Złotnikowa Kopa
49°11′03″N 20°08′59″E/49,184167 20,149722 Złotnikowa Kopa (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2259 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
20 lipca 1897 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′03″N 20°08′59″E/49,184167 20,149722
| |
Złotnikowa Kopa (słow. Svišťová kopa) – wzniesienie o wysokości 2259 m n.p.m.[1] znajdujące się w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich. Od masywu Świstowego Szczytu na południowym zachodzie oddzielona jest siodłem Złotnikowej Ławki, a od Złotnikowej Czuby na północnym wschodzie oddziela ją szerokie siodło Świstowej Przełęczy. Na wierzchołek Złotnikowej Kopy nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników.
W stronę Doliny Staroleśnej (dokładnie Pustej Kotliny) Złotnikowa Kopa opada niewysokim trawiasto-piarżystym zboczem, natomiast w kierunku doliny Rówienki ma dość wysokie urwisko skalne.
Nazwa Złotnikowej Kopy, podobnie jak i innych sąsiadujących „złotnikowych” obiektów, pochodzi od Złotnikowego Ogrodu znajdującego się w dolinie Rówienki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- August Otto i Johann Hunsdorfer (senior), 20 lipca 1897 r. – letnie,
- Arno Puškáš i towarzysze, 3 marca 1955 r. – zimowe (pierwsze zarejestrowane, wchodzono już wcześniej).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.