Na mapach: 
50°37′39″N 19°49′31″E/50,627500 19,825278
50°37′39″N 19°49′31″E/50,627500 19,825278Szczekociny
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||||
| ||||
 Rynek w Szczekocinach | ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  śląskie
| |||
| Powiat | zawierciański | |||
| Gmina | Szczekociny | |||
| Prawa miejskie | 1398-1870, od 01.01.1923 | |||
| Burmistrz | Jacek Lipa | |||
| Powierzchnia | 17,98 km² | |||
| Wysokość | 264 m n.p.m. | |||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
3713[1] 205,9 os./km² | |||
| Strefa numeracyjna | +48 34 | |||
| Kod pocztowy | 42-445 | |||
| Tablice rejestracyjne | SZA | |||
Położenie na mapie gminy Szczekociny   Szczekociny | ||||
Położenie na mapie Polski  Szczekociny | ||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  Szczekociny | ||||
Położenie na mapie powiatu zawierciańskiego  Szczekociny | ||||
| 50°37′39″N 19°49′31″E/50,627500 19,825278
| ||||
| TERC (TERYT) | 2416084 | |||
| SIMC | 0932413 | |||
Urząd miejski ul. Senatorska 242-445 Szczekociny | ||||
| Strona internetowa | ||||
Szczekociny – miasto w Polsce w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Szczekociny. Miejscowość położona jest nad rzeką Pilicą na obszarze Niecki Włoszczowskiej, będącej częścią Niecki Nidziańskiej.
Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 3772 mieszkańców.
Spis treści
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Piramida wieku mieszkańców Szczekocin w 2014 r.[1]:
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość była wzmiankowana w formach Schecocino (1307), Scecoczin (1350-51), Scecociny oraz Sczecoczicze (1366), Sczekoczino (1405), Sczekoczyny (1470-80), Szczekocin (1787), Szczekociny (1827). Jest to nazwa dzierżawcza od nazwy osobowej Szczekota[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prawa miejskie nadano Szczekocinom w 1398 roku. W latach 1470−1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis wymienia miejscowość jako własność Szczekockiego herbu Odrowąż.
W XVI w. istniał tu zbór braci polskich[3]. W 1595 roku miasto położone w powiecie lelowskim województwa krakowskiego było własnością Macieja Szczepanowskiego[4].
6 czerwca 1794 pod Szczekocinami (na polach wsi Wywła) rozegrała się jedna z największych bitew insurekcji kościuszkowskiej. Dowodzone przez Tadeusza Kościuszkę wojska polskie zostały pokonane przez połączone siły rosyjsko-pruskie. W bitwie pod Szczekocinami zginęli generałowie Józef Wodzicki i Jan Grochowski, a śmiertelnie ranny został chłop, bohater spod Racławic, Bartosz Głowacki.
W dniu 1 stycznia 1923 Szczekociny odzyskały prawa miejskie[5], które straciły w 1871 roku.
Dwa dni po rozpoczęciu II wojny światowej, 3 września 1939 pod Szczekocinami zwycięską walkę z wojskami niemieckimi stoczył 8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
W 1942 roku około 1500 Żydów ze Szczekocin zostało wywiezionych do Treblinki i tam zamordowanych.
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa częstochowskiego, a przed 1975 do województwa kieleckiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Barokowo-klasycystyczny zespół z pałacem zbudowany w latach 70. XVIII w. przez Jana Ferdynanda Naxa, otoczony parkiem z końca XVIII w. (po II wojnie światowej w pałacu mieściło się liceum z internatem);
- Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja, powstały ok. 1680 r., przebudowany w stylu wczesnoklasycystycznym w 1780 r. przez Urszulę Dembińską (ks. Jan Wiśniewski „W historycznym opisie kościołów” podaje, że kościół zbudowany był w 1450 r. przez Odrowąża ze Szczekocin, podkanclerza koronnego);
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Przedszkola
- Przedszkole Publiczne, al. Jana Pawła II 5
Szkoły podstawowe
- Szkoła Podstawowa nr 1 im. Tadeusza Kościuszki, ul. Senatorska 22
- Społeczna Szkoła Podstawowa, ul. Śląska 86
Gimnazja
- Gimnazjum im. ks. Tadeusza Jarmundowicza, ul. Senatorska 22
Szkoły ponadgimnazjalne
- Liceum Ogólnokształcące, ul. Spacerowa 12
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa w Zespole Szkół, ul. Spacerowa 12
- Uzupełniające Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w formie zaocznej w Zespole Szkół, ul. Spacerowa 12
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
W mieście działa rzymskokatolicka parafia św. Bartłomieja Apostoła.
Sport i turystyka[edytuj | edytuj kod]
- Miejsko Gminny Ludowy Klub Sportowy Olimpijczyk
- Uczniowski Klub Sportowy LIDER
- Sparta Szczekociny
- Uczniowski Klub Sportowy TALENT
Szczekociny są punktem początkowym 
żółtego szlaku turystycznego prowadzącego do Moskorzewa.
Organizowane są również turystyczno-rekreacyjne spływy kajakowe po Pilicy, które są wielką atrakcją turystyczną dla mieszkańców Szczekocin i pobliskich miejscowości.
Związani ze Szczekocinami[edytuj | edytuj kod]
- Dow Ber Meisels – rabin Krakowa i Warszawy
- Bronisław Wilkoszewski – fotograf
- Władysław Strzemiński i Katarzyna Kobro – artyści konstruktywistyczni, mieszkańcy Szczekocin w latach 1924–1926[6]
- Franciszek Starowieyski – grafik, malarz, rysownik i scenograf, w latach 1947–1949 uczeń liceum plastycznego w Szczekocinach
- Paweł Jasienica – polski pisarz historyczny, mieszkaniec Szczekocin w latach 1946–1955[7]
- Henryk Morel – artysta rzeźbiarz, kształcił się w Liceum Pedagogicznym w Szczekocinach[8]
Fotografie ze Szczekocin
Jeden z budynków w zespole przypałacowym
Kościół św. Bartłomieja
Rynek w Szczekocinach
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Stary cmentarz żydowski w Szczekocinach
- Nowy cmentarz żydowski w Szczekocinach
- Katastrofa kolejowa pod Szczekocinami
- Szczekociny (stacja kolejowa)
- Tramwaje w Szczekocinach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Szczekociny, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe północnej części dawnego województwa krakowskiego. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 164.
- ↑ Czesław Tadeusz Zwolski, Ponidzie. Busko Zdrój Jędrzejów Kazimierza Wielka Pińczów Staszów. Przewodnik turystyczny, Warszawa 1971, s. 29
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 111.
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 95, poz. 876
- ↑ Karnicka Z., „Kalendarium życia i twórczości”, [w:] „Władysław Strzemiński 1893-1952. W setną rocznicę urodzin.”, Łódź 1994, s 65-66.
- ↑ Sebastian Reńca, [w:] http://czestochowa.naszemiasto.pl/archiwum/rodzina-z-innej-bajki,1492040,art,t,id,tm.html.
- ↑ O Morelu – Henryk Morel – ciąg dalszy, henrykmorel.wordpress.com [dostęp 2018-10-19] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Szczekociny w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
- Szczekociny w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska. Warszawa 1902.
| ||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||||||
| ||||||||
