Śnieżne Czuby
 Śnieżne Czuby wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′08,9″N 20°11′20,5″E/49,202472 20,189028
| |
Śnieżne Czuby (słow. Snehový hrb) – postrzępiony odcinek grani w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w ich grani głównej, w północno-wschodniej grani Śnieżnego Szczytu. Od Śnieżnego Zwornika na zachodzie oddziela go Wyżnia Śnieżna Przełęcz, z kolei na wschodzie graniczy ze Śnieżnym Mniszkiem, oddzielonym Śnieżnymi Wrótkami. Grań składa się tutaj z licznych turniczek i skalnych zębów[1].
Południowe stoki opadają ze Śnieżnych Czub stromym urwiskiem do górnego piętra Doliny Pięciu Stawów Spiskich, natomiast ich północne stoki zbiegają do Śnieżnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej. Śnieżne Czuby są wyłączone z ruchu turystycznego. Najdogodniejsza droga dla taterników prowadzi na nie granią od Śnieżnej Przełęczy[1].
Pierwsze potwierdzone wejścia:
- letnie – Zygmunt Klemensiewicz i Roman Kordys, 27 sierpnia 1907 r.,
- zimowe – H. Myslivcová, Osvald Duba i Leopold Páleníček, 22 kwietnia 1971 r.
Prawdopodobnie granią chodzono już wcześniej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 133–137.