Pałac w Sobieszowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Pałac w Sobieszowie
Symbol zabytku nr rej. 900/J z 14.08.1987 [1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Jelenia Góra (Sobieszów)

Rozpoczęcie budowy

1705

Ukończenie budowy

1712

Położenie na mapie Jeleniej Góry
Mapa konturowa Jeleniej Góry, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Sobieszowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Sobieszowie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po lewej znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac w Sobieszowie”
Ziemia50°50′47″N 15°38′21″E/50,846389 15,639167
Dolina Pałaców i Ogrodów-mapa

Pałac w Sobieszowie – znajdujący się w Jeleniej Górze, w województwie dolnośląskim.

Zespół zabudowy położony jest w środkowej części Sobieszowa (aktualnie dzielnicy Jeleniej Góry), pomiędzy ulicą Karkonoską a Cieplicką. Pałac stoi na krawędzi skarpy, przy drodze do Piechowic.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po pożarze w roku 1675 zamku Chojnik, rodowego gniazda Schaffgotschów, jego właściciele zmuszeni byli do wzniesienia nowej siedziby. Budowę rozpoczęto w 1705 r. na zlecenie Antona von Schaffgotscha. Kierował nią mistrz budowlany Eliasz Scholze z Bolesławca. Zakończenie prac budowlanych nastąpiło w 1712 r. Pałac początkowo był główną siedzibą rodu. Po przeprowadzce Schaffgotschów do pałacu w Cieplicach stał się ich rezydencją letnią. Pod koniec XVIII w. Schaffgotschowie przekazali budynek zarządcy dóbr i sądowi ziemskiemu. Wnętrza przebudowane po 1945 r. Do roku 2012 mieściła się tu siedziba Zespołu Szkół Rolniczych i Agroturystycznych[2]. 14 sierpnia 2013 budynek został przekazany Karkonoskiemu Parkowi Narodowemu w celu utworzenia centrum edukacyjnego[3]. Realizacja Centrum Muzealno-Edukacyjnego Karkonoskiego Parku Narodowego – Pałac Sobieszów ma trwać do roku 2019.

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Pałac o planie prostokątnym położono na obudowanych kamieniami skarpach z szerokimi schodami od frontu. Obiekt trzykondygnacyjny, o elewacji frontowej 11-osiowej z 3-osiowymi ryzalitami wejściowymi na osi, wieńczonymi prostymi tympanonami. Pod okapem przebiega fryz ornamentowy o motywie akantu. Pośrodku, na osi elewacji fryz przerywa maszkaron. W elewacji ogrodowej zachował się portal z kartuszem herbowym. Bryłę nakrywa 4-spadowy dach. W przyziemiu zachował się 2-traktowy układ wnętrz z holem i klatką schodową pośrodku, w części północno-wschodniej – wnętrza w układzie 3-traktowym. Poniżej pałacu został zaplanowany szeroki dziedziniec gospodarczy, otoczony zabudowaniami dawnego folwarku z XVIII i XIX w. Na majdan składają się oficyny i budynki gospodarcze, wydzielające pośrodku czworoboczny dziedziniec. W części obiektów przetrwały kamienne portale, sklepienia kolebkowe i sklepienia baldachimowe wsparte na filarach.

Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa dolnośląskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 2013-03-31 s.44].zły zapis daty dostępu
  2. Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 223
  3. Co z pałacem w Sobieszowie?

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Kapałczyński, Piotr Napierała: Zamki, pałace i dwory Kotliny Jeleniogórskiej. Wrocław: Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej, 2005, s. 34-36. ISBN 83-92292-21-9.
  • Zabytki sztuki w Polsce : Śląsk. Warszawa: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, 2006., 2005, s. 363. ISBN 83-92290-61-5.Sprawdź autora:1.