Łęczyca: Różnice pomiędzy wersjami

Łęczyca
	miasto i gmina
	; Ratusz w Łęczycy
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	łódzkie
Powiat	łęczycki
Data założenia	IX wiek
Prawa miejskie	przed 1267
Burmistrz	Paweł Kulesza; (od 2018)
Powierzchnia	8,95 km²
Populacja (30.06.2018); • liczba ludności; • gęstość	; 14 163; 1582,5 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 24
Kod pocztowy	99-100
Tablice rejestracyjne	ELE
	Położenie na mapie powiatu łęczyckiego Łęczyca
	Położenie na mapie Polski Łęczyca
	Położenie na mapie województwa łódzkiego Łęczyca
	52°03′33″N 19°11′54″E/52,059167 19,198333
TERC (TERYT)	1004011
SIMC	0969250
	Urząd miejskiul. Marii Konopnickiej 14; 99-100 Łęczyca
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Cytaty w Wikicytatach
	Hasło w Wikisłowniku
	Strona internetowa
	BIP

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:39, 16 kwi 2019

Łęczyca – miasto w centralnej Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, przy łączącej północ z południem drodze krajowej nr 91. Miasto rozciąga się na pograniczu Niziny Mazowieckiej i Niziny Wielkopolskiej nad Bzurą (lewym dopływem Wisły), a dokładnie przy ujściu doliny Bzury do pradoliny warszawsko-berlińskiej.

Była miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego^[2] w starostwie łęczyckim w powiecie łęczyckim w województwie łęczyckim w końcu XVI wieku^[3]. Łęczyca uzyskała prawo składu w 1444 roku^[4]. Miejsce obrad sejmików ziemskich województwa łęczyckiego od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku^[5].

Według danych GUS z 31 grudnia 2016, miasto liczyło 14 362 mieszkańców^[1]

Toponimia

Istnieją dwie wersje pochodzenia nazwy miasta. Pierwsza wywodzi je od plemienia Łęczan, które przed powstaniem państwa polskiego zasiedlało okolice Łęczycy. Druga podaje wywód od cech charakterystycznych terenu na którym powstało. Równiny pełne błota i trzęsawisk oraz podmokłe łąki nazywano w języku staropolskim – łęgami lub ługami i to one miały dać miejscowości nazwę.

Łacińskie średniowieczne dokumenty podają zlatynizowane nazwy miasta: Lonsin, Lucic, Lunciz, Lantsiza, Loncizia, Lonsitia, Lunchicia. Miejscowość w zlatynizowanej formie Lucic notuje Gall Anonim w swojej Kronice polskiej spisanej w latach 1112–1116^[6]. W roku 1154 arabski geograf Al-Idrisi w swoim dziele pt. Księga Rogera zamieścił nazwę Łęczycy jako N(u)grada (pol. Nowygród) pośród innych polskich miast Krakowa, Sieradza, Gniezna, Wrocławia, oraz Santoka^[7]^[8]. XIX wieczny Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje nazwę miejscową Łęczyca^[9].

Położenie

Miasto Łęczyca leży pośrodku obecnego powiatu łęczyckiego, bliżej jego południowej granicy.

Według danych z roku 2014 Łęczyca ma obszar 8,95 km²^[10], w tym: użytki rolne 58%, użytki leśne 0,1%. Miasto stanowi 1,16% powierzchni powiatu łęczyckiego.

Sąsiednie gminy: Łęczyca, Daszyna, Grabów, Góra Świętej Małgorzaty, Świnice Warckie, Witonia.

Części miasta: Łęczyca Poduchowna, Obrywka, Probostwo, Przedmieście Ozorkowskie, Sobotczyzna, Waliszew.

Łęczyca dawniej była głównym ośrodkiem ziemi łęczyckiej. Od XIV do XVIII wieku stolica województwa łęczyckiego. W latach 1919–1939 miasto administracyjnie należało do woj. łódzkiego. Od 1946 do 1975 r. w woj. łódzkim. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. płockiego.

W pobliżu miasta znajduje się geometryczny środek Polski.

Demografia

Dane z 30 czerwca 2018^[11]:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	14163	100	7587	53,57	6576	46,43
gęstość zaludnienia (mieszk./km²)	1582		848		735

Piramida wieku mieszkańców Łęczycy w 2014 roku^[12].

Historia

Osobne artykuły: Zjazd w Łęczycy i Rozejm w Łęczycy.

X–XIII wiek – istniał tu gród, którego relikty znajdują się w niedalekim Tumie
XI wiek – powstanie w Łęczycy (obecnie miejscowość Tum) opactwa benedyktyńskiego prawdopodobnie z fundacji Kazimierza Odnowiciela lub według tradycji klasztornej przed rokiem 1000 z fundacji św. Wojciecha. Archikolegiata Łęczycka w Tumie jest obecnie sanktuarium św. Wojciecha
XI i XII wiek – najważniejszy gród prowincji
1136 – wymieniona pod nazwą łacińską Lancicia
1138–1144 – gród siedzibą księżnej Salomei, wdowy po Bolesławie Krzywoustym (Łęczyca była wtedy stolicą tzw. oprawy wdowiej)
1149–1161 (?) – budowa w Łęczycy (obecnym Tumie), na miejscu rozebranego opactwa benedyktynów, kolegiaty NMP i św. Aleksego, stała się ona miejscem zjazdów książęcych i synodów kościelnych metropolii gnieźnieńskiej, pierwsze polskie sejmy
1264 – podział ziemi łęczyckiej na księstwo łęczyckie i księstwo sieradzkie
przed 1267 – nadanie praw miejskich, lokacja miasta na północ od osady na lewym brzegu Bzury lub lokacja Starego Miasta, stolica księstwa łęczyckiego
1352 – Kazimierz Wielki włączył Księstwo Łęczyckie do Polski po śmierci ostatniego księcia łęczyckiego Władysława Dobrzyńskiego
XIV w. – stała się siedzibą sądu ziemskiego i grodzkiego^[13]
17 lipca 1409 – walny zjazd w Łęczycy uchwalił włączenie się do wojny w razie najazdu Zakonu na Litwę. Stąd wyruszyło poselstwo do Malborka
w XVI wieku rozwój miasta jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego, stolica województwa łęczyckiego
1793 – likwidacja województwa łęczyckiego
1793-1806 – pod zaborem pruskim
1794 - Prusacy rozpoczęli budować wokół miasta fortyfikacje bastionowe
7 listopada 1806 - miasto opuściły bez walki wojska pruskie
16 listopada 1806 - miasto zajęły oddziały dowodzone przez generała Dąbrowskiego
1807–1815 – w Księstwie Warszawskim
11 maja 1809 - miasto zostało zajęte przez wojska austriackie
od 1815 – w Królestwie Polskim
1815 – urodził się w Łęczycy Bernard Lessmann, wydawca i księgarz, dziadek Bolesława Leśmiana i Jana Brzechwy
1842 – powstanie szpitala św. Mikołaja według projektu Henryka Marconiego
1869–1872 – rabinem Łęczycy był uczony i pisarz Malbim
1914 – walki w ramach bitwy łódzkiej, udział Legionów Piłsudskiego
1919–1975 – miasto siedzibą powiatu w województwie łódzkim
1939 – walki Armii "Poznań" i "Pomorze" z Niemcami – bitwa nad Bzurą. Miasto zajęte przez niemiecką 221 Dywizję Piechoty w nocy z 14-ego na 15-ego września
luty 1941 – utworzenie przez Niemców getta dla ludności żydowskiej^[14]. Obejmowało część miasta pomiędzy ulicami: Kilińskiego, Więzienną, Kaliską i placem Kościuszki^[14]. Przez getto przeszło ok. 3 tys. Żydów^[14].
kwiecień 1942 – likwidacja łęczyckiego getta i wywiezienie jego mieszkańców do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem^[14].
1955–1992 – Łęczyckie Zagłębie Rud Żelaza, wydobycie syderytów^[15]
1975–1998 – w województwie płockim
od 1999 – w województwie łódzkim

Zabytki

Wpisane do rejestru zabytków

Według rejestru zabytków NID^[16] na listę zabytków wpisane są obiekty:

kościół parafialny pw. św. Andrzeja, XV w., XVII-XIX w., nr rej.: 516 z 15.05.1946 oraz 68 z 25.07.1967
zespół klasztorny bernardynów, 1 poł. XVII w.:
- kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP, nr rej.: 83-V-7 z 5.06.1946 oraz 70 z 26.07.1967
- klasztor, nr rej.: 86-V-10 z 5.06.1946 oraz 71 z 26.07.1967
zespół klasztorny dominikanów (kościół i klasztor), poł. XIV w., k. XVIII w., k. XIX w., nr rej.: 81-V-5 z 15.05.1946 i z 13.03.1961
- klasztor norbertanek, ob. urszulanek, pocz. XVII w., 2 poł. XIX w., nr rej.: 450 z 27.07.1967
park miejski, k. XVIII w., 1828-30, nr rej.: A/30 z 22.06.2006
zespół zamkowy, (Muzeum Ziemi Łęczyckiej), XIV-XVIII w.:
- dom wsch. – prochownia, XVIII w., nr rej.: 87-V-11 z 15.05.1946 oraz 74 z 26.07.1967
- „dom nowy”, nr rej.: 80-V-4 z 15.05.1946 oraz 73 z 26.07.1967
- wieża i mury, nr rej.: 91-V-15 z 15.05.1946 oraz 75 z 26.07.1967
baszta obronna, obecnie dzwonnica kościoła parafialnego, XIV w., XVIII w., nr rej.: 84-V-8 z 5.06.1946 oraz 69 z 25.07.1967
ratusz, klasycystyczny, 1788-90, przebudowany na pocz. XX w. i 2005-07, nr rej.: 460-V-20 z 6.05.1949 oraz 76 z 27.07.1967
hotel, obecnie dom mieszkalny, ul. Kościuszki 32, poł. XIX w., nr rej.: 464 z 29.07.1967
szkoła, al. Jana Pawła II 1, 1 poł. XIX w., nr rej.: 896-V-76 z 1953 oraz 465 z 29.07.1967
wieża szybowa „Łęczyca I” kopalni rudy żelaza, ul. Ozorkowskie Przedmieście 4, nr rej.: 647 z 11.06.1994
przestrzenny układ komunikacyjny kolejki wąskotorowej – Krośniewicka Kolej Dojazdowa
liczne domy z XIX wieku

Inne

Obiekty historyczne:

Mała Synagoga zbudowana w końcu XVIII wieku
Gmach gimnazjum im. Jana Pawła II. Budynek powstał w 1930 r. według projektu Karola Sicińskiego. W II RP mieścił trzy szkoły powszechne. W 1939 służył jako obóz przejściowy dla żołnierzy polskich wziętych do niewoli w Bitwie nad Bzurą, a następnie jako hitlerowskie starostwo powiatowe. Od 1945 r. służy oświacie.
cmentarz rzymskokatolicki przy ul. Kaliskiej z kwaterami wojskowymi z 1914, 1920 i 1939 r.
cmentarz ewangelicko-augsburski z kwaterą wojskową z 1914 r.
cmentarz prawosławny z I poł. XIX wieku obecnie w obrębie nekropolii rzymskokatolickiej
Budynki koszar 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego
Dawny szpital św. Mikołaja Cudotwórcy z 1842 r. wzniesiony według projektu Henryka Marconiego.

Nieistniejące obiekty:

Duża Synagoga z 1787 r.
Kościół Ewangelicki, z ok. 1860 r.
Cerkiew Prawosławna pw. Św. Mikołaja z 1910 r.
Cmentarz żydowski w Łęczycy z II poł. XV wieku

Transport

Drogi przechodzące przez miasto:

Droga krajowa nr 91: Gdańsk-Łęczyca-Łódź
Droga wojewódzka nr 703: Łowicz-Łęczyca-Poddębice
Autostrada A2 (Obwodnica Wartkowice – 12 km od Łęczycy w kierunku Poddębic trasą DW703)
Autostrada A1 (Węzeł Piątek – 23 km do Łęczycy w kierunku Łowicza trasą DW703)

Łęczyca posiada stację kolejową, przez którą przebiega linia kolejowa nr 16: Łódź Widzew – Kutno

PKS w Łęczycy oferuje przewozy ponad 50 autobusami^[17].

Linie szkolne umożliwiają uczniom mieszkających poza Łęczycą w pobliskich wsiach (w powiecie łęczyckim) dojazd do szkół
PKS oferuje własne połączenia między innymi do: Łodzi, Warszawy, Koła, Turku, Płocka oraz do pobliskich miast: Poddębice, Świnice Warckie, Kutno.
Nowe trasy, na których kursują busy łączą miasta Łęczyca, Ozorków, Zgierz, Łódź.

PKS ma w planach przebudowę ówczesnej poczekalni na nowy, większy dworzec.

Linia kolejowa Krośniewice – Ozorków Centralny: Krośniewice – Łęczyca – Ozorków

W roku 2015 przy ul. Zachodniej oddano do użytku sanitarne lądowisko dla śmigłowców.

Sport i rozrywka

Hala Sportowa
Stadion Miejski
MKLA Łęczyca – lekkoatletyka
Klub Sportowy Górnik Łęczyca
MMKS Łęczyca – piłka siatkowa
Hurtap - klub jeździecki
Hurtap – futsal
Hurtap – Beach Soccer
Miejski Młodzieżowy Klub Tenisowy (korty tenisowe ul. Dworcowa)
Orlik 2012 (przy SP nr 3, przy SP nr 4, przy LO)
Centrum Sportowe przy Gimnazjum w Topoli Królewskiej

Kultura

Dom Kultury
Kino „Górnik”
Muzeum w Łęczycy
Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna

Wspólnoty wyznaniowe

Na terenie Łęczycy działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:

Kościół rzymskokatolicki:
- parafia św. Andrzeja Apostoła
- parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Świadkowie Jehowy:
- zbór Łęczyca (Sala Królestwa ul. 18-go Stycznia 13A)^[18]
Kościół Ewangelicko-Augsburski
Kościół Starokatolicki Mariawitów
- wierni należą do parafii św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Nowej Sobótce

Honorowi obywatele miasta

Z tym tematem związana jest kategoria: Honorowi obywatele Łęczycy.

Edukacja

W mieście znajdują się 3 przedszkola miejskie, 2 szkoły podstawowe, 1 gimnazjum, 2 zespoły szkół ponadgimnazjalnych oraz 1 liceum ogólnokształcące.

Szkoła Podstawowa nr 3 im. 25 Kaliskiej Dywizji Piechoty
Szkoła Podstawowa nr 4 im. M.Konopnickiej
Szkoła Podstawowa nr 5 – ośrodek szkolno wychowawczy
Gimnazjum im. Jana Pawła II
Liceum Ogólnokształcące im. Kazimierza Wielkiego
Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego
- Technikum Nr 1
- Branżowa Szkoła I Stopnia Nr 1
- Szkoła Policealna Nr 1
Zespół Szkół im. Jadwigi Grodzkiej
- II Liceum Ogólnokształcące
- Technikum Nr 2
- Branżowa Szkoła I Stopnia Nr 2
- Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych
- Szkoła Policealna Nr 2
Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Łodzi, Filia w Łęczycy

Media

Prasa

Gazety łęczyckie:

ELE24^[19]

Gazety pochodzące z innych miast, posiadające łęczycki dodatek:

Gazeta Lokalna Kutna i Regionu

Portale

ELE24^[19]
Łęczyca NaszeMiasto^[20]
Moja Łęczyca^[21]

Łęczyca jako garnizon wojskowy

Jednostki stacjonujące przed 1939:

37 Pułk Piechoty Ziemi Łęczyckiej im. ks. Józefa Poniatowskiego

Jednostki stacjonujące po 1945:

7 samodzielny pułk lotniczy bombowców nurkujących (nieco później jako 7 pułk bombowców nurkujących) 1946-1947
13 pułk lotnictwa myśliwskiego 1952-1971
37 Pułk Śmigłowców Transportowych
55 Polowe Warsztaty Lotnicze
1 Dywizjon Szwoleżerów
1 Dywizjon Lotniczy

Administracja

Miasto stanowi osobną gminę miejską. Łęczyca jest siedzibą władz powiatu łęczyckiego oraz gminy wiejskiej Łęczyca.

Łęczyca jest członkiem stowarzyszenia Unia Miasteczek Polskich^[22].

Miasta i gminy partnerskie^[23]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b GUS – Baza Demografia: Wyniki badań bieżących: Stan i struktura ludności: Ludność: 2016: Ludność stan w dniu 31 XII: Ludność według płci i miast: Łódzkie
↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.
↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65
↑ Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych : (prawo składu), Warszawa 1920, s.131.
↑ Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 29.
↑ Monumenta Poloniae Historica, Tom I, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1864, str. 453.
↑ „Dzieje Wielkopolski w wypisach”, PZWS, Warszawa 1963, s. 41-43.
↑ Tadeusz Lewicki, Polska i kraje sąsiednie w świetle „Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. Al Indrisi’ego, cz.I, Polska Akademia Nauk. Komitet Orientalistyczny, PWN, Kraków 1945.
↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V, str. 649.
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r..
↑ Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2019-01-21] .
↑ http://www.polskawliczbach.pl/Leczyca, w oparciu o dane GUS.
↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków, 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012
↑ ^a ^b ^c ^d Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 289. ISBN 83-01-00065-1.
↑ Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2 s. 186
↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 26 listopada 2010].
↑ Strona PKS Łęczyca. [dostęp 2015-05-02].
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-20] .
↑ ^a ^b ELE24
↑ leczyca.naszemiasto.pl
↑ www.mojaleczyca.pl
↑ Członkowie. Unia Miasteczek Polskich. [dostęp 2010-04-20]. (pol.).
↑ Miasta Partnerskie – Urząd miasta Łęczyca (pol.)

Linki zewnętrzne

Łęczyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 264 .
Oficjalna strona Miasta
Łęczyca, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 649 .

[stat-1] GUS – Baza Demografia: Wyniki badań bieżących: Stan i struktura ludności: Ludność: 2016: Ludność stan w dniu 31 XII: Ludność według płci i miast: Łódzkie

[2] Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 13.

[3] Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 65

[4] Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych : (prawo składu), Warszawa 1920, s.131.

[5] Wojciech Kriegseisen, Sejmiki Rzeczypospolitej szlacheckiej w XVII i XVIII wieku, Warszawa 1991, s. 29.

[6] Monumenta Poloniae Historica, Tom I, Akademia Umiejętności w Krakowie, Lwów 1864, str. 453.

[7] „Dzieje Wielkopolski w wypisach”, PZWS, Warszawa 1963, s. 41-43.

[8] Tadeusz Lewicki, Polska i kraje sąsiednie w świetle „Księgi Rogera” geografa arabskiego z XII w. Al Indrisi’ego, cz.I, Polska Akademia Nauk. Komitet Orientalistyczny, PWN, Kraków 1945.

[9] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V, str. 649.

[10] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2014 r..

[11] Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2019-01-21] .

[populacja2016-12] ttp://www.polskawliczbach.pl/Leczyca, w oparciu o dane GUS.

[13] M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków, 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012

[Pilichowski289-14] Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 289. ISBN 83-01-00065-1.

[15] Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2 s. 186

[16] NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 26 listopada 2010].

[17] Strona PKS Łęczyca. [dostęp 2015-05-02].

[18] Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-20] .

[ELE24-19] ELE24

[20] zyca.naszemiasto.pl

[21] www.mojaleczyca.pl

[22] Członkowie. Unia Miasteczek Polskich. [dostęp 2010-04-20]. (pol.).

[23] Miasta Partnerskie – Urząd miasta Łęczyca (pol.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

@@ Linia 92: / Linia 92: @@
 * w XVI wieku rozwój miasta jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego, stolica [[województwo łęczyckie|województwa łęczyckiego]]
 * 1793 – likwidacja województwa łęczyckiego
-* 1793-1807 – pod zaborem [[Królestwo Prus|pruskim]]
+* 1793-1806 – pod zaborem [[Królestwo Prus|pruskim]]
+*1794 - Prusacy rozpoczęli budować wokół miasta fortyfikacje bastionowe
+*7 listopada 1806 - miasto opuściły bez walki wojska pruskie
+*16 listopada 1806 - miasto zajęły oddziały dowodzone przez generała Dąbrowskiego
 * 1807–1815 – w [[Księstwo Warszawskie|Księstwie Warszawskim]]
+*11 maja 1809 - miasto zostało zajęte przez wojska austriackie
 * od 1815 – w [[Królestwo Polskie (kongresowe)|Królestwie Polskim]]
 * 1815 – urodził się w Łęczycy Bernard Lessmann, wydawca i księgarz, dziadek [[Bolesław Leśmian|Bolesława Leśmiana]] i [[Jan Brzechwa|Jana Brzechwy]]

Miasta na prawach powiatu	Łódź Piotrków Trybunalski Skierniewice
Miasta powiatowe	Bełchatów Brzeziny Kutno Łask Łęczyca Łowicz Opoczno Pabianice Pajęczno Poddębice Radomsko Rawa Mazowiecka Sieradz Tomaszów Mazowiecki Wieluń Wieruszów Zduńska Wola Zgierz
Miasta gminne	Aleksandrów Łódzki Białaczów Biała Rawska Błaszki Bolesławiec Bolimów Dąbrowice Drzewica Działoszyn Głowno Grabów Inowłódz Jeżów Kamieńsk Kiernozia Koluszki Konstantynów Łódzki Krośniewice Lutomiersk Lututów Osjaków Ozorków Parzęczew Piątek Przedbórz Rozprza Rzgów Stryków Sulejów Szadek Tuszyn Ujazd Uniejów Warta Wolbórz Zelów Złoczew Żarnów Żychlin

Prowincja wielkopolska	Brześć Kujawski Chełmno Gniezno Inowrocław Kalisz Lidzbark Warmiński Łęczyca Malbork Płock Poznań Rawa Mazowiecka Sieradz Skarszewy Warszawa
Prowincja małopolska	Bełz Bracław Czernihów Drohiczyn Kamieniec Podolski Kijów Kraków Lublin Lwów Łuck Sandomierz Żytomierz
Wielkie Księstwo Litewskie	Brześć Mińsk Mścisław Nowogródek Połock Smoleńsk Troki Wilno Witebsk Wornie
Inflanty	Dorpat Dyneburg Kieś Parnawa

Siedziba gminy	Łęczyca
Wsie	Błonie Borki Borów Bronno Chrząstówek Dąbie Dobrogosty Dzierzbiętów Duży Dzierzbiętów Mały Garbalin Gawronki Gawrony Janków Karkosy Kozuby Krzepocin Drugi Krzepocin Pierwszy Leszcze Leźnica Mała Liszki Lubień Łęka Łęka-Kolonia Mikołajew Mniszki Piekacie Pilichy Prądzew Prusinowice Pruszki Siedlec Siedlec-Parcele Siemszyce Topola Królewska Topola Szlachecka Wąkczew Wichrów Wilczkowice Dolne Wilczkowice Górne Wilczkowice nad Szosą Wilczkowice Średnie Zawada Zduny
Kolonie	Bazylia Borek Leszcze Szarowizna Topola Katowa Wichrów-Kolonia
Osada	Gawrony-Parcela
Osada leśna	Pełczyska
Integralne cz. miejscowości	Biadawka Błonie Poduchowne Borki-Parcela Bronno-Kolonia Dąbie-Kolonia Dudły Dzierzbiętów Duży-Kolonia Helenów Kamionka Karłów Klasa Kobylak Kocirady Kozuby-Parcela Lubień-Parcela Lubinek Mniszki-Parcela Obrywka Ostrówek Piachy Pilichy-Parcela Prusinowice-Kolonia Prusinowice-Parcela Topola Poduchowna Trupianka Wąkczew-Kolonia Wąkczew-Parcele Wincentów Wypychów Zawada Górna Zduny-Kolonia Zduny-Parcele

Miasta	Grabów Łęczyca Piątek
Gmina miejska	Łęczyca
Gmina miejsko-wiejska	Grabów Piątek
Gminy wiejskie	Daszyna Góra Świętej Małgorzaty Łęczyca Świnice Warckie Witonia

Przynależność wojewódzka	gubernia kaliska (1867–1915) woj. łódzkie (II RP) (1919–39) woj. łódzkie (1945–75)
Miasta	Grabów (do 1870) Łęczyca Ozorków (od 1816) Parzęczew (do 1870) Piątek (do 1870) Poddębice (do 1870 i 1934–56 →)
Gminy wiejskie (1867–1954 i 1973–75)	Balków (1868–1915) Bałdrzychów (do 1868) Boczki (do 1868) Borki (do 1874) Chociszew (do 1954) Dalików (do 1954) Daszyna (od 1973) Gostków (do 1954) Ktery (do 1868) Góra Świętej Małgorzaty (od 1973) Grabów Leśmierz (1868–1954) Łęczyca (od 1973) Mazew (do 1954) Ozorków (od 1973) Parzęczew (od 1953) Piaskowice (1868–1953) Piątek (od 1870) Poddębice (1868–1954) Pokrzywnica (do 1870) Rogóźno (do 1954) Sobótka (do 1954) Strzeblew (do 1868) Świnice Warckie (od 1973) Tkaczew (do 1954) Topola (do 1954) Tum (do 1954) Witonia
Gromady (1954–72)	Balków (1954–59) Bałdrzychów (1954–55 →) Besiekiery (1954–68) Błonie (1954–72) Budzynek (1954–55 →) Byszew (1954–55 →) Byszew Grabowski (1954–59) Chociszew (1954–68) Chorki (1954–68) Czerników (1954–59) Dalików (1954–55 →) Daszyna (1954–72) Domaniew (1954–55 →) Drwalew (1954–56 →) Florentynów (1954–58) Gaj (1954–59) Gaj Nowy (1959–72) Gawrony (1954–61) Gostków (1954–55 →) Góra Bałdrzychowska (1954–55 →) Góra Małgorzaty (1954–72) Grabów (1954–72) Grotniki (1954–56 →) Janków (1954–58) Kadzidłowa (1954–61) Leśmierz (1954–72) Leżnica Mała / Leźnica Mała (1954–72) Lorenki (1954–58) Marynki (1954–59) Mazew (1954–72) Parzęczew (1954–72) Piaski (← 1956–72) Piątek (1954–72) Praga (1954–55 →) Przekora (1954–55 →) Różyce Żmijowe (1954–61) Siedlec (1954–72) Sierpów (1954–59) Sobień (1954–57 →) Sobótka (1954–72) Sokolniki (1954–72) Solca Wielka (1954–72) Strzegocin (1954–55 →) Śladków Górny (1954–58) Świnice Warckie (← 1956–72) Topola Katowa (1954–72) Topola Królewska (1954–72) Tur (1954–55 →) Węglewice (1954–58) Wilczkowice (1954–59) Wilczyca (1954–55 →) Witonia (1954–72) Witów (1954–59) Wola Niedźwiedzia (1954–58) Wypychów (1954–72) Zagaj (1954–59)