50°19′47″N 20°13′56″E/50,329722 20,232222Racławice (powiat miechowski)
|
|||
|
|||
 Kopiec Kościuszki w Racławicach |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | małopolskie | ||
| Powiat | miechowski | ||
| Gmina | Racławice | ||
| Liczba ludności | 510 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 41 | ||
| Kod pocztowy | 32-222 | ||
| Tablice rejestracyjne | KMI | ||
| SIMC | 0264319 | ||
|
Położenie na mapie województwa małopolskiego
 Racławice
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
Racławice
|
|||
| 50°19′47″N 20°13′56″E/50,329722 20,232222 |
|||
Racławice – wieś w Polsce położona jest na lekko pofałdowanej Wyżynie Miechowskiej w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Racławice, przy drodze wojewódzkiej nr 783.
W latach 1976-1991 miejscowość była siedzibą gminy Racławice-Pałecznica. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego. Integralne części miejscowości: Biały Dół, Dale, Gościniec, Górki, Smolny Dół, Wysiołek, Zagumnie[1].
Miejscowość jest siedzibą gminy Racławice.
Spis treści
Historia[edytuj]
Na wzniesieniu Górka Kościejowska, zwanym także „Zamczyskiem”, stał w XIV w. niewielki gródek. Dowody w postaci fundamentów murów dochowały się do czasów obecnych. Nazwa Racławice najprawdopodobniej pochodzi od nazwiska właściciela dóbr rycerza Racława. Pojawia się po raz pierwszy w Kronikach Długosza, gdzie znajduje się informacja, że w 1410 chłopi z Racławic przywozili do obozu króla Jagiełły pod Sandomierzem soloną wołowinę i dziczyznę w beczkach. Z sąsiadującej z Racławicami wsi Wrocimowice pochodził chorąży Marcin, postać znana z opisu bitwy grunwaldzkiej.
W okresie powstania kościuszkowskiego wieś należała do Walerego Wielogłowskiego, herbu Starykoń, a jego dwór stał naprzeciw kościoła od strony zachodniej. Do dóbr Wielogłowskiego należały także mniejsze folwarki z dworkami w Janowiczkach i Dziemierzycach.
4 kwietnia 1794 pod Racławicami polskie wojska powstańcze pod wodzą Tadeusza Kościuszki stoczyły bitwę z wojskami rosyjskimi pod dowództwem generała Aleksandra Tormasowa. Bitwę wygrały oddziały powstańcze.
W kwietniu 1937 podczas protestu chłopskiego we wsi w czasie interwencji policji państwowej zginęło 3 chłopów[2].
Zabytki[edytuj]
Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[3].
- kościół parafialny pw. św. Piotra i św. Pawła, 1778 z figurą św. Szczepana i obrazem „święta rozmowa” z XVI w.,
- dzwonnica, drewniana z dzwonem odlanym w 1547 roku[4];
- ogrodzenie, drewniane;
- pole bitwy pod Racławicami (1794);
- pomnik z 1936 roku;
- zespół dworski;
- dwór;
- park;
- dworek i teren we Wrocimowicach.
Inne zabytki[edytuj]
- cmentarz z grobowcami właścicieli majątków w Marchocicach, Klonowie, Janowiczkach, Dziemięrzycach i Racławicach;
- kopiec Kościuszki usypany w latach 1926–1934.
Europejski Wybór Chłopa Roku[edytuj]
Od 1995 w pierwszą niedzielę po wspomnieniu liturgicznym św. Wojciecha, na błoniach pod pomnikiem Bartosza Głowackiego odbywa się wybór „Chłopa Roku”, który tradycyjnie dopełnia ogólnopolski Zlot Wojciechów i Bartoszów. Chłopem Roku zostaje osoba, która zdobywa najwięcej punktów w konkursach sprawnościowych, takich jak m.in.: rzut podkową do celu, dojenie krowy na czas. Wysoko punktowana jest także prezentacja stroju regionalnego oraz folkloru ze swego regionu. Warunkiem podstawowym jest, aby każdy uczestnik konkursu występował w stroju ludowym.
W 2009 odbył się I Europejski Wybór Chłopa Roku. Pomysłodawcą i ojcem chrzestnym ogólnopolskiego wyboru polskiego chłopa nad chłopy w Racławicach jest red. Piotr Płatek ze Stowarzyszenia „Teatr Regionalny”[5].
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Stanisław Giza. Kalendarz wydarzeń historii ruchu ludowego 1895-1965. Warszawa 1967, s. 131.
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. 31 marca 2017; 6 miesięcy temu.
- ↑ Krasnowolski 2013 ↓, s. 242.
- ↑ "Będzie 15. chłop nad chłopy" (pol.). Dziennik Polski, 8 kwietnia 2009. [dostęp 8 kwietnia 2009].
Bibliografia[edytuj]
- Bogusław Krasnowolski: Leksykon zabytków architektury Małopolski. Kraków: Arkady, 2013. ISBN 978-83-2134744-8.
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||||||||
