Wincenty Teofil Popiel: Różnice pomiędzy wersjami

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	6 grudnia 1863
Miejscowość	Płock
Miejsce	katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Konsekrator	Henryk Ludwik Plater
Konsekrowani biskupi
Karol Hryniewiecki	7 maja 1883
Antoni Franciszek Sotkiewicz	20 maja 1883

Wincenty Teofil Popiel
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1825 ; Czaple Wielkie
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1912 ; Warszawa
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie
	Arcybiskup metropolita warszawski
Okres sprawowania	1883–1912
	Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski
Okres sprawowania	1876–1883
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	5 sierpnia 1849
Nominacja biskupia	16 marca 1863
Sakra biskupia	6 grudnia 1863
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 09:49, 7 kwi 2020

Wincenty Teofil Popiel-Chościak (ur. 21 lipca 1825 w Czaplach Wielkich, zm. 7 grudnia 1912 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny płocki w latach 1863–1875, biskup diecezjalny kujawsko-kaliski w latach 1876–1883, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1883–1912.

Życiorys

Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849^[1]. Studiował w Lowanium, gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa^[2].

16 marca 1863^[1] papież Pius IX mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Sakrę biskupią przyjął 6 grudnia 1863 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku. Udzielił mu ich Henryk Ludwik Plater, któremu asystowali dwaj prezbiterzy: kustosz płocki Tomasz Franciszek Myśliwski i prokurator miejscowej kapituły katedralnej Antoni Baliński, którzy na tę okoliczność otrzymali papieską dyspensę^[3]. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z 5 lipca 1875^[4] mianowany został biskupem diecezjalnym diecezji kujawsko-kaliskiej, a 15 marca 1883^[5] arcybiskupem metropolitą warszawskim.

Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie^[6]. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

Przypisy

↑ ^a ^b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 460. (łac.)
↑ Ś. p. X. Wincenty Popiel. „Czas”. Nr 568, r. 65, s. 1, 1912-12-09. [dostęp 2017-08-16].
↑ K.R. Prokop, Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007), „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 332–333.
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 594. (łac.)
↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 583. (łac.)
↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 51 z 15 grudnia 1912.

Bibliografia

Nota biograficzna Wincentego Teofila Popiela na stronie parafii Koziebrody – poz. 71 (arch.) [dostęp 2014-10-25]
Bender R., Gałka A., Wincenty Teofil Popiel, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXVII, 1982–1983, s. 580–582.

Linki zewnętrzne

{{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2011-12-25]

[HC-1] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 460. (łac.)

[Ś._p._X._Wincenty_Popiel-2] Ś. p. X. Wincenty Popiel. „Czas”. Nr 568, r. 65, s. 1, 1912-12-09. [dostęp 2017-08-16].

[3] K.R. Prokop, Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007), „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 332–333.

[4] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 594. (łac.)

[5] Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 583. (łac.)

[6] Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 51 z 15 grudnia 1912.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 46: / Linia 46: @@
  |data konsekracji          = 6 grudnia 1863
  |miejscowość konsekracji   = Płock
- |miejsce konsekracji       = [[Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku]]
+ |miejsce konsekracji       = [[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku|katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny]]
  |konsekrator               = [[Henryk Ludwik Plater]]
  |współkonsekratorzy        =
- |biskupi konsekrowani      = {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Karol Hryniewiecki]]|7 maja 1883}}
+ |biskupi konsekrowani      =
+{{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Karol Hryniewiecki]]|7 maja 1883}}
 {{Sukcesja apostolska infobox/wiersz|[[Antoni Franciszek Sotkiewicz]]|20 maja 1883}}
  |biskupi współkonsekrowani =
@@ Linia 58: / Linia 59: @@
 Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. [[sakrament święceń|Święcenia kapłańskie]] otrzymał 5 sierpnia 1849<ref name=HC>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 460. {{lang|la}}</ref>. Studiował w [[Leuven|Lowanium]], gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa<ref name="Ś. p. X. Wincenty Popiel">{{cytuj pismo|url=http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=43203&from=publication|tytuł=Ś. p. X. Wincenty Popiel|czasopismo=[[Czas (dziennik)|Czas]]|wolumin=Nr 568, r. 65|data=1912-12-09|strony=1|data dostępu=2017-08-16}}</ref>.
-marca 1863<ref name=HC/> papież [[Pius IX]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja płocka|diecezji płockiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 6 grudnia 1863 z rąk [[Henryk Ludwik Plater|Henryka Ludwika Platera]]<ref>K.R. Prokop, ''Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007)'', „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.</ref>. W 1868 został [[zesłanie|zesłany]] do [[Nowogród Wielki|Nowogrodu Wielkiego]]. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z  5 lipca 1875<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 594. {{lang|la}}</ref> mianowany został biskupem diecezjalnym [[diecezja kujawsko-kaliska|diecezji kujawsko-kaliskiej]], a 15 marca 1883<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 583. {{lang|la}}</ref> [[biskupi warszawscy|arcybiskupem metropolitą warszawskim]].
+marca 1863<ref name=HC/> papież [[Pius IX]] mianował go [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja płocka|diecezji płockiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 6 grudnia 1863 w [[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku|katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku]]. Udzielił mu ich [[Henryk Ludwik Plater]], któremu asystowali dwaj prezbiterzy: kustosz płocki Tomasz Franciszek Myśliwski i prokurator miejscowej kapituły katedralnej Antoni Baliński, którzy na tę okoliczność otrzymali papieską dyspensę<ref>K.R. Prokop, [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2-s315-366/Prawo_Kanoniczne_kwartalnik_prawno_historyczny-r2010-t53-n1_2-s315-366.pdf ''Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007)''], „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 332–333.</ref>. W 1868 został [[zesłanie|zesłany]] do [[Nowogród Wielki|Nowogrodu Wielkiego]]. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z  5 lipca 1875<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 594. {{lang|la}}</ref> mianowany został biskupem diecezjalnym [[diecezja kujawsko-kaliska|diecezji kujawsko-kaliskiej]], a 15 marca 1883<ref>''Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi'', t. VIII, Patavium 1978, s. 583. {{lang|la}}</ref> [[biskupi warszawscy|arcybiskupem metropolitą warszawskim]].
 Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Kronika. Z kroniki żałobnej | czasopismo = [[Głos Rzeszowski]] | strony = 6 | data = Nr 51 z 15 grudnia 1912 | url = http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=1857}}</ref>. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w [[bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie]].

Biskupi diecezjalni kujawsko-pomorscy	Swidger (1133) Warner (1148) Onold (1161–1180) Stefan (1187–1198) Ogerius (1206–1212) Barta (1213–1220) Michał (1222–1252) Wolimir (1252–1275) Albierz (Wojciech) (1275–1283) Wisław (1283–1300) Gerward (1300–1323) Maciej z Gołańczy (1324–1364) Zbylut z Wąsosza (1364–1383) Teodoryk (1383) Jan Kropidło (1384–1389) Henryk VIII legnicki (1389–1398) Mikołaj Kurowski (1399–1402) Jan Kropidło (1402–1421) Jan Pella (1421–1428) Jan Szafraniec (1428–1433) Władysław Oporowski (1433–1449) Jan Gruszczyński (1450–1463) Jan Lutkowic z Brzezia (1463–1464) Jakub z Sienna (1464–1472) Zbigniew Oleśnicki (1473–1481) Andrzej Oporowski (1481–1483) Piotr z Bnina Moszyński (1484–1493) Krzesław Kurozwęcki (1494–1503) Wincenty Przerębski (1503–1513) Maciej Drzewicki (1513–1531) Jan Karnkowski (1531–1538) Łukasz Górka (1538–1542) Mikołaj Dzierzgowski (1542–1546) Andrzej Zebrzydowski (1546–1551) Jan Drohojowski (1551–1557) Jakub Uchański (1557–1565) Mikołaj Wolski (1565–1567) Stanisław Karnkowski (1567–1580) Hieronim Rozdrażewski (1581–1600) Jan Tarnowski (1600–1603) Piotr Tylicki (1603–1607) Wojciech Baranowski (1608) Maciej Pstrokoński (1608–1609) Wawrzyniec Gembicki (1610–1616) Paweł Wołucki (1616–1622) Andrzej Lipski (1622–1631) Maciej Łubieński (1631–1642) Mikołaj Wojciech Gniewosz (1642–1654) Kazimierz Florian Czartoryski (1654–1673) Jan Gembicki (1674–1675) Stanisław Sarnowski (1675–1680) Bonawentura Madaliński (1680–1691) Stanisław Kazimierz Dąmbski (1691–1700) Stanisław Szembek (1700–1705) Konstanty Felicjan Szaniawski (1705–1720) Krzysztof Antoni Szembek (1720–1739) Adam Stanisław Grabowski (1739–1741) Walenty Aleksander Czapski (1741–1751) Antoni Sebastian Dembowski (1751–1763) Antoni Kazimierz Ostrowski (1763–1776) Józef Ignacy Rybiński (1777–1806) Franciszek Skarbek-Malczewski (1815–1818)
Biskupi diecezjalni kujawsko-kaliscy	Andrzej Wołłowicz (1818–1822) Józef Szczepan Koźmian (1822–1831) Walenty Maciej Tomaszewski (1836–1850) Jan Michał Marszewski (1856–1867) Wincenty Teofil Popiel (1875–1883) Aleksander Kazimierz Bereśniewicz (1883–1902) Stanisław Zdzitowiecki (1902–1925)
Biskupi diecezjalni włocławscy	Stanisław Zdzitowiecki (1925–1927) Władysław Krynicki (1927–1928) Karol Radoński (1928–1951) Antoni Pawłowski (1951–1968) Jan Zaręba (1968–1970 adm. apost.) Jan Zaręba (1970–1986) Henryk Muszyński (1987–1992) Bronisław Dembowski (1992–2003) Wiesław Mering (2003–2021) Krzysztof Wętkowski (od 2021)
Biskupi pomocniczy	Stefan? (1347–1348) Jan (1349) Benedykt Vallati? (po 1364–przed 1380) Dominik de Firmo? (po 1373–przed 1380) Stefan ze Lwowa (1384–1416/1417) Jan Kaldeborn (1402–1411/1412) Ulryk Prunhofer (1414/1415–1417) Wacław Sporer (1417?–1421?) Godswin Comhaer? (1437) Jan Scheffchen (1438–1442) Jan (1440–1447) Jan (1444) Mikołaj Rusin (1447–1474) Aleksander Myszczyński (1514–1540) Jan Dziaduski (1540–1543) Maciej Walerian z Warszawy (1543–1547) Adam Mierchowski (1565–1574) Andrzej Blinowski (1574) Maciej Wielicki (1581–1585) Jan Rozdrażewski Nowomiejski (1587–1597) Franciszek Łącki (1597–1617) Baltazar Miaskowski (1617–1632) Krzysztof Charbicki (1634–1638) Wacław Paprocki (1639–1642) Piotr Mieszkowski (1643–1648) Mikołaj Krasicki (1649–1652) Walerian Wilczogórski (1652–1653) Stanisław Domaniewski (1654–1677) Piotr Paweł Mieszkowski (1678–1692) Andrzej Albinowski (1695–1706) Wojciech Ignacy Bardziński (1709–1723) Franciszek Antoni Kobielski (1725–1736) Aleksander Tomasz Działyński (1737–1739) Franciszek Kanigowski (1740–1759) Antoni Kazimierz Ostrowski (1758–1763 koadiutor) Jan Dembowski (1759–1788) Józef Ignacy Rybiński (1774–1777 koadiutor) Maciej Grzegorz Garnysz (1776–1781) Ludwik Stanisław Górski (1781–1799) Marcin Chyczewski (1789–1796) Feliks Łukasz Lewiński (1795–1819) Józef Marceli Dzięcielski (1819–1825) Józef Goldtmann (1838–1844) Tadeusz Łubieński (1844–1861) Karol Ludwik Pollner (1884–1887) Henryk Piotr Kossowski (1889–1903) Władysław Krynicki (1918–1927) Wojciech Owczarek (1918–1938) Michał Kozal (1939–1943) Franciszek Korszyński (1946–1962) Kazimierz Majdański (1962–1979) Jan Zaręba (1963–1968) Czesław Lewandowski (1973–1997) Roman Andrzejewski (1981–2003) Stanisław Gębicki (2000–2020)