Polski Grzebień
| ||
 Rozdroże na Polskim Grzebieniu | ||
| Państwo |  Słowacja
| |
| Wysokość | 2200 m n.p.m. | |
| Pasmo | Tatry, Karpaty | |
| Sąsiednie szczyty | Zmarzła Kopa, Mała Wysoka | |
Położenie na mapie Tatr  | ||
 49°10′24,5″N 20°08′24,8″E/49,173472 20,140222
| ||
Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň, niem. Polnischer Kamm, węg. Lengyel-nyereg) – szeroka przełęcz (2200 m n.p.m.[1]) w grani głównej Tatr Wysokich, pomiędzy dolinami Białej Wody (Bielovodská dolina), a dokładniej Kotłem pod Polskim Grzebieniem (Zamrznutý kotol), i Wielicką (Velická dolina). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie w 1892 r. zabezpieczeń od strony północnej.
Od zachodu na przełęcz opada długa grań z Wielickiego Szczytu, w której znajdują się kolejno:
- Wyżnia Wielicka Ławka (Vyšná Velická lávka),
- Mały Wielicki Szczyt (Malý Velický štít),
- Niżnia Wielicka Ławka (Nižná Velická lávka),
- Zmarzła Kopa (Zamrznutá kopa)[2].
Pomiędzy Zmarzłą Kopą a Polskim Grzebieniem grań utworzona jest przez kilka mniej wybitnych wzniesień i przełączek, z których najniższa położona jest na wysokości 2195 m, a więc 5 metrów niżej, niż wcięcie udostępnione szlakiem turystycznym[1].
Okolice przełęczy dość obficie porasta kuklik górski i rzadki gatunek rośliny tatrzańskiej – jaskier lodnikowy.
To szerokie i dość głębokie przejście było znane i używane od dawna przez myśliwych. Pierwszymi znanymi turystami na Polskim Grzebieniu byli Mück, Wilhelm Roxer, Stolzenberg, Titus Szentiványi i Wadovszky 7 sierpnia 1840 r. Pierwsze przejście zimowe: Theodor Wundt, Jakob Horvay, 17 kwietnia 1884 r.[2]
W XVIII wieku używano nazwy Grzebień w odniesieniu do długiego odcinka grani, później dodano przymiotnik Polski. W połowie XIX wieku została zawężona do przełęczy.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– zielony szlak z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw i dalej na Polski Grzebień, stąd w dół nad Zmarzły Staw, gdzie spotyka się ze szlakiem niebieskim Łysa Polana – Rohatka.
- Czas przejścia z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw: 1:45 h, ↓ 1:15 h
- Czas przejścia znad stawu na Polski Grzebień: 2 h, ↓ 1:30 h
- Czas przejścia z Polskiego Grzebienia do szlaku niebieskiego: 15 min w obie strony
– żółty szlak z przełęczy, prowadzący granią główną na Małą Wysoką. Czas przejścia: 1 h, ↓ 35 min[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ a b Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Polski Grzebień, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 702.