Wincenty Teofil Popiel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
ref
Nie podano opisu zmian
Linia 19: Linia 19:
|2. funkcja = Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski
|2. funkcja = Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski
|2. funkcja - okres = 1876–1883
|2. funkcja - okres = 1876–1883
|3. funkcja =
|3. funkcja - okres =
|wyznanie = [[katolicyzm]]
|wyznanie = [[katolicyzm]]
|kościół = [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]]
|kościół = [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]]

Wersja z 10:48, 15 cze 2016

Wincenty Teofil Popiel
Ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1825
Czaple Wielkie

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1912
Warszawa

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie

Arcybiskup metropolita warszawski
Okres sprawowania

1883–1912

Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski
Okres sprawowania

1876–1883

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 sierpnia 1849

Nominacja biskupia

16 marca 1863

Sakra biskupia

6 grudnia 1863

Grób Wincentego Popiela w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana w Warszawie

Wincenty Teofil Popiel-Chościak (ur. 21 lipca 1825 w Czaplach Wielkich, zm. 7 grudnia 1912 w Warszawie) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup diecezjalny płocki w latach 1863–1875, biskup diecezjalny kujawsko-kaliski w latach 1876–1883, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1883–1912.

Życiorys

Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849[1]. Studiował w Lowanium i w Rzymie. Przez kilka lat pracował w Kielcach.

16 marca 1863[1] papież Pius IX mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Sakrę biskupią przyjął 6 grudnia 1863 z rąk Henryka Ludwika Platera[2]. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Po powrocie, 5 lipca 1875[3] mianowany został biskupem diecezjalnym diecezji kujawsko-kaliskiej, a 15 marca 1883[4] arcybiskupem metropolitą warszawskim.

Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie[5]. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

  1. a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 460. (łac.)
  2. K.R. Prokop, Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007), „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.
  3. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 594. (łac.)
  4. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 583. (łac.)
  5. Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 51 z 15 grudnia 1912. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2011-12-25]