Pałac na Wodzie w Staniszowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac na Wodzie w Staniszowie
Symbol zabytku nr rej. A/785/600/J z 27.12.1979
Ilustracja
Pałac w Staniszowie
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Staniszów

Adres

Staniszów 23

Typ budynku

pałac

Kondygnacje

2

Położenie na mapie gminy Podgórzyn
Mapa konturowa gminy Podgórzyn, u góry nieco na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac na Wodzie w Staniszowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac na Wodzie w Staniszowie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac na Wodzie w Staniszowie”
Położenie na mapie powiatu karkonoskiego
Mapa konturowa powiatu karkonoskiego, blisko centrum na prawo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac na Wodzie w Staniszowie”
Ziemia50°51′40,80″N 15°43′56,35″E/50,861333 15,732319

Pałac na Wodzie w Staniszowie – zabytkowy[1] pałac[2] położony jest w dolnej części wsi Staniszów, na terenie dawnego zespołu dworskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Istnieje mało przekazów historycznych dotyczących majątku w dolnym Staniszowie. Jednym z pierwszych wymienianych w źródłach właścicieli był Heinrich von Reibnitz, który kupił w roku 1620 średni i dolny Staniszów od spadkobierców Jermina von Plannitz.

Na początku XVIII w. Reibnitzowie odsprzedali ziemię Bernhardowi Benito Mohrenthalowi. Prawdopodobnym zleceniodawcą budowy pałacu był Heinrich von Reuss. Wzniesiono go w 1786, na jeden rok wcześniej od rozbudowy głównego pałacu w Staniszowie. W latach 30. XIX w. obiekt przebudowano. Do końca XIX w. był własnością rodziny von Reuss, później jako dzierżawców wymienia się Urlicha Woide z Berlina, Otto von Zabelite i Emila Mettig.

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Pałac na wodzie założony na planie prostokąta, bryła zwarta, dwukondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym z lukarnami. Fasadę obiektu urozmaica taras wsparty na czterech kolumnach, poniżej którego znajduje się główne wejście do pałacu. Ponad tarasem w połaci dachowej szczyt. Wnętrze 2-traktowe, zachowane sklepienie kolebkowe z lunetami. Obramienia okien kamienne, proste. Portal wejściowy zwieńczony frontonem w kształcie par enroulement zawierającym pusty kartusz, ujęty w liściaste labry.

Teren przed elewacją wschodnią – parkową opada łagodnie w stronę stawu.

Zobazcz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. 129-130. ISBN 83-92292-21-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]