Przełęcz nad Wrotami
 Od lewej: Przełęcz nad Wrotami, Kopa nad Wrotami i Wrota Chałubińskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2055 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′27,2″N 20°02′48,2″E/49,190889 20,046722
| |
Przełęcz nad Wrotami (słow. Sedlo nad Chałubińského bránou, niem. Chałubiński-Sattel, węg. Felső-Chałubiński-kapu[1]) – położona na wysokości około 2055 m przełęcz w grani głównej Tatr pomiędzy Turniczką Chałubińskiego (ok. 2065 m) a Ciemnosmreczyńską Turnią (2142 m). Jeszcze do niedawna była opisywana jako przełęcz dwusiodłowa (Wyżnia i Niżnia Przełęcz nad Wrotami). W 2001 r. Władysław Cywiński w 8 tomie szczegółowego przewodnika Tatry nadał siodłu wschodniemu nazwę Szczerbina nad Wrotami i od tego czasu Przełęcz nad Wrotami jest jednosiodłowa[2].
Na południe, do Doliny Ciemnosmreczyńskiej z przełęczy opada żleb. Na północną stronę, do Doliny za Mnichem trawiasto-skalista ściana[2].
Pierwszego wejścia na przełęcz od strony Doliny za Mnichem dokonał Jan Alfred Szczepański 20 lipca 1936 r., zimą powtórzyli to Tadeusz Orłowski i Maciej Zajączkowski 24 marca 1937 r. Wcześniej przełęcz była odwiedzana przy przechodzeniu grani[3].
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2019-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Cubryna, t. 8, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem, t. 4, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.