Ramię Lodowego
Na mapach: 
49°12′01″N 20°11′03″E/49,200278 20,184167
49°12′01″N 20°11′03″E/49,200278 20,184167 Przełęcz Ramię Lodowego widoczna nieco na lewo od Lodowego Zwornika pośrodku zdjęcia na pierwszym planie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2500 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′01″N 20°11′03″E/49,200278 20,184167
| |
Ramię Lodowego (słow. Ľadová priehyba, niem. Eistaler Hochjoch, węg. Jég-völgyi-nyereg) – płytka przełęcz położona na wysokości ok. 2500 m n.p.m. w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w masywie Lodowego Szczytu, w grani głównej Tatr Wysokich. Oddziela Lodowy Zwornik od głównego wierzchołka Lodowego Szczytu. Nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne. Przez Ramię Lodowego prowadzi jedna z najłatwiejszych dróg na Lodowy Szczyt od strony Doliny Pięciu Stawów Spiskich – przez tzw. Lodowego Konia.
Niegdyś nazwą Ramię Lodowego określano Lodowy Zwornik, Lodową Przełęcz lub Lodową Kopę.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Józef Stolarczyk, Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar (starszy) i Jędrzej Wala (starszy), 17 września 1867 r. – letnie,
- Theodor Wundt i Jakob Horvay, 28 grudnia 1891 r. – zimowe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993.