Pośrednia Rumanowa Przełęcz
 Wschodnia Rumanowa Przełęcz od wschodu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2290 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
6 lipca 1904 |
| Pierwsze wejście |
E. Dubke, J. Breuer, J. Franz |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′26,1″N 20°05′54,7″E/49,173917 20,098528
| |
Pośrednia Rumanowa Przełęcz (słow. Prostredné Rumanovo sedlo[1]) – środkowe z trzech siodeł tworzących szeroką Rumanową Przełęcz, oddzielającą od siebie masywy Wysokiej i Ganku w słowackich Tatrach Wysokich. Jest położone w głównej grani Tatr, na wysokości 2290 m[2], między Zachodnią Rumanową Czubą i Wschodnią Rumanową Czubą[3]. Pozostałymi wcięciami tworzącymi Rumanową Przełęcz są Zachodnia Rumanowa Przełęcz i Wschodnia Rumanowa Przełęcz[3]. Obecnie wszystkie trzy są traktowane jako oddzielne przełęcze. Najniżej położona jest Wschodnia Rumanowa Przełęcz i to ona dawniej nazywana była Rumanową Przełęczą. Od Dolinki Rumanowej pochodzi nazwa Rumanowej Przełęczy[4].
Jest to niemal poziomy odcinek grani o długości około 15 m z 5-metrowej wysokości igłą skalną we wschodniej części. Zaraz po jej wschodniej stronie jest szczerbinka wcięta w grań na około 2 m. Znajduje się pod płytowym uskokiem Zachodniej Rumanowej Czuby i stanowi właściwą przełęcz. Do Doliny Ciężkiej z przełęczy opada wielka depresja, częściowo o charakterze komina. Do Dolinki Rumanowej skośnie w prawo opada płytka rynna. Około 30 m pod przełęczą zanika, niżej jest trawiasty balkon. Natomiast wprost na dół do Doliny Rumanowej opadają gładkie płyty z zacięciami[5].
Słowacy grań między Wysoką a Bartkową Turnią w masywie Ganku wraz z Pośrednią Rumanową Przełęczą nazywają Rumanov hrebeň[6].
-
Widok z Rysów -
Wschodnia Rumanowa Przełęcz – najniższe ze wcięć po lewej stronie zdjęcia -
Widok z Niżnych Rysów
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Na przełęcz nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, dostępna jest tylko dla taterników. Pierwsi na Zachodniej Rumanowej Przełęczy byli podczas przejścia granią Ernst Dubke z przewodnikami Johannem Breuerem i Johannem Franzem seniorem 6 lipca 1904 r.[3]
- Północnym kominem, z Doliny Ciężkiej; w skali tatrzańskiej V, czas przejścia 4 godz.
- Od południa, z Doliny Rumanowej; I, 20 min[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [online] [dostęp 2022-01-23].
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IX. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota. Warszawa: Sport i Turystyka, 1962, s. 47–54, 88.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Ganek, t. 16, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2011, ISBN 978-83-7104-042-9.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.