Biała Czuba
 Biała Czuba wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2044 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′26,2″N 20°12′42,5″E/49,223944 20,211806
| |
Biała Czuba (słow. Biely zub[1], 2044 m) – wybitna skalna czuba w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w grani głównej Tatr. Znajduje się w Koperszadzkiej Grani, północno-wschodniej grani Jagnięcego Szczytu. Od Białego Kopiniaka na południowym zachodzie oddziela ją Wyżnia Biała Przełączka, natomiast od Białego Grzebienia na północnym wschodzie jest oddzielona Pośrednią Białą Przełączką[2].
Stoki północno-zachodnie opadają z Białej Czuby do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej i są trawiasto-skaliste z urwistymi fragmentami. Na dole wyróżnia się sporą grzędę pomiędzy dwoma żlebami zbiegającymi z sąsiednich przełęczy. Stoki południowo-wschodnie zbiegają zaś do Doliny Białych Stawów i mają podobny charakter jak północno-wschodnie, przy czym łączą się z urwiskami Białego Grzebienia[2].
Na Białą Czubę, podobnie jak na inne obiekty w Koperszadzkiej Grani, nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Najdogodniejsze drogi dla taterników wiodą na szczyt z sąsiednich przełęczy[2].
Pierwsze pewne wejścia:
- letnie – Kazimierz Bizański, Janusz Chmielowski, Witold Chmielowski, Adam Lewicki, przewodnicy Klemens Bachleda, Jakub Bachleda Jarząbek, Jan Bachleda Tajber i Wojciech Brzega, 23 września 1901 r.,
- zimowe – Klara Hensch, Valentin Hajts i Gábor Seide, 15 lutego 1926 r.
Być może już wiele wcześniej granią przez Białą Czubę schodzili 9 sierpnia 1793 r. z Jagnięcego Szczytu Robert Townson i przewodnik Hans Gross[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-18].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 141, 177. ISBN 83-217-2472-8.