Barania Kazalnica
 Barania Kazalnica wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
przed 17 września 1867 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′12,1″N 20°11′51,0″E/49,203361 20,197500
| |
Barania Kazalnica (słow. Barania kazateľnica[1]) – turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w ich grani głównej, w masywie Baranich Rogów. Od południa graniczy z Wyżnim Baranim Zwornikiem, zaś od strony północnej z Przełęczą Stolarczyka, tuż ponad którą się znajduje. Na szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne[2].
Zachodnie stoki Baraniej Kazalnicy opadają do Baraniego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej[3]. Dla taterników najciekawsza jest wschodnia ściana turni, opadająca do Baraniej Kotliny, najwyższej części Doliny Dzikiej[2][3]. Sama turnia nie znajduje się dokładnie w osi grani głównej[4]. Najdogodniejsza droga prowadzi na nią od strony Przełęczy Stolarczyka[2].
Pierwsze wejścia:
- latem – Józef Stolarczyk, Ambroży Reformat (Tomasz Trausyl), przewodnicy Wojciech Gąsienica Kościelny, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar starszy i Jędrzej Wala starszy, przed 17 września 1867 r.,
- zimą – Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 4 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-29].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 27–30.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 405. ISBN 83-01-13184-5.