Niżnia Łuczywniańska Szczerbina
49°10′11″N 20°07′46″E/49,169722 20,129444 Niżnia Łuczywniańska Szczerbina widoczna poniżej Niżniej Wysokiej Gerlachowskiej (na prawo od niej) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°10′11″N 20°07′46″E/49,169722 20,129444
| |
Niżnia Łuczywniańska Szczerbina (słow. Nižná Lučivnianska lávka) – najbardziej wysunięta na północ przełączka w północnej grani Zadniego Gerlacha w słowackich Tatrach Wysokich. Leży ona w ich głównej grani. Oddziela Niżnią Wysoką Gerlachowską od Wielickiej Turniczki. Podobnie jak na inne pobliskie obiekty, nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.
Nazewnictwo Niżniej i Wyżniej Łuczywniańskiej Szczerbiny zostało nadane przez taterników. Nazwa ta pochodzi od spiskiej wsi Łuczywna, jednak wieś ta nigdy nie miała żadnego związku z tymi terenami.
Dawniej przełączkę zwano po prostu Łuczywniańską Szczerbiną, a Wyżnią Łuczywniańską Szczerbinę traktowano jako jedno z dwóch siodeł Gerlachowskiej Przełączki, z której wyodrębniono ją obok Niżniej Gerlachowskiej Przełączki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Karol Englisch, Antonina Englischowa i Johann Hunsdorfer senior, 24 lipca 1903 r. – letnie,
- Maximilian Bröske i Johann Hunsdorfer senior, kwiecień 1904 r. – zimowe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 54, 60.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.