Beata Szydło: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Dr
m + wymowa
Linia 18: Linia 18:
|quote = Beata Szydło
|quote = Beata Szydło
}}
}}
'''Beata Maria Szydło''' z domu Kusińska (ur. [[15 kwietnia]] [[1963]] w [[Oświęcim]]iu) – [[polska]] polityk i [[Samorząd terytorialny w Polsce|samorządowiec]].
{{Wymowa|Pl-Beata Szydlo.ogg|'''Beata Maria Szydło'''}} z domu Kusińska (ur. [[15 kwietnia]] [[1963]] w [[Oświęcim]]iu) – [[polska]] polityk i [[Samorząd terytorialny w Polsce|samorządowiec]].


Od 2005 posłanka na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji|V]], [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VI kadencji|VI]], [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VIII kadencji|VIII]] kadencji. Od 2015 [[prezes Rady Ministrów]].
Od 2005 posłanka na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji|V]], [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VI kadencji|VI]], [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VII kadencji|VII]] i [[Posłowie na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej VIII kadencji|VIII]] kadencji. Od 2015 [[prezes Rady Ministrów]].

Wersja z 23:03, 6 mar 2017

Beata Szydło
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1963
Oświęcim

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Ewa Kopacz

podpis

Beata Maria Szydło z domu Kusińska (ur. 15 kwietnia 1963 w Oświęcimiu) – polska polityk i samorządowiec.

Od 2005 posłanka na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji. Od 2015 prezes Rady Ministrów.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

W 1987 ukończyła studia z zakresu etnografii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[1]. W latach 1989–1995 była doktorantką na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ. W 1997 ukończyła studia podyplomowe dla menedżerów kultury w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, a w 2001 w Akademii Ekonomicznej w Krakowie – zarządzanie samorządem terytorialnym w Unii Europejskiej[1]. Od 1987 do 1995 pracowała jako asystent w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, następnie kierowała działem merytorycznym w Libiąskim Centrum Kultury w Libiążu. W latach 1997–1998 była dyrektorem ośrodka kultury w Brzeszczach. W 1998 objęła stanowisko burmistrza Brzeszcz, które zajmowała do 2005. Pełniła także funkcję radnej powiatu oświęcimskiego z listy Akcji Wyborczej Solidarność (1998–2002). W 2002 została wybrana do sejmiku małopolskiego z listy Wspólnoty Małopolskiej[2], jednak pozostała na stanowisku burmistrza. W 2004 została wiceprezesem Ochotniczej Straży Pożarnej w gminie Brzeszcze. W 2004 brała udział w jednym z kursów organizowanych przez Departament Stanu Stanów Zjednoczonych[3].

Działalność polityczna do 2015

W 2005 zgłosiła akces do Platformy Obywatelskiej, jednak ostatecznie nie znalazła się w jej szeregach i wstąpiła do Prawa i Sprawiedliwości[4][5]. Z listy tej partii została wybrana na posła V kadencji z najlepszym wynikiem w okręgu chrzanowskim (14 447 głosów)[6]. Podczas V kadencji Sejmu zasiadała w Komisji Gospodarki i Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej[7]. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 486 głosów[8]. 24 lipca 2010 została wiceprezesem Prawa i Sprawiedliwości[9]. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję, dostała 43 612 głosów[10]. We wrześniu 2014 zastąpiła Stanisława Kostrzewskiego na stanowisku skarbnika PiS (dwa lata później zastąpiła ją na tej funkcji Teresa Schubert). Podczas VI i VII kadencji Sejmu zasiadała w Komisji Finansów Publicznych, pełniąc funkcję zastępcy przewodniczącego[1].

Prezes Rady Ministrów

Beata Szydło podczas debaty z Ewą Kopacz w 2015

20 czerwca 2015 Jarosław Kaczyński poinformował o wyznaczeniu Beaty Szydło jako ewentualnej kandydatki PiS na premiera po wyborach parlamentarnych w 2015[11], w których została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 96 127 głosów[12]. 27 października 2015 komitet polityczny PiS zdecydował, że Beata Szydło będzie kandydatem tej partii na stanowisko prezesa Rady Ministrów[13]. 9 listopada, po kolejnym posiedzeniu komitetu politycznego, jej kandydatura została potwierdzona przez Jarosława Kaczyńskiego, a Beata Szydło ogłosiła nazwiska potencjalnych kandydatów na ministrów[14]. 13 listopada 2015 prezydent RP Andrzej Duda desygnował ją na urząd prezesa Rady Ministrów[15], a 16 listopada 2015 powołał ją na to stanowisko[16] i dokonał zaprzysiężenia członków jej nowego rządu[17]. 18 listopada 2015 Beata Szydło wygłosiła exposé, a jej rząd uzyskał wotum zaufania większością 236 głosów za przy 202 głosach przeciw i 18 wstrzymujących się[18].

Za programowy priorytet swojego gabinetu Beata Szydło uznała projekt wprowadzający comiesięczne świadczenie wychowawcze wynoszące 500 zł na drugie i kolejne dzieci oraz na niektóre pierwsze dzieci (zależnie od progu dochodowego)[19]. Negatywną opinię do tego projektu zgłosiło Ministerstwo Finansów, podnosząc głównie kwestię wyliczeń skutków finansowych oraz potencjalnej dezaktywizacji zawodowej kobiet[20]. Ustawa wprowadzająca ten program została przegłosowana w parlamencie, a w lutym 2016 podpisana przez prezydenta[21].

W grudniu 2015 wstrzymała publikację w Dzienniku Ustaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie K 34/15 z 3 grudnia 2015 dotyczącego zgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej niektórych przepisów ustawy z 25 czerwca 2015 o Trybunale Konstytucyjnym, gdyż w jej ocenie mógł on zostać wydany z „wadami prawnymi”[22]. Było to pierwsze zakwestionowanie przez władzę wykonawczą legalności wyroku Trybunału Konstytucyjnego w jego historii[22]. Śledztwo w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku wszczął prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie[23]. Zostało ono umorzone w styczniu 2016 wobec braku znamion przestępstwa. W uzasadnianiu stwierdzono, że od 4 do 16 grudnia 2015 wyrok nie był publikowany z przyczyn leżących po stronie premiera, co skutkowało zagrożeniem dla interesu publicznego. Jednakże nie stwierdzono zaistnienia po stronie Beaty Szydło znamion podmiotowych, tj. świadomości działania na szkodę interesu publicznego[24]. W marcu 2016 wstrzymała publikację w Dzienniku Ustaw kolejnego wyroku Trybunału Konstytucyjnego – w sprawie K 47/15 – twierdząc, że nie może opublikować czegoś, co jest „stanowiskiem niektórych sędziów TK”[25]. Do 27 maja wstrzymała publikację siedmiu następnych wyroków TK[26].

Działania jej rządu oraz prezydenta Andrzeja Dudy w sprawie Trybunału Konstytucyjnego zostały przez Parlament Europejski w rezolucji z 13 kwietnia 2016 uznane za prowadzące „do faktycznego paraliżu Trybunału Konstytucyjnego, a tym samym do zagrożenia dla demokracji, praw człowieka i praworządności w Polsce”. W dokumencie tym PE wezwał polskie władze do wykonania przygotowanych przez Komisję Wenecką zaleceń[27].

Życie prywatne

Jej mężem od 1987 jest Edward Szydło, z wykształcenia historyk, zatrudniony w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Oświęcimiu oraz jako dyrektor Społecznej Szkoły Zarządzania i Handlu w Oświęcimiu. Mają dwóch synów – Tymoteusza i Błażeja[28].

Wyniki wyborcze

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1998 Akcja Wyborcza Solidarność Rada Powiatu Oświęcimskiego I kadencji b.d. b.d.T[29]
2002 KWW „Wspólnota Małopolska Sejmik Województwa Małopolskiego II kadencji nr 1 4434 (3,46%)T[2]
KWW Gminna Wspólnota Samorządowa Burmistrz Brzeszcz 4142 (49,71%)N[30]
4082 (72,50%)T[31]
2005 Prawo i Sprawiedliwość Sejm V kadencji nr 12 14 447 (7,21%)T[6]
2007 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VI kadencji nr 12 20 486 (7,65%)T[8]
2011 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VII kadencji nr 12 43 612 (18,22%)T[10]
2015 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VIII kadencji nr 12 96 127 (35,40%)T[12]
  1. a b c Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-10-23].
  2. a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].
  3. O mnie. beataszydlo.pl. [dostęp 2015-08-12].
  4. Beata Szydło chciała kiedyś do Platformy. dziennik.pl, 25 października 2012. [dostęp 2015-11-28].
  5. Cezary Łazarewicz: Beata Szydło z Brzeszcz. To tu były początki jej kariery. wp.pl, 25 listopada 2015. [dostęp 2015-11-28].
  6. a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2016-04-19].
  7. Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2015-11-10].
  8. a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2016-04-19].
  9. Rada Polityczna PiS: Lipiński, Ziobro, Szydło – wiceprezesami. pis.org.pl, 24 lipca 2010. [dostęp 2015-06-04].
  10. a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2016-04-19].
  11. Jarosław Kaczyński: Beata Szydło kandydatką PiS na premiera. rmf24.pl, 20 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-20].
  12. a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2016-04-19].
  13. Komitet Polityczny PiS zdecydował. Beata Szydło kandydatką PiS na premiera. tvn24.pl, 27 października 2015. [dostęp 2015-10-27].
  14. Beata Szydło i Jarosław Kaczyński przedstawili skład rządu. kurierlubelski.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2015-11-10].
  15. M.P. z 2015 r. poz. 1089
  16. M.P. z 2015 r. poz. 1090
  17. Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  18. Głosowanie nr 21 – posiedzenie 1.. sejm.gov.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2015-11-18].
  19. Projekt 500 zł na drugie dziecko to priorytet – tak mówiła B. Szydło. radiozet.pl, 25 października 2015. [dostęp 2016-04-13].
  20. Ministerstwa Finansów nie zatrzyma programu. rp.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 2016-04-13].
  21. Prezydent podpisał ustawę „Rodzina 500 plus”. bankier.pl, 17 lutego 2016. [dostęp 2016-04-13].
  22. a b Ewa Siedlecka. PiS wygasi Trybunał. „Gazeta Wyborcza”, s. 3, 15 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-26]. 
  23. Informacja o wszczęciu śledztwa w sprawie przekroczenia uprawnień w związku z zaniechaniem publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Prokuratura Okręgowa w Warszawie, 17 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-29].
  24. Informacja o umorzeniu śledztwa w sprawie niedopełnienia obowiązków w związku z zaniechaniem publikacji wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Prokuratura Okręgowa w Warszawie, 7 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-09].
  25. Premier: nie złamałam konstytucji; nie mogę opublikować czegoś, co nie jest orzeczeniem. pap.pl, 21 marca 2016. [dostęp 2016-04-29].
  26. Ewa Siedlecka. Duda ma kolejny kłopot z TK. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 27 maja 2016. 
  27. Parlament Europejski wzywa polskie władze do przestrzegania zasad demokracji i praworządności. europarl.europa.eu, 13 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-13].
  28. Przecieszyn. Beata Szydło w swojej wsi nie „gwiazdorzy”. gazetakrakowska.pl, 27 maja 2015. [dostęp 2015-11-21].
  29. Beata Szydło. powiat.oswiecim.pl, 9 września 2011. [dostęp 2016-04-19].
  30. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].
  31. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2016-04-19].

Bibliografia

  • Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 420.