Siennica
52°05′30″N 21°37′11″E/52,091667 21,619722
| miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||
 Widok na Siennicę | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Gmina | |||
| Aglomeracja | |||
| Prawa miejskie |
1526–1870, od 2024 | ||
| Burmistrz |
Stanisław Duszczyk | ||
| Powierzchnia |
11,7769[1] km² | ||
| Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Strefa numeracyjna |
25 | ||
| Kod pocztowy |
05-332[3] | ||
| Tablice rejestracyjne |
WM | ||
Położenie na mapie gminy Siennica  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||
Położenie na mapie powiatu mińskiego  | |||
| 52°05′30″N 21°37′11″E/52,091667 21,619722
| |||
| TERC (TERYT) |
1412134 | ||
| SIMC |
0687273[4] | ||
Urząd miejski ul. Kołbielska 105-332 Siennica | |||
| Strona internetowa | |||
Siennica – miasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Siennica[4][5]. Siedziba dekanatu siennickiego z parafią św. Stanisława Biskupa Męczennika.
Siennica uzyskała lokację miejską w 1526 roku[6]. Została pozbawiona praw miejskich 13 października 1870 i włączona do gminy Siennica w powiecie mińskim[7]. W latach 1867–1954 siedziba wiejskiej gminy Siennica, 1954–1972 gromady Siennica[8], a od 1973 reaktywowanej gminy Siennica[9]. W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa siedleckiego. 1 stycznia 2024 odzyskała status miasta[1].
Miasto jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Stanisława Biskupa Męczennika[10].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z XV wieku (Szenica) i podaje, że była to własność rycerza Daćboga. Zgodnie z zapisami w 1526 księżna Anna, w dowód uznania dla Stanisława Siennickiego, lokowała miasto Janów (Janowo) na terenie wsi Siennica. Jednak nazwa ta nie przyjęła się, w spisie pochodzącym z 1564 roku miasto wróciło do poprzedniej nazwy.
Siennica, będąca własnością szlachecką, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[11].
Przełom XVI i XVII wieku przyniósł miastu dynamiczny rozwój. Spowodowane było licznymi targami i jarmarkami. Jednak wojny kozackie, „potop” oraz pożar w okresie wojen północnych spowodowały upadek gospodarczy miasta.
Na przestrzeni lat 1749–1760 zostaje zbudowany klasztor i kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Od 1815 siedziba powiatu w obwodzie stanisławowskim. Po kasacji Klasztoru w 1864 roku, w budynkach poklasztornych zaczyna działać seminarium nauczycielskie. W 1869 roku za udział mieszkańców w powstaniach antycarskich, Siennica zostaje pozbawiona praw miejskich.
W 1905 miały miejsce demonstracyjne strajki uczniów tutejszego seminarium nauczycielskiego[12].
13 września 1939 roku, wraz z wkroczeniem do osady wojsk niemieckich, rozpoczyna się bolesny okres dla Siennicy. Pierwszego dnia okupacji, oddział SS stłoczył wszystkich mieszkańców w poklasztornym kościele, a miasteczko podpalił (spalono ok. 80% zabudowań). Mimo takiego pokazu siły, okupantowi nie udało się złamać ducha walki mieszkańców. Przez cały okres trwania okupacji na terenie Siennicy działały: AK i BCh. W 1942 roku Niemcy wywieźli do obozów, około 700 mieszkańców pochodzenia żydowskiego. 30 sierpnia 1944 r. do Siennicy wkraczają oddziały Armii Czerwonej, w trakcie walk spłonął kościół poklasztorny.
W 2009 do wsi została dołączona Stara Wieś[13].
Kalendarium[edytuj | edytuj kod]
- XV wiek – pierwsze wzmianki o wsi (Szenica)
- 1526 – księżna Anna lokowała miasto Janów na terenie wsi Siennica
- 1528 – powołanie parafii w Siennicy
- 1564 – w spisie wykazano powrót miejscowości do starej nazwy
- 1577 – na miejscu poprzedniego kościoła wybudowano nowy z bali modrzewiowych
- 1693–1698 – budowa nowego kościoła
- 1749–1760 – budowa klasztoru i kościoła pod wezwaniem NMP, fundator Kazimierz Rudziński
- 1864 – kasacja klasztoru
- 1866 – początek działania seminarium nauczycielskiego
- 1869 – utrata praw miejskich
- 13 września 1939 – wkroczenie wojsk niemieckich, spalenie Siennicy
- 18 października 1942 – wywiezienie do getta w Mrozach ok. 700 mieszkańców pochodzenia żydowskiego
- 30 lipca 1944 – wkroczenie do miasta Armii Czerwonej, pożar kościoła poklasztornego, zdobycie Siennicy
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Klasztor i kościół poreformacki
- Figura Matki Boskiej Niepokalanej z pierwszej połowy XIX wieku
- Stary cmentarz grzebalny
- Gmach seminarium nauczycielskiego
Sport[edytuj | edytuj kod]
- Hala Sportowa – pełnowymiarowa 42x22 m, największa w powiecie mińskim sala do gier zespołowych, sale pomocnicze do gimnastyki, aerobiku, tenisa stołowego oraz pełne zaplecze sanitarne składające się z czterech kompletów szatni, toalet i natrysków
- Stadion sportowy z trybuną krytą na 560 miejsc siedzących dla kibiców i 20 dla zawodników. Szatnie i prysznice znajdują się tuż obok stadionu przy hali sportowej. Stadion posiada kort tenisowy oraz bieżnie wykonaną z pyłku ceglastego. W 2006 roku stadion został zmodernizowany
- Boisko piłkarskie Orlik 2012 na terenie Zespołu Szkół im. Hipolity i Kazimierza Gnoińskich
- Na terenie Siennicy działają dwa kluby sportowe:
- GKS Fenix Siennica
- PKS Life Siennica
Opieka zdrowotna[edytuj | edytuj kod]
W Siennicy znajduje się Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej przy ul. Akacjowej[14].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dz.U. z 2023 r. poz. 1472.
- ↑ GUS - Bank Danych Lokalnych [online], stat.gov.pl [dostęp 2024-04-25].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1149 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 68-69.
- ↑ Postanowienie z 28 sierpnia (9 września) 1870 (Dziennik Praw, rok 1870, tom 70, nr 243, s. 369)
- ↑ Uchwała Nr VI/10/7/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu mińskiego; w ramach Zarządzenia Nr Or. V-0/1/54 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 29 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 11, Poz. 67)
- ↑ Uchwała Nr XX/93/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 1 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie warszawskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie z dnia 12 grudnia 1972, Nr 20, Poz. 407).
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński Mazowsze, mały przewodnik, Wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1978, s. 235
- ↑ Rozporządzenie MSWiA z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych [online].
- ↑ SP ZOZ w Siennicy. spzozsiennica.pl [dostęp 2019-09-17]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Alina Kłos, Z dziejów Siennicy, „Rocznik Mińsko-Mazowiecki”, z. 9, 2002, s. 188-194.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Siennica 1), os. miejska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 563.
- Oficjalna strona GKS Fenix Siennica
- Oficjalna strona Zespołu Szkół w Siennicy
- Siennica na Mazowszu (zarys monograficzny) (1923) w bibliotece Polona
- Siedziba gminy: Siennica
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Kolonia | |
| Części wsi |
|
| Pozostałe miejscowości |
