Focke-Wulf Fw 200
| Focke-Wulf Fw 200 Condor (Dane wersji Fw 200C-3) |
|
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  III Rzesza |
| Producent | Focke-Wulf |
| Typ | samolot patrolowy dalekiego zasięgu |
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie |
| Załoga | 5 |
| Historia | |
| Data oblotu | 27 lipca 1937 |
| Lata produkcji | 1940 – 1944 |
| Wycofanie ze służby | 1945 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 4 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowy BMW-Bramo Fafnir 323R-2 |
| Moc | 1200 KM (882 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 32,84 m |
| Długość | 23,46 m |
| Wysokość | 6,30 m |
| Powierzchnia nośna | 119,85 m² |
| Masa | |
| Własna | 17 005 kg |
| Startowa | 24 520 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 360 km/h |
| Prędkość przelotowa | 335 km/h |
| Pułap | 6 000 m |
| Zasięg | 3 650 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działko MG 151/20 kal. 20 mm 4 karabiny maszynowe MG 15 kal. 7,92 mm 1 karabin maszynowy MG 131 kal. 13 mm bomby o masie 2100 kg |
|
| Użytkownicy | |
| Niemcy, Hiszpania, ZSRR (zdobyczne) | |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
|
Focke-Wulf Fw 200 Condor – niemiecki morski samolot patrolowy z okresu II wojny światowej.
Spis treści
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnym przeznaczeniem tej maszyny były długodystansowe loty pasażerskie (w roku 1937 na całym świecie głośnym echem odbiły się jego loty non stop do Nowego Jorku). Z chwilą wybuchu II wojny światowej przystosowany został do pełnienia roli morskiego samolotu patrolowego dalekiego zasięgu. Fw 200C, który używany był do tego celu, powstał na bazie zamówionej przez Japonię w 1939 roku wersji tej maszyny przeznaczonej do dalekodystansowych morskich zadań rozpoznawczo-bombowych. W ciągu całej II wojny światowej wyprodukowano 276 egzemplarzy tej maszyny. Wadą samolotu były słabe osiągi (napęd stanowiły cztery silniki BMW o mocy 1200 KM każdy) oraz słaba konstrukcja kadłuba (samolot często ulegał awariom w trakcie lądowania). Załogę stanowiło 7 lub 8 osób. Samolot mógł przenosić 2100 kg bomb. Wersja Fw 200C-8 w powiększonych gondolach silników przenosiły pociski rakietowe Hs 293[1]. Uzbrojeniem defensywnym Fw 200C były: działko kal. 20 mm, wkm kal. 13 lub 15 mm oraz do pięciu km kal. 7,92 mm. "Złote lata" Fw 200C to okres 1942 - 1943, kiedy to maszyny te zadały duże straty flocie alianckiej w czasie wojny na Atlantyku. Po roku 1943 większość maszyn pełniła służbę jako samolot transportowy.
Przynajmniej trzy samoloty Fw 200 przystosowano do transportu VIP-ów: Adolfa Hitlera (Immelmann III[2]) oraz Heinricha Himmlera.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Całkowicie metalowy kadłub o budowie półskorupowej z wycięciami na kabiny i wieżyczki strzeleckie. Płat dwudźwigarowy, trzyczęściowy, mocowany od dołu do kadłuba. Pokrycie metalowe od drugiego dźwigara, tylna część kryta płótnem. Lotki szczelinowe, dwuczęściowe, kryte płótnem. Klapy krokodylowe. Podwozie chowane do wewnętrznych gondoli silnika.
Przypisy
- ↑ Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1999, s. 208. ISBN 83-86776-01-3.
- ↑ Focke-Wulf Fw 200 Condor Bomber Plane. military-aircraft.org.uk.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek J. Murawski: Samoloty Luftwaffe 1933-1945. T. 1. Warszawa: Wyd. Lampart, 1999, s. 202-210. ISBN 83-86776-01-3.
- II wojna światowa encyklopedia uzbrojenia. Warszawa: Muza S.A., 2000, s. 390. ISBN 83-7200-646-6.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
