Ciemnosmreczyńska Przełączka
 Ciemnosmreczyńska Przełączka po prawej stronie iglicy Zadniego Mnicha | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2115 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
7 października 1898 |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′22,60″N 20°02′58,30″E/49,189611 20,049528
| |
Ciemnosmreczyńska Przełączka (słow. Piargová štrbina, niem. Hintere Smrečiner Scharte, węg. Hátsó-Szmrecsini-csorba) – przełęcz w grani głównej na wysokości ok. 2115 m. Oddziela od siebie Ciemnosmreczyńską Turnię (2142 m) i Zadniego Mnicha (2172 m)[1]. Znajduje się tuż na zachód od Zadniego Mnicha i jest wąska i płytka[2]. Stoki południowe opadają do słowackiej Doliny Piarżystej. Po północnej, polskiej stronie przełęcz opada stromą i kruchą ścianką, pod nią do Zadniego Mnichowego Piargu szeroką i piarżystą depresją[3].
Przełęcz jest łatwo dostępna z obydwu stron. Do przejścia z położonych poniżej grani dolin: Doliny Ciemnosmreczyńskiej (Temnosmrečinská dolina) i Doliny za Mnichem wykorzystywano jednak zazwyczaj pobliską Przełączkę pod Zadnim Mnichem. Wejścia na przełęcz są praktykowane przez taterników podczas wspinaczek na pobliskie szczyty z tej przełęczy[2].
.jpg)
Historia zdobycia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze odnotowane wejścia:
- latem – Janusz Chmielowski, przewodnicy Klemens Bachleda, Józef Tatar, 7 października 1898 r.,
- zimą – Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Leon Loria, Stanisław Zdyb, 13 marca 1910 r.[2]
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
Przez Ciemnosmreczyńską Przełączkę nie prowadzi żaden szlak turystyczny, znajduje się ona jednak w rejonie udostępnionym do wspinaczki dla taterników. Drogi wspinaczkowe:
- Wprost od północy; 0, 15min,
- Od północy zboczem Zadniego Mnicha; 0+,
- Z Doliny Piarżystej; 0, 30 min[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Cubryna, t. 8, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1.