Bartkowa Przełączka
49°10′28″N 20°06′02″E/49,174444 20,100556 Bartkowa Przełączka widoczna w zachodniej grani Małego Ganku, nieco na prawo od Bartkowej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2340 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′28″N 20°06′02″E/49,174444 20,100556
| |
Bartkowa Przełączka (słow. Bartkova štrbina[1], ok. 2340 m) – wąska przełęcz znajdująca się w grani głównej Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich. Siodło Bartkowej Przełączki oddziela Bartkową Turnię na zachodzie od Małego Ganku na wschodzie (dokładnie od nienazwanej małej turniczki znajdującej się w jego zachodniej grani)[2].
Nazwa Bartkowej Przełączki pochodzi od sąsiedniej Bartkowej Turni, której to nazewnictwo upamiętnia Bartłomieja Obrochtę – muzykanta i przewodnika tatrzańskiego. Bartłomiej Obrochta był jednym z uczestników nieudanej wyprawy na główny wierzchołek Ganku w latach 70. XIX wieku[3]
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Na Bartkową Przełączkę nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników. Przejście przez Bartkową Przełączkę jest jednym z najłatwiejszych sposobów opuszczenia Galerii Gankowej. W przełączce tkwi zaklinowany głaz, a pod nim jest okno skalne. Ku północnej stronie (do Doliny Ciężkiej) z przełączki opada bardzo stroma rynna. Zanika na półce prowadzącej ku Wschodniej Rumanowej Przełęczy. W kierunku południowo-zachodnim (do Dolinki Rumanowej) z przełączki opada stroma i lita rynna[2].
- Zachodnią granią ze Wschodniej Rumanowej Przełęczy; IV w skali tatrzańskiej, czas przejścia 45 min
- Z Galerii Gankowej; I, 15 min[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2022-01-23].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Ganek, t. 16, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2011, ISBN 978-83-7104-042-9.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota. Warszawa: Sport i Turystyka, 1962, s. 47–54, 88.