49°10′28″N 20°06′14″E/49,174444 20,103889Mały Ganek
| ||
 Widok od południowo-wschodniej strony | ||
| Państwo |  Słowacja
| |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Wysokość | 2425 m n.p.m. | |
Położenie na mapie Tatr   Mały Ganek | ||
| 49°10′28″N 20°06′14″E/49,174444 20,103889
| ||
Mały Ganek (słow. Malý Ganek, 2425 m) – jeden z trzech wierzchołków Ganka w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się w głównej grani Tatr Wysokich, następuje na nim zmiana kierunku tej grani oraz odgałęzienie się dodatkowej, bocznej grani. Mały Ganek jest więc zwornikiem trzech grani:
- południowo-wschodniego ramienia głównej grani z głównym szczytem Ganku, od którego oddzielają go Mała Gankowa Przełączka, Pośredni Ganek i Pośrednia Gankowa Przełączka,
- zachodniego ramienia głównej grani, kierującego się w stronę Wysokiej,
- północnego, bocznego odgałęzienia zwanego Pustą Granią. Pierwszym obiektem w tej grani jest Kacza Turnia, oddzielona Przełączką pod Kaczą Turnią[1].
W grani między Małym Gankiem a Wysoką, przez Słowaków określanej jako Rumanov hrebeň („Rumanowa Grań”), znajdują się kolejno od wierzchołka Małego Ganka[1]:
- Bartkowa Przełączka (Bartkova štrbina),
- Bartkowa Turnia (Bartkova veža),
- Wschodnia Rumanowa Przełęcz (Východné Rumanovo sedlo, ~2280 m), najniższy punkt w obrębie trzech siodeł tworzących Rumanową Przełęcz,
- Rumanowe Czuby (Rumanové zuby) przedzielone przełęczą:
- Wschodnia Rumanowa Czuba (Východný Rumanov zub),
- Pośrednia Rumanowa Przełęcz (Prostredné Rumanovo sedlo),
- Zachodnia Rumanowa Czuba (Západný Rumanov zub),
- Zachodnia Rumanowa Przełęcz (Západné Rumanovo sedlo),
Mały Ganek wznosi się nad trzema dolinami: Dolinką Rumanową, Doliną Ciężką i Doliną Kaczą[2]. Najbardziej okazale wygląda od strony północno-zachodniej. Do Doliny Kaczej opada urwiskiem 700-metrowej wysokości, do Doliny Ciężkiej 300-metrowej wysokości imponującą ścianą Galerii Gankowej, w której znajdują się drogi wspinaczkowe zaliczane do najtrudniejszych w całych Tatrach. Nad galerią tą znajduje się jeszcze 180-metrowa ściana szczytowa[3]. Dla turystów szczyt jest niedostępny[4].
Jako pierwsi na Mały Ganek próbowali wejść Ludwik Chałubiński, Bartłomiej Obrochta i Wojciech Roj pod koniec lat 1870. Udało się to jednak dopiero Karolowi Potkańskiemu, Janowi Bachledzie Tajbrowi i Jędrzejowi Wali młodszemu 25 sierpnia 1892 r. podczas próby zdobycia Ganku. Zimą na Mały Ganek weszli jako pierwsi Janusz Vogel i Paweł Vogel 15 grudnia 1948 r.[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 67. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ 100 Najpiękniejszych Gór Świata (Grupa IMAGE), (s. 44), zob. bibliografia
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część X. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota. Warszawa: Sport i Turystyka, 1962.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 100 Najpiękniejszych Gór Świata, Grupa IMAGE. Zbigniew Kieras i Wojciech Lewandowski, Wydawn. „Grupa IMAGE”, Warszawa 1995; ISBN 83-85461-20-5
| ||||
