Przełęcz w Ostrym
 Przełęcz w Ostrym widoczna pomiędzy Małym Ostrym a Ostrym Szczytem | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2296 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
25 lipca 1902 r. |
| Pierwsze wejście |
K. Englisch, L. Koziczinski, J. Hunsdorfer senior, J. Hunsdorfer junior |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′19,4″N 20°10′31,7″E/49,188722 20,175472
| |
Przełęcz w Ostrym (słow. Prielom v Ostrom, niem. Spitzenturmscharte, węg. Hegyestoronycsorba, 2296 m n.p.m.[1]) – wąska i ostro wcięta przełęcz znajdująca się w grani głównej słowackich Tatr Wysokich. Leży ona w masywie Ostrego Szczytu między jego głównym wierzchołkiem a Małym Ostrym Szczytem. Przełęcz w Ostrym jest dostępna jedynie dla taterników, nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne.
Spod Przełęczy w Ostrym, w kierunku Doliny Zadniej Jaworowej (na północ), opada Żleb Koziczinskiego. Nazwą tego żlebu uhonorowany został Ludwig Koziczinski – jeden z pierwszych zdobywców siodła Przełęczy w Ostrym.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Karol Englisch, Ludwig Koziczinski, Johann Hunsdorfer (senior) i Johann Hunsdorfer (junior), 25 lipca 1902 r. – letnie,
- Viktor Roland i István Zamkovszky, marzec 1928 r. – zimowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVI. Rozdziele – Czerwona Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.