Przejdź do zawartości

Siebel Si 201

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siebel Si 201
Ilustracja
Model samolotu Siebel Si 201
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

Siebel Flugzeugwerke

Typ

samolot rozpoznawczy i towarzyszący

Historia
Data oblotu

1938

Liczba egz.

2

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy w układzie odwróconego V8 Argus As 10 C

Moc

240 KM

Wymiary
Rozpiętość

14 m

Długość

10,4 m

Wysokość

3,4 m

Powierzchnia nośna

31 m²

Masa
Własna

1120 kg

Startowa

1440 kg

Osiągi
Prędkość maks.

185 km/h

Prędkość przelotowa

150 km/h

Prędkość wznoszenia

4,2 m/s

Pułap

5502 m

Zasięg

451 km

Dane operacyjne

Siebel Si 201 – niemiecki samolot zaprojektowany w zakładach Siebel Flugzeugwerke na rozpisany przez Reichsluftfahrtministerium (ministerstwo ds. lotnictwa, RLM) konkurs na samolot rozpoznawczy i towarzyszący dla Luftwaffe. Zbudowano tylko dwa prototypy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Argus As-10 eksponowany w MLP w Krakowie.

W 1935 w ramach nazistowskiego programu zbrojeniowego RLM rozpisało konkurs na rozpoznawczy i towarzyszący typu STOL[1]. Zaprojektowany na ten konkurs w zakładach Siebel Flugzeugwerke samolot Si 201 był oryginalną i nietypową konstrukcją[2][3].

Kadłub samolotu wykonany był ze spawanych stalowych rur i kryty był blachą, skrzydła była kryte sklejką[3].

Napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rzędowy typu Argus As 10C o układzie odwróconego V-8 o mocy 240 KM[2][3]. Silnik umieszczony był nad kabiną i napędzał śmigło w układzie pchającym[2][3].

Dwuosobowa załoga, pilot i radiooperator/obserwator, siedzieli w układzie tandem (jeden za drugim) dużej, pudełkowatej i bardzo przeszklonej kabinie która zapewniała znakomitą widoczność we wszystkich kierunkach ale była bardzo nieaerodynamiczna[2][3]. Fotel obserwatora był umieszczony przed fotelem pilota i nieco z prawej strony kabiny[3].

Samolot mierzył 10,4 metrów długości, rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 14 metrów, skrzydła miały lekki skos do tyłu[2]. Skrzydła były wyposażone w automatyczne sloty na całej długości krawędzi natarcia, a na prawie całej długości krawędzi spływu umieszczono podzielone na cztery klapy Fowlera, klapy umieszczone na końcach płatów działały jako lotki[3].

Samolot miał stałe, niechowane w locie podwozie główne z płozą ogonową. Masa własna konstrukcji wynosiła 1120 kilogramów[2]. Maszyna miała niską prędkość maksymalną wynoszącą jedynie 185 km/h co wynikało głównie z nieaerodynamicznego kadłuba, zasięg samolotu wynosił do 450 kilometrów[2].

Pierwszy prototyp został ukończony w 1938, maszyna charakteryzowała się znakomitą charakterystyką krótkiego startu i lądowania, a prędkość minimalna była porównywalna z prędkością minimalną Fi 156 który był oblatany już wcześniej[3]. W czasie oblatywania wykryto flatter ogona ale najpoważniejszą wadą samolotu była bardzo niska tolerancja na zmianę położenia środka ciężkości maszyny[3]. W momencie zaprzestania prac rozwojowych nad samolotami żaden z tych problemów nie został rozwiązany[3]

Wraz z Si 201 do konkursu stanęły samoloty Fieseler Fi 156 Storch, Focke-Wulf Fw 186[4] i Messerschmitt Bf 163[3], ostatecznie został on wygrany przez samolot Fieselera i konstrukcje Siebela, Focke-Wulfa i Messerschmitta nie weszły do produkcji seryjnej.

Zobacz

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanley S. McGowen: Helicopters. s. 13.
  2. a b c d e f g Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945. s. 362.
  3. a b c d e f g h i j k Siebel Si 201. histaviation.com. [dostęp 2013-01-11]. (ang.).
  4. Heinz J. Nowarra: German Helicopters. s. 4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : An Illustrated Guide. Jefferson, N.C.: McFarland Co., 2009. ISBN 978-0-7864-3937-9.
  • Stanley S. McGowen: Helicopters : An Illustrated History of Their Impact. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2005. ISBN 1-85109-473-3.
  • Heinz J. Nowarra: German Helicopters, 1928-1945. West Chester, PA: Schiffer Military History, 1990. ISBN 0-88740-289-5.