Benon Miśkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benon Miśkiewicz
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1930
Baranowicze

Data i miejsce śmierci

20 listopada 2008
Poznań

Profesor nauk historycznych
Specjalność: historia wojskowości
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Profesura

1970

Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres spraw.

1972–1981

Poprzednik

Czesław Łuczak

Następca

Janusz Ziółkowski

Minister nauki i szkolnictwa wyższego
Okres spraw.

26 stycznia 1982[1]–23 października 1987

Poprzednik

Jerzy Nawrocki

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Benon Miśkiewicz (ur. 27 maja 1930 w Baranowiczach, zm. 20 listopada 2008 w Poznaniu)[2] – polski historyk, rektor, polityk komunistyczny, minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki i minister nauki i szkolnictwa wyższego[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu[4]. W 1969 utworzył Zakład Historii Wojskowości Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i był jego wieloletnim kierownikiem. Od 1970 profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1966-72 pełnił obowiązki prorektora, a w latach 1972–1981 rektora uczelni.

Od 1949 r. należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 26 stycznia 1982 r. do 1 stycznia 1985 r. minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki, w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego, a następnie do 24 października 1987 Minister nauki i szkolnictwa wyższego w rządzie Zbigniewa Messnera.

W 1983 r. wybrany w skład Prezydium Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. W latach 1987–1990 przewodniczył Centralnej Komisji ds. Kadr Naukowych przy Prezesie Rady Ministrów.

W 2001 r. wyróżniony statuetką „Dobosz Powstania Wielkopolskiego”, przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[5].

Odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[6].

Zmarł 20 listopada 2008 r. w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu kaplicy św. Rozalii w Sławnie[7].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Wstęp do badań historycznych, wydawnictwo: Wydawnictwo Naukowe PWN s. 352 (1988), ISBN 83-01-08494-4
  • Wojsko polskie w XX wieku, wydawnictwo Kurpisz 2006. ISBN 83-89738-76-7
  • Wielkopolska w dziejach oręża polskiego. X–XX wiek, wydawnictwo Wyższa Szkoła Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa s. 268 (2008) ISBN 978-83-87653-17-0
  • Powstanie Wielkopolskie (wspólnie z Antoni Czubiński i Zdzisław Grot). Wydanie I – PWN 1978 r. Wydanie III – PWN Oddział w Poznaniu 1988 r. ISBN 83-01-08666-1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Do 1 stycznia 1985 jako minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki.
  2. Zmarł profesor Benon Miśkiewicz. epoznan.pl, 21 listopada 2008. [dostęp 2011-04-23].
  3. Poczet rektorów UAM. [dostęp 2016-02-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-27)].
  4. Tadeusz Tulibacki: Prof. dr hab. Benon Miśkiewicz. 2010. [dostęp 2016-06-04].
  5. Dobosz – Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 [online] [dostęp 2022-11-26] (pol.).
  6. Posiedzenie Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, „Życie Warszawy”, nr 264 z 13 listopada 1985, s. 4–5.
  7. Zmarł prof. Benon Miśkiewicz. cdv.pl. [dostęp 2016-06-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]