Henri Cochet: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Gjakovarus (dyskusja | edycje) m Dodano kategorię "Ludzie urodzeni w Lyonie" za pomocą HotCat |
|||
Linia 42: | Linia 42: | ||
W 1924 roku Cochet wziął udział w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924|igrzyskach olimpijskich w Paryżu]], podczas których zdobył dwa srebrne medale, w [[Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924|singlu]] oraz w [[Gra podwójna mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924|deblu]]. |
W 1924 roku Cochet wziął udział w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1924|igrzyskach olimpijskich w Paryżu]], podczas których zdobył dwa srebrne medale, w [[Gra pojedyncza mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924|singlu]] oraz w [[Gra podwójna mężczyzn w tenisie ziemnym na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1924|deblu]]. |
||
W półfinale Wimbledonu z 1927 roku pokonał w pięciu setach uznawanego za jednego z najlepszych zawodników i strategów w historii tenisa, [[William Tilden|Williama Tildena]], mimo że ten prowadził już 6:2, 6:4, 5:1 i 15:0. Od tego momentu Francuz zdobył siedemnaście punktów z rzędu{{odn|Dutkowski|1979|loc=„Mister Tennis”|s=66–69}}. |
|||
W 1928 roku Cochet został uznany za lidera światowego tenisa, zastępując [[Stany Zjednoczone|amerykańskiego]] mistrza [[William Tilden|Williama Tildena]]. |
W 1928 roku Cochet został uznany za lidera światowego tenisa, zastępując [[Stany Zjednoczone|amerykańskiego]] mistrza [[William Tilden|Williama Tildena]]. |
||
Linia 47: | Linia 49: | ||
Wspólnie z drużyną narodową, [[Jean Borotra|Jeanem Borotrą]], [[René Lacoste|Reném Lacostem]] i [[Jacques Brugnon|Jacquesem Brugnonem]] zdobył sześciokrotnie [[Puchar Davisa]], latach 1927–1932. Reprezentował Francję w tych rozgrywkach w latach 1922–1933, występując łącznie w 58 meczach, z których 44 wygrał. |
Wspólnie z drużyną narodową, [[Jean Borotra|Jeanem Borotrą]], [[René Lacoste|Reném Lacostem]] i [[Jacques Brugnon|Jacquesem Brugnonem]] zdobył sześciokrotnie [[Puchar Davisa]], latach 1927–1932. Reprezentował Francję w tych rozgrywkach w latach 1922–1933, występując łącznie w 58 meczach, z których 44 wygrał. |
||
Do legendy polskiego tenisa przeszło jego spotkanie z [[Maksymilian Stolarow]]em w 1931, kiedy to na korcie [[CWKS Legia Warszawa|Legii Warszawa]] wygrał z nim pojedynek singlowy w towarzyskim spotkaniu jako reprezentant paryskiego Racing Club. Po czterech meczach stan spotkania brzmiał 2:2. W ostatnim meczu przy stanie 2:2 w setach i 5:4 w piątym secie, według niektórych nieprawidłowo, nie zaliczono Stolarowowi piłki meczowej<ref>''Tragiczny aut na korcie „Legii”''. Z dawnych wspomnień; [w:] „Głos Robotniczy”, wyd. A, 12 VII 1965, nr 163, s. 4</ref>. |
Do legendy polskiego tenisa przeszło jego spotkanie z [[Maksymilian Stolarow]]em w 1931, kiedy to na korcie [[CWKS Legia Warszawa|Legii Warszawa]] wygrał z nim pojedynek singlowy w towarzyskim spotkaniu jako reprezentant paryskiego Racing Club. Po czterech meczach stan spotkania brzmiał 2:2. W ostatnim meczu przy stanie 2:2 w setach i 5:4 w piątym secie, według niektórych nieprawidłowo, nie zaliczono Stolarowowi piłki meczowej<ref>''Tragiczny aut na korcie „Legii”''. Z dawnych wspomnień; [w:] „Głos Robotniczy”, wyd. A, 12 VII 1965, nr 163, s. 4.</ref>. |
||
W 1976 roku Cochet został przyjęty do [[Międzynarodowa Tenisowa Galeria Sławy|międzynarodowej tenisowej galerii sławy]]. |
W 1976 roku Cochet został przyjęty do [[Międzynarodowa Tenisowa Galeria Sławy|międzynarodowej tenisowej galerii sławy]]. |
||
Linia 98: | Linia 100: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{Profile tenisowe|m|data=26 października 2013}} |
* {{Profile tenisowe|m|data=26 października 2013}} |
||
* {{Cytuj |odn = tak |autor = [[Zbigniew Dutkowski]] |tytuł = T – jak tenis |redaktor = Jan Lis |wydanie = I |miejsce = Warszawa |wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] |data = 1979}} |
|||
* [https://www.tennisfame.com/hall-of-famers/inductees/henri-cochet Profil na stronie International Tennis Hall of Fame] |
* [https://www.tennisfame.com/hall-of-famers/inductees/henri-cochet Profil na stronie International Tennis Hall of Fame] |
||
Wersja z 18:49, 23 wrz 2018
Henri Cochet (1922) | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1901 |
Data i miejsce śmierci |
1 kwietnia 1987 |
Gra |
praworęczna, jednoręczny backhand |
Gra pojedyncza | |
Roland Garros |
W (1926, 1928, 1930, 1932) |
Wimbledon |
W (1927, 1929) |
US Open |
W (1928) |
Gra podwójna | |
Roland Garros |
W (1927, 1930, 1932) |
Wimbledon |
W (1926, 1928) |
Dorobek medalowy | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Henri Cochet (ur. 14 grudnia 1901 w Lyonie, zm. 1 kwietnia 1987 w Paryżu) – francuski tenisista, jeden z „Czterech Muszkieterów Tenisa”.
Kariera tenisowa
W grze pojedynczej Cochet zwyciężył w siedmiu turniejach wielkoszlemowych i trzy razu awansował do finału[a]. W grze podwójnej Cochet odniósł pięć wielkoszlemowych triumfów, a także sześciokrotnie awansował do finału. W grze mieszanej tenisista francuski wywalczył trzy wielkoszlemowe tytuły oraz osiągnął dwa finały.
W 1924 roku Cochet wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Paryżu, podczas których zdobył dwa srebrne medale, w singlu oraz w deblu.
W półfinale Wimbledonu z 1927 roku pokonał w pięciu setach uznawanego za jednego z najlepszych zawodników i strategów w historii tenisa, Williama Tildena, mimo że ten prowadził już 6:2, 6:4, 5:1 i 15:0. Od tego momentu Francuz zdobył siedemnaście punktów z rzędu[1].
W 1928 roku Cochet został uznany za lidera światowego tenisa, zastępując amerykańskiego mistrza Williama Tildena.
Wspólnie z drużyną narodową, Jeanem Borotrą, Reném Lacostem i Jacquesem Brugnonem zdobył sześciokrotnie Puchar Davisa, latach 1927–1932. Reprezentował Francję w tych rozgrywkach w latach 1922–1933, występując łącznie w 58 meczach, z których 44 wygrał.
Do legendy polskiego tenisa przeszło jego spotkanie z Maksymilian Stolarowem w 1931, kiedy to na korcie Legii Warszawa wygrał z nim pojedynek singlowy w towarzyskim spotkaniu jako reprezentant paryskiego Racing Club. Po czterech meczach stan spotkania brzmiał 2:2. W ostatnim meczu przy stanie 2:2 w setach i 5:4 w piątym secie, według niektórych nieprawidłowo, nie zaliczono Stolarowowi piłki meczowej[2].
W 1976 roku Cochet został przyjęty do międzynarodowej tenisowej galerii sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (7–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1926 | French Championships, Paryż | Ceglana | René Lacoste | 6:2, 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 1927 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jean Borotra | 4:6, 4:6, 6:3, 6:4, 7:5 |
Zwycięzca | 3. | 1928 | French Championships, Paryż | Ceglana | René Lacoste | 5:7, 6:3, 6:1, 6:3 |
Finalista | 1. | 1928 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | René Lacoste | 1:6, 6:4, 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 4. | 1928 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Francis Hunter | 4:6, 6:4, 3:6, 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 5. | 1929 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jean Borotra | 6:4, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 6. | 1930 | French Championships, Paryż | Ceglana | William Tilden | 3:6, 8:6, 6:3, 6:1 |
Zwycięzca | 7. | 1932 | French Championships, Paryż | Ceglana | Giorgio de Stefani | 6:0, 6:4, 4:6, 6:3 |
Finalista | 2. | 1932 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Ellsworth Vines | 4:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 1933 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jack Crawford | 6:8, 1:6, 3:6 |
Gra podwójna (5–6)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1925 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Jean Borotra René Lacoste |
5:7, 6:4, 3:6, 6:2, 3:6 |
Finalista | 2. | 1926 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Howard Kinsey Vincent Richards |
4:6, 1:6, 6:4, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1926 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jacques Brugnon | Howard Kinsey Vincent Richards |
7:5, 4:6, 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 1927 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Jean Borotra René Lacoste |
2:6, 6:2, 6:0, 1:6, 6:4 |
Finalista | 3. | 1927 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jacques Brugnon | Francis Hunter William Tilden |
6:1, 6:4, 6:8, 3:6, 4:6 |
Finalista | 4. | 1928 | French Championships, Paryż | Ceglana | Ren de Buzelet | Jacques Brugnon Jean Borotra |
4:6, 6:3, 2:6, 6:3, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1928 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jacques Brugnon | Gerald Patterson John Hawkes |
13:11, 6:4, 6:4 |
Finalista | 5. | 1929 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Jean Borotra René Lacoste |
3:6, 6:3, 3:6, 6:3, 6:8 |
Zwycięzca | 4. | 1930 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Harry Hopman James Willard |
6:3, 9:7, 6:3 |
Finalista | 6. | 1931 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jacques Brugnon | George Lott John Van Ryn |
2:6, 8:10, 11:9, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 5. | 1932 | French Championships, Paryż | Ceglana | Jacques Brugnon | Christian Boussus Marcel Bernard |
6:4, 3:6, 7:5, 6:3 |
Gra mieszana (3–2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1925 | French Championships, Paryż | Ceglana | Didi Vlasto | Suzanne Lenglen Jacques Brugnon |
2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 1927 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Eileen Bennett | Hazel Hotchkiss Wightman René Lacoste |
6:2, 6:0, 6:3 |
Zwycięzca | 2. | 1928 | French Championships, Paryż | Ceglana | Eileen Bennett | Helen Wills Moody Francis Hunter |
3:6, 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 3. | 1929 | French Championships, Paryż | Ceglana | Eileen Bennett | Helen Wills Moody Francis Hunter |
6:3, 6:2 |
Finalista | 2. | 1930 | French Championships, Paryż | Ceglana | Eileen Bennett | Cilly Aussem William Tilden |
4:6, 4:6 |
Uwagi
- ↑ W 1922 roku wygrał Mistrzostwa Francji (obecnie French Open), ale wówczas zawody te miały charakter krajowy.
Przypisy
- ↑ Dutkowski 1979 ↓, „Mister Tennis”, s. 66–69.
- ↑ Tragiczny aut na korcie „Legii”. Z dawnych wspomnień; [w:] „Głos Robotniczy”, wyd. A, 12 VII 1965, nr 163, s. 4.
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-26] (ang.).
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
- Francuscy tenisiści
- Triumfatorzy French Open
- Triumfatorzy Wimbledonu
- Triumfatorzy US Open
- Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich, Paryż 1924
- Medaliści letnich igrzysk olimpijskich w tenisie
- Członkowie Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy
- Francuscy medaliści olimpijscy
- Ludzie urodzeni w Lyonie
- Urodzeni w 1901
- Zmarli w 1987