Siebel Si 201
Model samolotu Siebel Si 201 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Siebel Flugzeugwerke |
Typ |
samolot rozpoznawczy i towarzyszący |
Historia | |
Data oblotu |
1938 |
Liczba egz. |
2 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik rzędowy w układzie odwróconego V8 Argus As 10 C |
Moc |
240 KM |
Wymiary | |
Rozpiętość |
14 m |
Długość |
10,4 m |
Wysokość |
3,4 m |
Powierzchnia nośna |
31 m² |
Masa | |
Własna |
1120 kg |
Startowa |
1440 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
185 km/h |
Prędkość przelotowa |
150 km/h |
Prędkość wznoszenia |
4,2 m/s |
Pułap |
5502 m |
Zasięg |
451 km |
Dane operacyjne |
Siebel Si 201 – niemiecki samolot zaprojektowany w zakładach Siebel Flugzeugwerke na rozpisany przez Reichsluftfahrtministerium (ministerstwo ds. lotnictwa, RLM) konkurs na samolot rozpoznawczy i towarzyszący dla Luftwaffe. Zbudowano tylko dwa prototypy.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1935 w ramach nazistowskiego programu zbrojeniowego RLM rozpisało konkurs na rozpoznawczy i towarzyszący typu STOL[1]. Zaprojektowany na ten konkurs w zakładach Siebel Flugzeugwerke samolot Si 201 był oryginalną i nietypową konstrukcją[2][3].
Kadłub samolotu wykonany był ze spawanych stalowych rur i kryty był blachą, skrzydła była kryte sklejką[3].
Napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rzędowy typu Argus As 10C o układzie odwróconego V-8 o mocy 240 KM[2][3]. Silnik umieszczony był nad kabiną i napędzał śmigło w układzie pchającym[2][3].
Dwuosobowa załoga, pilot i radiooperator/obserwator, siedzieli w układzie tandem (jeden za drugim) dużej, pudełkowatej i bardzo przeszklonej kabinie która zapewniała znakomitą widoczność we wszystkich kierunkach ale była bardzo nieaerodynamiczna[2][3]. Fotel obserwatora był umieszczony przed fotelem pilota i nieco z prawej strony kabiny[3].
Samolot mierzył 10,4 metrów długości, rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 14 metrów, skrzydła miały lekki skos do tyłu[2]. Skrzydła były wyposażone w automatyczne sloty na całej długości krawędzi natarcia, a na prawie całej długości krawędzi spływu umieszczono podzielone na cztery klapy Fowlera, klapy umieszczone na końcach płatów działały jako lotki[3].
Samolot miał stałe, niechowane w locie podwozie główne z płozą ogonową. Masa własna konstrukcji wynosiła 1120 kilogramów[2]. Maszyna miała niską prędkość maksymalną wynoszącą jedynie 185 km/h co wynikało głównie z nieaerodynamicznego kadłuba, zasięg samolotu wynosił do 450 kilometrów[2].
Pierwszy prototyp został ukończony w 1938, maszyna charakteryzowała się znakomitą charakterystyką krótkiego startu i lądowania, a prędkość minimalna była porównywalna z prędkością minimalną Fi 156 który był oblatany już wcześniej[3]. W czasie oblatywania wykryto flatter ogona ale najpoważniejszą wadą samolotu była bardzo niska tolerancja na zmianę położenia środka ciężkości maszyny[3]. W momencie zaprzestania prac rozwojowych nad samolotami żaden z tych problemów nie został rozwiązany[3]
Wraz z Si 201 do konkursu stanęły samoloty Fieseler Fi 156 Storch, Focke-Wulf Fw 186[4] i Messerschmitt Bf 163[3], ostatecznie został on wygrany przez samolot Fieselera i konstrukcje Siebela, Focke-Wulfa i Messerschmitta nie weszły do produkcji seryjnej.
Zobacz
[edytuj | edytuj kod]- Osobny artykuł:
- Osobny artykuł:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : An Illustrated Guide. Jefferson, N.C.: McFarland Co., 2009. ISBN 978-0-7864-3937-9.
- Stanley S. McGowen: Helicopters : An Illustrated History of Their Impact. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2005. ISBN 1-85109-473-3.
- Heinz J. Nowarra: German Helicopters, 1928-1945. West Chester, PA: Schiffer Military History, 1990. ISBN 0-88740-289-5.