Wyżnia Żłobista Przełączka
 Grań nad Doliną Kaczą (podpisane formacje) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2370 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,6″N 20°06′21,6″E/49,171833 20,106000
| |
Wyżnia Żłobista Przełączka (słow. Vyšná Zlobná štrbina, niem. Obere Abgrundscharte, węg. Nyugati-Meredély-csorba[1], 2370 m[2]) – przełęcz w głównej grani Tatr położona pomiędzy Rumanowym Szczytem (Rumanov štít, 2429 m) a Żłobistymi Czubami (Zlobné zuby)[1]. Po północno-wschodniej stronie przełęczy znajduje się Dolina Kacza, a po południowo-zachodniej – Dolinka Rumanowa (jedno z odgałęzień Doliny Złomisk)[3].
Jest to wąska przełączka. Do Doliny Złomisk opada z niej rynna z lewej strony (patrząc od dołu) ograniczona grzędą północno-zachodniej ściany Rumanowego Szczytu. Po prawej stronie tej grzędy jest skośny żleb dochodzący do pierwszej na zachód szczerbinki w grani Żłobistych Czub. Rynna ta jest jego odnogą. Do Doliny Kaczej opada olbrzymia depresją o nazwie Żłobiste Koryto. Opada ona progiem do Kaczego Żlebu, jest więc jego odgałęzieniem[4].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Na Wyżnią Żłobistą Przełączkę nie prowadzi szlak turystyczny. Jedyna łatwa, nieznakowana droga prowadzi z Dolinki Rumanowej przez Rumanową Ławkę[4], z Doliny Kaczej natomiast wejście jest (w dolnej części) trudne. Wskutek tego przełęcz nie ma praktycznego znaczenia jako połączenie Doliny Kaczej z Dolinką Rumanową[3].
- Pierwsze wejście
- latem – Zygmunt Klemensiewicz i Jerzy Maślanka, 22 sierpnia 1906 r.,
- zimą – Jaromír Šádek i Krištof Zlatník, 16 marca 1951 r.[3]
- Drogi wspinaczkowe
- Od południowego zachodu, z Dolinki Rumanowej; 0+ w skali tatrzańskiej, czas przejścia 35 min,
- Od północnego wschodu, z Doliny Kaczej; I, dolny odcinek III, 3 godz.[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota, t. 9, Warszawa: Sport i Turystyka, 1962, s. 131, 132.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Rumanowy. Żłobisty, t. 17, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2012, ISBN 978-83-7104-042-9.