Wyżnia Wysoka Gerlachowska
 Masyw Zadniego Gerlacha, Wyżnia Wysoka Gerlachowska wśród podpisanych formacji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
2581 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
5 sierpnia 1905 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′02,7″N 20°07′50,4″E/49,167417 20,130667
| |
Wyżnia Wysoka Gerlachowska, także Wyżnia Wysoka Gierlachowska (słow. Veľká Litvorová veža, niem. Grosser Litvorovyturm, węg. Nagy Litvorovytorony) – mało wybitna, drugorzędna turnia o wysokości 2581 m n.p.m.[1] w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się ona w północnej grani Zadniego Gerlacha, w grani głównej Tatr Wysokich. Od Gerlachowskiej Kopy oddzielona jest Pośrednią Gerlachowską Przełączką, a od Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej (dokładniej Gerlachowskiej Turniczki) oddziela ją Niżnia Gerlachowska Przełączka.
Wyżnia Wysoka Gerlachowska jest dostępna jedynie dla taterników, nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Nazwa Wyżniej Wysokiej Gerlachowskiej i sąsiadującej z nią Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej pochodzi od dawnej nazwy pobliskiego Staroleśnego Szczytu (Wysoka). Pierwotnie nazwa Wysokie Gerlachowskie dotyczyła Wielickiego i Litworowego Szczytu, jednak z czasem została przeniesiona na te wierzchołki. Nazewnictwo słowackie, niemieckie i węgierskie tyczy się położonej poniżej Doliny Litworowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- G. Horváth i Johann Hunsdorfer senior, 5 sierpnia 1905 r. – letnie
- Pavel Krupinský i Matthias Nitsch, 22 marca 1936 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 50–51.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.