51°38′47″N 17°22′40″E/51,646389 17,377778Zduny
|
|||||
 Ratusz w Zdunach z 1684 r. |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Polska |
||||
| Województwo |  wielkopolskie |
||||
| Powiat | krotoszyński | ||||
| Gmina | Zduny gmina miejsko-wiejska |
||||
| Prawa miejskie | 1261, ponownie 1267 | ||||
| Burmistrz | Tomasz Chudy | ||||
| Powierzchnia | 6,2 km² | ||||
| Wysokość | 119,12 – 157,9 m n.p.m. | ||||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
4 547[1] 733,4 os./km² |
||||
| Strefa numeracyjna |
(+48) 62 | ||||
| Kod pocztowy | 63-760 | ||||
| Tablice rejestracyjne | PKR | ||||
|
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego
 Zduny
|
|||||
|
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Zduny
|
|||||
|
Położenie na mapie Polski
Zduny
|
|||||
| 51°38′47″N 17°22′40″E/51,646389 17,377778 |
|||||
| TERC (TERYT) |
301206 3 | ||||
|
Urząd miejski
ul. Rynek 263-760 Zduny |
|||||
| Strona internetowa | |||||
Zduny – miasto w województwie wielkopolskim, w powiecie krotoszyńskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zduny.
Według danych z 31 grudnia 2009 r. miasto miało 4498 mieszkańców[2].
Spis treści
Położenie[edytuj]
Zduny leżą w zachodniej części Wysoczyzny Kaliskiej (Koźmińskiej), w odległości około 7 km od Krotoszyna i ok. 39 km od Ostrowa Wielkopolskiego. Przez miasto przebiegają:
- droga krajowa nr 15: Trzebnica-Zduny-Krotoszyn-Gniezno-Inowrocław-Toruń-Brodnica-Ostróda,
- linia kolejowa Wrocław-Oleśnica-Zduny-Krotoszyn-Gniezno.
Nazwa[edytuj]
Miejscowość pod nazwą Sduncow zanotowana jest w łacińskojęzycznym dokumencie Przemysła I z 1249 roku[3].
W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest jako civitas Sdunki[4][5].
Historia[edytuj]
Powstanie w Zdunach ośrodka miejskiego silnie wiąże się z osobą Tomasza I, biskupa wrocławskiego. Położona na pograniczu Śląska i Wielkopolski miejscowość pozostawała własnością książęcą, sąsiadowała jednak z kompleksem dóbr biskupów wrocławskich wokół Milicza. Wskutek zabiegów biskupa książę Bolesław Pobożny polecił w 1261 sołtysowi Lamprechtowi lokowanie tu miasta na prawie średzkim. Brak zaangażowania władcy spowodował jednak zapewne niepowodzenie całej akcji, bowiem w 1266 Tomasz I uzyskał od księcia prawo własności Zdun ponownie określonych jako wieś, otrzymując wkrótce także zgodę na ponowną lokację miasta, do której doszło ostatecznie w 1267[6]. Zduny pozostały miastem biskupim do 1355, kiedy to przeszły w ręce prywatne.
Specyfiką Zdun stało się w następnych skupienie w jednym miejscu kilku samodzielnych ośrodków miejskich. Drugie miasto – Nowe Zduny, zwane również Zdunami Niemieckimi – otrzymało prawa miejskie w roku 1637, a trzecie – Sieniutowo – w roku 1646. Scalenie nastąpiło w roku 1772. Rozkwit Zdun przypada na wieki XVII i XVIII i później jeszcze w drugiej połowie wieku XIX, ze względu na położenie w bezpośrednim sąsiedztwie granicy śląskiej oraz, po 1875 roku, wybudowanie linii kolejowej.
W czasie zaboru pruskiego Zduny należały do powiatu Krotoszyn[7]. Według spisu urzędowego z 1837 roku miasto liczyło 3144 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 672 dymy (domostwa)[7].
W czasie Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 w pobliskiej Borownicy toczyły się zaciekłe walki o wyzwolenie Zdun, w których brał udział między innymi Władysław Nawrocki. W czasie II wojny światowej władzę nad Zdunami sprawował Amtskomisar Karl Kambach, a po nim Gustaw Reiman. 18 maja 1943 roku Niemcy zmienili nazwę miasta na Treustadt (wierne miasto).
W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Zduny”[8].
Pocztowiec Ludwik Danielak pochodził ze Zdun. Jego ojciec Walenty Danielak był radnym Zdun i społecznikiem. We wrześniu 1939 roku Ludwik Danielak wykonywał zadania na rzecz obronności Państwa. Zginął 7 września w pobliżu wsi Modlna, został rozstrzelany przez żołnierzy Wermachtu: 31 pułk piechoty 24 dywizji niemieckiej. Był w mundurze pocztowca i nie miał broni. Organizował harcerstwo na terenie Zdun i okolic w latach 1925 – 1936[9].
Przesunięcie w 1945 roku granic państwa na zachód przyczyniło się do ograniczenia roli Zdun. Przed rokiem 1975 i od roku 1999 miasto należy administracyjnie do powiatu krotoszyńskiego, a w latach 1975-1998 do woj. kaliskiego.
Głównym zakładem przemysłowych miasta przez ponad 120 lat była cukrownia, której pierwsze budynki wybudowano w roku 1882. Z początkiem XXI wieku zaczęto szukać inwestora zagranicznego. Został nim niemiecki koncern cukierniczy Pfeifer & Langen KG z Kolonii. Cukrownia została jednak zamknięta, a ostatnia kampania odbyła się w roku 2003[10].
W latach 1952-1983 proboszczem w zdunowskiej parafii pw. św. Jana Chrzciciela był prokurator Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu i zastępca rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, ksiądz Marian Kwiatkowski[11].
Zabytki[edytuj]
- ratusz z 1684 roku, rozbudowywany w XIX wieku, murowany z cegły, z szachulcową wieżą z barokowym hełmem i latarnią,
- kościół parafialny rzymskokatolicki św. Jana Chrzciciela z 1719 roku, barokowy,
- kościół ewangelicki z XVIII wieku, posiada cechy baroku i klasycyzmu,
- zespół domów z szachulcem, około 60 budynków z XVII i XVIII wieku[potrzebny przypis].
Przyroda[edytuj]
- Rezerwat Mszar Bogdaniec
- Rezerwat Rezerwat przyrody Baszków
Edukacja[edytuj]
W gminie Zduny znajdują się trzy szkoły i dwa przedszkola.
Przedszkola[edytuj]
- Publiczne Przedszkole w Zdunach (z oddziałami w Bestwinie i Konarzewie)
- Niepubliczne Przedszkole Parafialne
Szkoły[edytuj]
- Szkoła Podstawowa w Baszkowie
- Zespół Szkół w Zdunach (gimnazjum i szkoła podstawowa)
- Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Zdunach
Sport w Zdunach[edytuj]
- UKS Pionier Zduny
- UKS Bila Zduny
- UKS Impuls
- UKS Shodan
- CKS Zduny
- Basen
- Kręgielnia
Ludzie związani ze Zdunami[edytuj]
- Ludwik Danielak
- Walenty Danielak
- Jan Domagalski
- Franciszek Jerzy Jaskulski
- Anna Jantar
- Mieczysław Kwiatkowski
- Franciszek Nawrocki
- Władysław Nawrocki
Komunikacja miejska[edytuj]
Zduny nie posiadają własnej komunikacji miejskiej, lecz na terenie miasta regularnie kursują linie komunikacji miejskich z pobliskich miejscowości:
- Linia 1 – Krotoszyn – Zduny – Cieszków – Zduny – Krotoszyn obsługiwana przez MZK Krotoszyn
- Linia 26 – Ostrów Wielkopolski – Zduny – Ostrów Wielkopolski obsługiwana przez MZK Ostrów Wlkp. → wycofany
Współpraca międzynarodowa[edytuj]
 |
Ta sekcja od 2011-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać (wiarygodne) źródła, najlepiej w formie dokładnych przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Miasta i gminy partnerskie:
Demografia[edytuj]
- Piramida wieku mieszkańców Zdun w 2014 roku[1].
Zobacz też[edytuj]
- Sieniutowo
- Zduny Niemieckie
- Cmentarz żydowski w Zdunach
- Szaniec powstańczy pod Borownicą
- Zduny (stacja kolejowa)
Przypisy
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Zduny, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06, s. 104. ISSN 1734-6118. [dostęp 16 lipca 2010].
- ↑ "Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski", tom I, Biblioteka Kórnicka, Poznań 1877, str.243.
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889
- ↑ Zbyszko Górczak: Najstarsze lokacje miejskie w Wielkopolsce (do 1314 r.), Poznań 2002, s. 102.
- ↑ a b Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 248.
- ↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 23. ISBN 83-87424-77-3.
- ↑ zob. sprawozdanie z działalności harcerskiej, S. Rytter (Maszynopis) 1943-1954, Izba Muzealna ZOK w Zdunach, s. 5
- ↑ Cukrownia w Zdunach
- ↑ Krzysztof Nawrocki: Marian Kwiatkowski. zduny.wordpress.com, 18 kwietnia 2015. [dostęp 2016-10-26].
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Zduny w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom XIV (Worowo – Żyżyn) z 1895 r.
|
|||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
