Szczyrk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Ikcur (dyskusja | edycje) o 11:50, 10 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:POL miasto infobox

Szczyrk (niem. Schirk) – miasto w południowej Polsce, w województwie śląskim, w powiecie bielskim. Miasto o charakterze turystyczno-wypoczynkowym. Według danych z 31 grudnia 2016 roku miasto miało 5734 mieszkańców[1].

Położenie

Położenie gminy miejskiej Szczyrk na mapie powiatu
Widok na Szczyrk ze Skrzycznego

Szczyrk leży na południe od Bielska-Białej, północny wschód od Wisły i północny zachód od Żywca, w dolinie Żylicy, w Beskidzie Śląskim, na Żywiecczyźnie (Małopolska).

Miasto jest położone na wysokości pomiędzy 470 a 1257 m n.p.m. Najniższy punkt znajduje się przy granicy z Buczkowicami, a najwyższy to szczyt Skrzycznego[2].

Miasto należy do Euroregionu Beskidy.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 39,07 km²[3]. Miasto stanowi 8,54% powierzchni powiatu.

Według danych z 2002 r.[4] Szczyrk ma obszar 39,07 km², w tym: użytki rolne: 25%, użytki leśne: 70%

Sąsiednie gminy: Bielsko-Biała, Brenna, Buczkowice, Lipowa, Wilkowice, Wisła

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa bielskiego.

Okoliczne szczyty to m.in. Skrzyczne, Malinowska Skała, Magura, Klimczok.

Części miasta

Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju odnotowuje następujące części miasta Szczyrk:

Becyrk, Beskid, Beskidek, Biały Krzyż, Bieniadka, Bieńków, Bieńkula, Biła, Bobula, Borowina, Bugaj, Byrdów, Cerchlisko, Ciche, Czyrna, Doliny, Drodzyska, Dunacie, Gacioki, Górka, Hala Podskrzyczeńska, Hondraski, Jajconka, Jaworzyna, Karkoszczonka, Kaźmirula, Kępki, Kępy, Kotarz, Krupówki, Krzyków, Kubaszki, Kurówki, Lanckorona, Łączysko, Łąki, Majchrówka, Malinów, Migdalskie, Młaki, Mocarze, Mojsokula, Nad Meszną, Nowoć, Pasieki, Pezdówka, Piekło, Płończycka, Pod Beskidem, Pod Brzeziny, Podskole, Podzwalisko, Porębskich, Pośrednie, Reich, Rombaniska, Salmopol, Sialisiokula, Sidzinów, Siodło, Skality, Stanickowskie, Stawisko, Suche, Szczyrk Dolny, Szczyrk Górny, Szewcula, Śliwiacka Łąka, Świniarki, Urbaczkula, Wawrzutka, Wiatrówka, Wielki Kęs, Więzikówka, Wyrobiska, Zachańderka, Zagrody, Zapalenica, Zaprzelina, Za Wodą, Zwalisko.

Jednostki pomocnicze miasta Szczyrk

Uchwałą Rady Miejskiej w Szczyrku z dnia 15 lutego 1995 r. (Nr. VIII/39/95) wprowadzono podział miasta Szczyrk na 7 osiedli stanowiących jednostki pomocnicze miasta.

Źródło : UM Szczyrk - UCHWAŁA NR VIII/39/95 W SPRAWIE USTALENIA STATUTU OSIEDLA[5]

Demografia

Dane z 31 grudnia 2016 roku[6]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 5734 100 3026 52,77 2708 47,23
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
146,76 77,45 69,31

Piramida wieku mieszkańców Szczyrku w 2014 r.[7]

Historia

Szczyrk, ul. Górska

Osadnictwo wołoskie, węgierskie, austriackie, czeskie i słowackie udokumentowane w XV w. W 1630 r. dokonano pierwszego spisu ludności Szczyrku, dla potrzeb podatkowych. Ziemię nadawano tutaj w ten sposób, że „zarębek” (odpowiednik łana) wyznaczany był począwszy od osi doliny, a góral–osadnik otrzymywał po równo ziemi na lepiej i gorzej nasłonecznionym zboczu. Począwszy od XVIII w. oprócz rolnictwa rozwijały się inne działy gospodarki, jak pasterstwo i produkcja drewna, głównie na potrzeby górnośląskiego przemysłu. Wytwarzano również sukno z runa owczego. W 1808 r. w Szczyrku było 172 zarębników.

Według austriackiego spisu ludności z 1900 r. w 411 budynkach w Szczyrku na obszarze 1896 hektarów mieszkało 2465 osób (gęstość zaludnienia 130 os./km²), z czego 2248 (91,2%) było katolikami, 13 (0,5%) wyznawcami judaizmu, a 4 (0,2%) było jeszcze innej religii, 2455 (99,6%) było polsko- a 9 (0,4%) niemieckojęzycznymi. W Salmopolu (dziś wchodzącym w skład miasta) w 33 budynkach na obszarze 26 hektarów mieszkało 169 osób (gęstość zaludnienia 650 os./km²), z czego wszyscy byli polskojęzyczni, 50 (29,6%) było katolikami a 119 (70,4) było innych wyznań (głównie ewangelików). Ponadto Szczyrk posiadał 2011 hektarów „obszarów wewnętrznych” (niem. Gutsgebiete) zamieszkałych przez 15 osób[8]. Łącznie obszary te stanowiły 3933 ha (39,33 km²) zamieszkałych przez 2649 osób i średniej gęstości zaludnienia 67,4 os./km².

Po I wojnie światowej rozpoczął się rozwój branży turystycznej. Pierwszą bazę noclegową stanowiły poaustriackie koszary i lazarety. W 1924 r. na Skrzycznem powstał schron turystyczny dla narciarzy, wybudowany przez Beskidenverein, natomiast schronisko turystyczne rozpoczęło swoją działalność w 1933 r. W 1927 r. do gminy przyłączono Salmopol, poprzednio będący samodzielną miejscowością. Skutkiem tego stała się dwuwyznaniowość Szczyrku, gdyż w Salmopolu większość mieszkańców stanowili ewangelicy. Szczyrk został wyzwolony spod okupacji hitlerowskiej 22 lutego 1945 roku przez oddziały radzieckie[9]. Prawa miejskie Szczyrk uzyskał w 1973 r.

Sport i turystyka

Skocznia narciarska Skalite - Szczyrk

W Szczyrku istnieje szereg stacji narciarskich, m.in.[10]:

W Szczyrku podczas IX Zimowego Europejskiego Festiwalu Młodzieży "Śląsk-Beskidy 2009" odbywały się zawody w skokach narciarskich, kombinacji norweskiej, biegach narciarskich, narciarstwie alpejskim i snowboardzie. Ponadto miasto było główną bazą całego festiwalu, tu też odbyła się ceremonia otwarcia.

Piesze szlaki turystyczne

Przypis[12]

Panorama Szczyrku ze Skrzycznego
Panorama Szczyrku ze Skrzycznego

Wspólnoty wyznaniowe

Drewniany Kościół św. Jakuba Apostoła z XVIII w.

W Szczyrku funkcjonuje rzymskokatolicka parafia św. Jakuba. Kościół parafialny św. Jakuba Apostoła, w którym parafia ma siedzibę, został wybudowany w latach 1797-1800 i przebudowany w 1935 r. Kościół ten znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego. Ponadto w Szczyrku funkcjonuje Sanktuarium Maryjne "Na Górce". Na terenie miasta znajduje się również Kościół ewangelicki w Szczyrku-Salmopolu

Współpraca międzynarodowa

Miasta i gminy partnerskie[13]:

Zobacz też

  1. Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie gus
    BŁĄD PRZYPISÓW
  2. Mirosław Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 436. ISBN 978-83-89188-71-7.
  3. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  5. Urząd Miasta Szczyrk: UCHWAŁA NR VIII/39/95 W SPRAWIE USTALENIA STATUTU OSIEDLA. UM Szczyrk, 1995. [dostęp 2016-02-19]. (pol.).
  6. Statystyczne vademecum samorządowca 2017. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2018-01-08]. (pol.).
  7. http://www.polskawliczbach.pl/Szczyrk
  8. Gemeindelexikon der im Reichsrate vertretenen Königreiche und Länder, bearbeitet auf Grund der Ergebnisse der Volkszählung vom 31. Dezember 1900, XII. Galizien. Wien: 1907.
  9. ”Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945” Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, str. 88
  10. Wyciagi narciarskie w Szczyrku. [dostęp 2012-03-06].
  11. Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy Beskidek w Szczyrku. [dostęp 2012-03-06].
  12. Szczyrk - szlaki turystyczne w Szczyrku [online], www.beskidslaski.pl [dostęp 2018-01-10].
  13. BIP Szczyrku – miasta partnerskie

Linki zewnętrzne

Szablon:Części miasta Szczyrku

Szablon:Województwo bielskie (1975-1998)