Nowe Miasto (powiat płoński)
|
|||
|
|||
 Front kościoła Świętej Trójcy |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | mazowieckie | ||
| Powiat | płoński | ||
| Gmina | Nowe Miasto | ||
| Liczba ludności (2006) | 2000 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 23 | ||
| Kod pocztowy | 09-120 | ||
| Tablice rejestracyjne | WPN | ||
| SIMC | 0120900 | ||
|
Położenie na mapie gminy Nowe Miasto
 Nowe Miasto
|
|||
|
Położenie na mapie powiatu płońskiego
Nowe Miasto
|
|||
|
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Nowe Miasto
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
Nowe Miasto
|
|||
 52°39′23″N 20°37′50″E/52,656389 20,630556 |
|||
_COA.jpg)
Nowe Miasto – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Nowe Miasto, nad rzeką Soną, lewym dopływem Wkry.
Miasto królewskie Korony Królestwa Polskiego w województwie mazowieckim[1]. Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Modzele. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Nowe Miasto.
Miejscowość turystyczno-wypoczynkowa dla Warszawy (zalew na rzece Sonie i lasy). Znajduje się tu Zespół Szkół im. Integracji Europejskiej (szkoła podstawowa, gimnazjum, liceum ogólnokształcące, technikum). Przy szkole wybudowano pełnowymiarową halę sportową oraz boisko sportowe Orlik 2012.
Spis treści
Historia[edytuj]
Na początku nazywało się ono Nowe Sioło, następnie Nowemiasto, dopiero później Nowe Miasto. Prawdopodobnie istniał tu gród otoczony fosą. Później stanął zamek będący siedzibą książąt mazowieckich. Nowe Miasto było lokowane w XIV wieku, o czym świadczy wzmianka z 1398 roku "jest to miasto książęce, stolica powiatu sądowego ziemi zakroczymskiej". W 1386 roku zostaje tu erygowana parafia. Obecny kościół został zbudowany około 1471 roku.
Książę Janusz I obdarzył w 1420 roku miejscowość prawem miejskim chełmińskim i nadał mu nazwę Nowe Miasto oraz ustanowił przywileje na prowadzenie wagi i postrzygalni sukna. Herb Nowego Miasta wyglądał następująco: na tarczy o niebieskim tle widniała postać św. Jana Chrzciciela trzymającego na ręku Baranka Bożego, w kole z chorągiewką.
Nowe Miasto było ważnym węzłem drogowym o czym świadczyło osiem gościńców wychodzących w różnych kierunkach. Odbywały się tu co czwartek słynne targi oraz jarmarki. O zamożności miasta świadczą protokoły z odbytych lustracji np. lustracja z 1564/1565 stwierdza, że było tu 65 ogrodów, 274 domy, kościół murowany, plebania, szpital, łaźnia, postrzygalnia, waga, dwa młyny, 13 piwowarów i 20 pędzących gorzałkę. Największy rozkwit miasta przypada na XVI wiek. W 1644 roku przebywała w miejscowym zamku Ludwika Maria Gonzaga, późniejsza żona króla Władysława IV. Towarzyszący Ludwice Marii w podróży kanclerz wielki litewski Albrycht Stanisław Radziwiłł niezbyt pochlebnie wyrażał się o Nowym Mieście. Zapisał w swoich pamiętnikach pod datą 2 marca 1646 r.: "Nowe Miasto tylko z imienia, bo żadną miarą nawet nazwy brudnej wsi niegodne." [2]. Po ogromnych zniszczeniach jakich dokonali Szwedzi w latach 1655-1660 miasto się wyludniło. Później walki francusko-rosyjskie na tym terenie (grudzień 1806 r.), jak również oba powstania w XIX wieku przyczyniają się do dalszej stagnacji miasta. W roku 1869 na mocy ukazu carskiego Nowe Miasto traci prawa miejskie z których korzystało przez 467 lat.
Dopiero pod koniec XIX i na początku XX wieku wzrasta liczba mieszkańców (1885 r. - 2226, 1939 - ok. 3 tys.).
Zobacz też[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Nowe Miasto (2) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom VII (Netrebka – Perepiat) z 1886 r.
Przypisy
- ↑ Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 38.
- ↑ Albrycht Stanisław Radziwiłł, Pamiętnik o dziejach w Polsce, tłum. i opr. Adam Przyboś i Roman Żelewski, t. 2, Warszawa 1980, s. 480
|
|||||||||||||||||
|
|||||||||||
