta nagroda naukowa z dziedziny fizyki teoretycznej przyznawana jest co cztery lata^[6].

Zobacz też

↑ ^a ^b ^c ^d Hendrik A. Lorentz - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1902 > Hendrik A. Lorentz, Pieter Zeeman [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-10]. (ang.)., Biographical, December 11, 1902, Nobel Lecture, The Theory of Electrons and the Propagation of Light
↑ ^a ^b ^c ^d Hendrik Lorentz. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).
↑ Lorentz Hendrik Antoon. [w:] Encyklopedia PWN, Portal Wiedzy [on-line]. http://encyklopedia.pwn.pl.+[dostęp 2014-05-11]. (pol.).
↑ Rumford Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
↑ Copley Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).
↑ Lorentz medal. [w:] Strona internetowa Leiden University > Faculty of Science > Leiden Institute of Physics > Instituut-Lorentz [on-line]. www.lorentz.leidenuniv.nl. [dostęp 2014-05-11]. (niderl.).

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Linki zewnętrzne

Hendrik Antoon Lorentz w: Encyclopædia Britannica
J J O'Connor, E F Robertson: Hendrik Antoon Lorentz

[www.nobelprize-1] Hendrik A. Lorentz - Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1902 > Hendrik A. Lorentz, Pieter Zeeman [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-05-10]. (ang.)., Biographical, December 11, 1902, Nobel Lecture, The Theory of Electrons and the Propagation of Light

[www.nndb.com-2] Hendrik Lorentz. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-10]. (ang.).

[PWN-3] Lorentz Hendrik Antoon. [w:] Encyklopedia PWN, Portal Wiedzy [on-line]. http://encyklopedia.pwn.pl.+[dostęp 2014-05-11]. (pol.).

[RumfordMedal-4] Rumford Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).

[CopleyMedal-5] Copley Medal. [w:] Strona internetowa Royal Society [on-line]. royalsociety.org. [dostęp 2014-05-11]. (ang.).

[LorentzMedal-6] Lorentz medal. [w:] Strona internetowa Leiden University > Faculty of Science > Leiden Institute of Physics > Instituut-Lorentz [on-line]. www.lorentz.leidenuniv.nl. [dostęp 2014-05-11]. (niderl.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 == Odkrycia ==
-Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Aby pogodzić mechanikę klasyczną z teorią elektromagnetyzmu, rozwijał teorię znaną dzisiaj jako [[teoria eteru Lorentza]], którą jednak porzucil na rzecz [[Szczególna teoria względności|Szczególnej teorii względności]]. Do najbardziej znanych osiągnięć należą [[transformacja Lorentza]], teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i [[przewodnictwo elektryczne|przewodnictwa elektrycznego]], wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-[[George Francis Fitzgerald|Fitzgeralda]]). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym ([[zjawisko Zeemana]]).
+Lorentz był uznawany za jednego z najwybitniejszych fizyków swojego okresu. Zapoczątkował teorię elektronową budowy materii, prowadził prace nad połączeniem w jedną całość zjawisk elektromagnetycznych i optycznych. Aby pogodzić mechanikę klasyczną z teorią elektromagnetyzmu, rozwijał teorię znaną dzisiaj jako [[teoria eteru Lorentza]], którą jednak porzucił na rzecz [[Szczególna teoria względności|Szczególnej teorii względności]]. Do najbardziej znanych osiągnięć należą [[transformacja Lorentza]], teoria wyjaśniająca zjawisko dyspersji i [[przewodnictwo elektryczne|przewodnictwa elektrycznego]], wzór na skrócenie ciała sztywnego w ruchu (kontrakcja Lorentza-[[George Francis Fitzgerald|Fitzgeralda]]). Wyjaśnił teoretycznie zjawiska rozszczepienia linii widmowych w polu magnetycznym ([[zjawisko Zeemana]]).
 Oprócz fizyki teoretycznej zajmował się też praktyką: w roku 1919 został wybrany przewodniczącym zespołu uczonych i inżynierów pracujących przy przegrodzeniu tamą zatoki [[Zuiderzee]].