Złotnikowa Czuba
49°11′08″N 20°09′16″E/49,185556 20,154444 Złotnikowa Czuba (wśród podpisanych formacji) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Pierwsze wejście |
20 lipca 1897 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′08″N 20°09′16″E/49,185556 20,154444
| |
Złotnikowa Czuba (słow. Rovienková stena) – wzniesienie znajdujące się w głównej grani Tatr w słowackiej części Tatr Wysokich. Od Złotnikowej Kopy na południowym zachodzie oddzielona jest szeroką Świstową Przełęczą, a od Graniastej Turni na wschodzie wąskim siodłem Złotnikowych Wrótek. Wierzchołek Złotnikowej Czuby jest wyłączony z ruchu turystycznego i nie wiodą na niego żadne szlaki, dostępny jest jedynie dla taterników.
Od strony Doliny Staroleśnej Złotnikowa Czuba niczym nie wyróżnia się w krajobrazie, natomiast w kierunku doliny Rówienki opada dość wyraźnym i wysokim urwiskiem skalnym.
Nazwa Złotnikowej Czuby, podobnie jak i podobnych w sąsiedztwie, pochodzi od Złotnikowego Ogrodu leżącego w dolinie Rówienki.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- August Otto i Johann Hunsdorfer (senior), 20 lipca 1897 r. – letnie,
- Arno Puškáš i towarzysze, 3 marca 1955 r. – zimowe (pierwsze zarejestrowane, wchodzono już wcześniej).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIV. Warzęchowe Turnie – Zawracik Rówienkowy. Warszawa: Sport i Turystyka, 1971, s. 208–209.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.