James Watson

James Dewey Watson
	; James Watson (2012)
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1928 ; Chicago
	profesor
	Specjalność: genetyka, biochemia
Alma Mater	Uniwersytet Chicagowski,; Uniwersytet Indiany
Uczelnia	Uniwersytet Harvarda
	Odznaczenia
	Nagrody
	Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny; Medal Copleya
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

James D. Watson z żoną oraz prof. Wacław Szybalski podczas uroczystości odsłonięcia tablicy pamiątkowej profesorów lwowskich zamordowanych przez hitlerowców w 1941 r. w IBB PAN w Warszawie, 24 czerwca 2008

James Dewey Watson (ur. 6 kwietnia 1928 w Chicago) – amerykański genetyk i biochemik. Laureat Nagrody Nobla.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 15 lat został studentem Uniwersytetu Chicagowskiego, gdzie 4 lata później zdobył stopień licencjata z zoologii. Następnie odbył podyplomowe studia na Uniwersytecie Indiany w Bloomington, zakończone zdobyciem stopnia doktora w 1950 (w wieku 22 lat). Opiekunem naukowym Watsona był Salvador Luria, przyszły noblista z 1969. Po uzyskaniu doktoratu przeniósł się do Europy, najpierw pracując przez rok na Uniwersytecie Kopenhaskim, gdzie współpracował z biochemikiem Hermanem Kalckarem i z mikrobiologiem Ole Maaløe, a następnie w 1951 przeniósł się do Clare College na Uniwersytecie Cambridge, gdzie jego najbliższym współpracownikiem był późniejszy współlaureat Nagrody Nobla, Francis Crick.

W latach 1956–1976 pracował na Uniwersytecie Harvarda, a od roku 1958 był profesorem tego uniwersytetu^[1]. Od 1968 dyrektor, następnie w latach 1994–2003 prezes, a ostatecznie do przejścia na emeryturę w 2007 kanclerz Cold Spring Harbor Laboratory w Nowym Jorku. Członek m.in. Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie. Laureat Medalu Copleya.

James Watson jest znany ze swoich prowokacyjnych i kontrowersyjnych wypowiedzi. W filmie dokumentalnym zrealizowanym w 2003 roku z okazji 50. rocznicy opracowania struktury DNA znalazła się jego wypowiedź określająca głupotę jako chorobę genetyczną, którą należy leczyć^[2].

14 października 2007 The Sunday Times opublikował wywiad z Watsonem, w którym wyraził on wątpliwości, co do rozwoju Afryki, stwierdzając, że polityka społeczna w tej kwestii opiera się na przekonaniu, iż przedstawiciele rasy czarnej dorównują inteligencją przedstawicielom rasy białej. Tymczasem badania pokazują, że jest inaczej^[3]^[4]. Po tej wypowiedzi rada Cold Spring Harbor Laboratory zawiesiła go w obowiązkach dyrektora, a Science Museum w Londynie i Uniwersytet Edynburski odwołały jego wykłady, które miał wygłosić na ich zaproszenia. Watson przeprosił za swoje wypowiedzi, mówiąc, że nie może sobie wyobrazić, jak mógłby coś takiego powiedzieć^[5]. 25 października 2007 złożył rezygnację z funkcji dyrektora instytutu i przeszedł na emeryturę^[6].

W 2014 roku Watson jako pierwszy w historii laureat nagrody Nobla zdecydował się sprzedać swoje wyróżnienie w domu aukcyjnym Christie’s^[7].

Osiągnięcia naukowe i zawodowe

W marcu 1953, mając 25 lat, wraz z Francisem Crickiem oraz Maurice’em Wilkinsem i Rosalind Franklin z King’s College London, opracował w Laboratorium Cavendisha model budowy przestrzennej podwójnej helisy DNA, za co, wraz z Crickiem i Wilkinsem, otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za rok 1962.

James Watson był jednym z pomysłodawców i został pierwszym szefem programu The Human Genome Project, który miał za zadanie zsekwencjonowanie całego genomu człowieka.

31 maja 2007 roku James Watson otrzymał od firmy 454 Life Sciences Corporation (a także naukowców z Human Genome Sequencing Center i Baylor College of Medicine) pełny zapis własnego genomu. W tym samym roku, jako drugi człowiek na świecie, Watson opublikował go online, aby zamanifestować wsparcie dla rozwoju spersonalizowanej medycyny, która pozwoli skuteczniej leczyć i zapobiegać chorobom^[8]^[9].

W wieku 85 lat James Watson przedstawił hipotezę sugerującą, że cukrzyca, otępienie, choroby układu krążenia i niektóre postacie nowotworów związane są z produkowaniem w organizmie niedostatecznych ilości reaktywnych form tlenu^[10].

Autor wielu książek naukowych, w tym popularnej, acz kontrowersyjnej pozycji autobiograficznej pt. Podwójna helisa (1968).

Życie prywatne

Jest ateistą^[11].

Zobacz też

Molecular structure of Nucleic Acids

Przypisy

↑ Clare College Alumni ↓.
↑ Stupidity should be cured, says DNA discoverer NewScientist 2003.
↑ W oryginale: „all our social policies are based on the fact that their intelligence is the same as ours – whereas all the testing says not really”. The elementary DNA of Dr Watson. „The Sunday Times”, 2007-07-14. (strona archiwalna w web.archive.org z 17.05.2011). [dostęp 2012-02-09].
↑ mig: Noblista zawieszony za rasistowskie uwagi. Gazeta.pl Wiadomości, 2007-10-20. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-05)].
↑ Nobel-winning biologist apologizes for remarks about blacks CNN.com.
↑ Controversial Nobel winner resigns CNN.com.
↑ Andrzej Beszczyński: Odkrywca DNA sprzedaje nagrodę Nobla z powodu oskarżeń o rasizm. 2014-12-03. [dostęp 2014-12-11]. (pol.).
↑ Informacja w portalu wyborcza.pl z 02.06.2007 (dostęp 2010-10-01).
↑ Informacja z Cold Spring Harbor Lab (dostęp 2010-10-01).
↑ James D Watson. Type 2 diabetes as a redox disease. „Lancet”. 383, s. 841–843, 2014.
↑ DNA leaders call religion to account [online], The Sydney Morning Herald, 22 marca 2003 [dostęp 2024-09-26] (ang.).

Bibliografia

Clare College Alumni: James D Watson. [dostęp 2017-05-14]. (ang.).
James Watson Biographical. [dostęp 2020-08-24]. (ang.).
Beata Tarnowska: Nagrody Nobla. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.
James D. Watson, Biologia molekularna genu (1965, 2 wyd. pol., PWN, Warszawa 1975)
James D. Watson, Podwójna spirala: relacja naoczna o wykryciu struktury DNA (1968, wyd. pol., Wiedza Powszechna, Warszawa 1975).
James DJ.D. Watson James DJ.D., DNA pasją mojego życia, JarosławJ. Cieśla (tłum.), Warszawa: Amber, 2001, ISBN 83-7245-812-X, OCLC 749539322 .
James D. Watson oraz Andrew Berry, DNA: tajemnica życia, Warszawa 2005, ISBN 83-7414-007-0.

Linki zewnętrzne

J.D. Watson, F.H.C. Crick. Molecular structure of nucleic acids: a structure for deoxyribose nucleic acid. „Nature”. 171, s. 737–738, 1953. DOI: 10.1038/171737a0. (ang.).
(ang.) Tygodnik Nature świętuje 50 lat DNA
James Watson – Biografia. nobelprize.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-09)].

[CITEREFClare_College_Alumni-1] Clare College Alumni ↓.

[2] Stupidity should be cured, says DNA discoverer NewScientist 2003.

[Sunday_Times-3] W oryginale: „all our social policies are based on the fact that their intelligence is the same as ours – whereas all the testing says not really”. The elementary DNA of Dr Watson. „The Sunday Times”, 2007-07-14. (strona archiwalna w web.archive.org z 17.05.2011). [dostęp 2012-02-09].

[mig-4] : Noblista zawieszony za rasistowskie uwagi. Gazeta.pl Wiadomości, 2007-10-20. [dostęp 2012-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-05)].

[5] Nobel-winning biologist apologizes for remarks about blacks CNN.com.

[6] Controversial Nobel winner resigns CNN.com.

[7] Andrzej Beszczyński: Odkrywca DNA sprzedaje nagrodę Nobla z powodu oskarżeń o rasizm. 2014-12-03. [dostęp 2014-12-11]. (pol.).

[8] Informacja w portalu wyborcza.pl z 02.06.2007 (dostęp 2010-10-01).

[9] Informacja z Cold Spring Harbor Lab (dostęp 2010-10-01).

[watson_2014-10] James D Watson. Type 2 diabetes as a redox disease. „Lancet”. 383, s. 841–843, 2014.

[11] DNA leaders call religion to account [online], The Sydney Morning Herald, 22 marca 2003 [dostęp 2024-09-26] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

1990	Baruj Benacerraf Elkan R. Blout Herbert W. Boyer George F. Carrier Allan McLeod Cormack Mildred Dresselhaus Karl A. Folkers Nick Holonyak Leonid Hurwicz Stephen Cole Kleene Daniel E. Koshland Edward B. Lewis John McCarthy Edwin Mattison McMillan David G. Nathan Robert Pound Roger Revelle John D. Roberts Patrick Suppes Edward Donnall Thomas
1991	Mary Ellen Avery Ronald Breslow Alberto Calderón Gertrude Belle Elion George H. Heilmeier Dudley R. Herschbach George Evelyn Hutchinson Elvin A. Kabat Robert W. Kates Luna Bergere Leopold Salvador Edward Luria Paul A. Marks George A. Miller Arthur L. Schawlow Glenn Theodore Seaborg Folke K. Skoog Guyford Stever Edward C. Stone Steven Weinberg Paul Charles Zamecnik
1992	Eleanor J. Gibson Allen Newell Calvin Quate Eugene Shoemaker Howard E. Simmons Maxine F. Singer Howard M. Temin John Roy Whinnery
1993	Alfred Y. Cho Donald J. Cram Val Fitch Salome Gluecksohn-Waelsch Norman Hackerman Martin Kruskal Daniel Nathans Vera Rubin
1994	Ray W. Clough John Cocke Thomas Eisner George S. Hammond Robert King Merton Elizabeth F. Neufeld Albert Overhauser Frank Press
1995	Thomas R. Cech Hans Georg Dehmelt Peter Goldreich Hermann A. Haus Isabella Lugoski-Karle Louis Nirenberg Alexander Rich Roger Shepard
1996	Wallace S. Broecker Norman Davidson James L. Flanagan Richard M. Karp C. Kumar N. Patel Ruth Patrick Paul A. Samuelson Stephen Smale
1997	William K. Estes Darleane C. Hoffman Harold S. Johnston Marshall Rosenbluth Martin Schwarzschild James Watson Robert Allan Weinberg George Wetherill Shing-Tung Yau
1998	Bruce Ames Don L. Anderson John N. Bahcall John W. Cahn Cathleen Synge Morawetz Janet Rowley Eli Ruckenstein George Whitesides William Julius Wilson
1999	David Baltimore Felix Browder Ronald Coifman James Cronin Jared Diamond Leo Kadanoff Lynn Margulis Stuart A. Rice John Ross Susan Solomon Robert M. Solow Kenneth N. Stevens