Żabia Przełęcz Mięguszowiecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żabia Przełęcz Mięguszowiecka
Ilustracja
Fragment Wołowego Grzbietu od północnej strony
Państwo

 Polska
 Słowacja

Wysokość

2315 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry Wysokie

Sąsiednie szczyty

Wołowa Turnia, Żabia Turnia Mięguszowiecka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Żabia Przełęcz Mięguszowiecka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Żabia Przełęcz Mięguszowiecka”
Ziemia49°10′43,3″N 20°04′35,2″E/49,178694 20,076444

Żabia Przełęcz Mięguszowiecka (niem. Östliche Ochsenrückenscharte, słow. Východná volia štrbina, węg. Keleti-Ōkörhát-csorba, 2315 m[1]) – przełęcz w głównej grani Tatr usytuowana pomiędzy Żabią Turnią Mięguszowiecką (Žabia veža, 2236 m) a Wołową Turnią (Volia veža, 2360 m).

Przełęcz ta, podobnie jak sąsiadujące z nią szczyty, należy do znajdującego się na granicy polsko-słowackiej Wołowego Grzbietu (Volí chrbát), który oddziela od siebie doliny: Rybiego Potoku i Żabią Mięguszowiecką (Žabia dolina mengusovská). Południowe, słowackie stoki przełęczy są łatwo dostępne. Na północną, polską stronę natomiast opada z przełęczy wielka depresja, będąca częściowo stromym i szerokim żlebem, a częściowo kominem. W dolnej części podcięta jest szerokim, pionowym progiem o brązowej barwie skał. Depresja ma wylot na wielkim tarasie u podstawy Żabiej Turni Mięguszowieckiej[2].

Przełęcz wzięła swoją nazwę od Żabiej Turni Mięguszowieckiej[3].

Taternictwo[edytuj | edytuj kod]

Historia zdobycia

Pierwsze odnotowane wejścia na przełęcz związane są z zejściami z Żabiej Turni Mięguszowieckiej (po przejściu Wołowego Grzbietu):

Drogi wspinaczkowe
  1. Z Wielkiej Wołowej Szczerbiny omijając od północy wierchołek Wołowej Turni; I w skali UIAA, czas przejścia 15 min,
  2. Przez dolną część północnej ściany Wołowej Turni; III, 2 godz,
  3. Przez dolny próg; V, A0, A, czas pierwszego przejścia 19 godz.,
  4. Z Kotlinki pod Żabim Koniem; 0+, od szlaku na Rysy 45 min,
  5. Od południa z Wołowej Kotlinki; 0, 30 min[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.
  3. a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, t. 7, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.