Arado Ar 232

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arado Ar 232
Ilustracja
Arado Ar 232B-0
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Arado Flugzeugwerke GmbH

Typ

średni samolot transportowy

Załoga

4

Historia
Data oblotu

czerwiec 1941

Lata produkcji

1943

Wycofanie ze służby

1945

Liczba egz.

19

Dane techniczne
Napęd

4 × BMW Bramo 323R-2 Fafnir

Moc

startowa: 883 kW (1200 KM), 691 kW (940 KM) na wysokości 4000 m

Wymiary
Rozpiętość

33,5 m

Długość

23,5 m

Wysokość

5,7 m

Powierzchnia nośna

142,60 m²

Masa
Własna

10 280 kg

Startowa

21 160 kg

Zapas paliwa

2700 dm3

Osiągi
Prędkość maks.

338 km/h na wysokości 4600 m

Prędkość przelotowa

288 km/h na wysokości 2000 m

Prędkość wznoszenia

27,5 minuty na wysokości 6000 m

Pułap

8000 m

Zasięg

1300 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 × karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm, działko MG 151/20 kalibru 20 mm, do ośmiu karabinów maszynowych MG 34 kalibru 7,9 mm
Przestrzeń ładunkowa
długość – 6,6 m
szerokość – 2,3 m
wysokość – 2 m
Użytkownicy
Niemcy

Arado Ar 232 – niemiecki samolot transportowy z okresu II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prototyp samolotu wzbił się w powietrze latem 1941 roku. Napędzały go dwa silniki gwiazdowe BMW 801MA o mocy 1193 kW. Trzeci prototyp wyposażono w cztery silniki gwiazdowe BMW Bramo 323, zamocowane w krawędziach natarcia środkowej, poszerzonej części płata. Taka konfiguracja została zachowana w 19 wyprodukowanych Ar 232B, które bardzo intensywnie eksploatowano w latach 1942–1945. Większość z maszyn została przydzielona do jednostki Kampfgeschwader 200 i wykonywała zadania specjalne[1].

Była to nowoczesna konstrukcja z pojemną ładownią zakończoną tylną rampą załadunkową (umożliwiała załadunek na przykład samochodu terenowego), posiadająca wiele rozwiązań ułatwiających operacje załadunku i wyładunku, na przykład ruchomy dźwig podwieszony pod stropem ładowni, możliwość zmiany wysokości podłogi (obniżenie podwozia głównego). Charakterystycznym elementem samolotu było wielokołowe podwozie – początkowo 11, później 10 dwukołowych wózków z niskociśnieniowymi oponami – umieszczone w rzędzie pod kadłubem i umożliwiające korzystanie z przygodnych, nieutwardzonych lądowisk[2].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Silnik Bramo 323 Fafnir eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie

Średni samolot transportowy w układzie grzbietopłata o konstrukcji metalowej. Kadłub zakończony rampą, powyżej wychodziła belka ogonowa z umieszczonym na jej końcu usterzeniem poziomym i zdwojonym usterzeniem pionowym; trójgoleniowe podwozie główne chowane w locie i 11 dwukołowych wózków umieszczonych na stałe pod kadłubem. Napędzany czterema dziewięciocylindrowymi silnikami gwiazdowymi BMW Bramo 323R-2 Fafnir o mocy startowej 883 kW (1200 KM) z dodatkowym wtryskiem mieszanki wody z metanolem, 735 kW (1000 KM) na wysokości 0 m, 691 kW (940 KM) na wysokości 4000 m[1].

Uzbrojony w karabin maszynowy MG 131 kalibru 13 mm w oszklonym nosie kadłuba, działko MG 151/20 kalibru 20 mm w wieżyczce strzeleckiej na grzbiecie kadłuba, jeden lub dwa karabiny maszynowe MG 131 kalibru 13 mm z tyłu kadłuba, pod belką ogonową. Istniała możliwość zamontowania w oknach do ośmiu karabinów maszynowych MG 34 kalibru 7,9 mm obsługiwanych przez pasażerów[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]