Przejdź do zawartości

Wyżnie Baranie Wrótka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyżnie Baranie Wrótka
Ilustracja
Wyżnie Baranie Wrótka wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Karpaty, Tatry

Sąsiednie szczyty

Barani Kopiniaczek, Niżni Barani Zwornik

Data zdobycia

27 sierpnia 1907 r.

Pierwsze wejście

Z. Klemensiewicz, R. Kordys

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wyżnie Baranie Wrótka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wyżnie Baranie Wrótka”
Ziemia49°12′11,2″N 20°11′34,6″E/49,203111 20,192944

Wyżnie Baranie Wrótka (słow. Vyšné baranie vrátka[1]) – przełęcz w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w ich grani głównej. Znajduje się w długiej północno-zachodniej grani Baranich Rogów i oddziela od siebie Baraniego Kopiniaczka na południowym zachodzie i Niżni Barani Zwornik na północnym wschodzie[2].

Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Północne stoki opadają z niej do Śnieżnego Bańdziocha – górnego piętra Doliny Czarnej Jaworowej, południowe natomiast zbiegają do Baranich Pól w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich[3]. Możliwe drogi dla taterników prowadzą na Wyżnie Baranie Wrótka od północnego wschodu z Wyżniej Baraniej Szczerbiny w sąsiedniej Baraniej Grani oraz od południa przez Baranie Pola i dalej stromą rynną[2].

Pierwsze wejścia (przy przejściu granią):

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 405. ISBN 83-01-13184-5.
  2. a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 6–7.
  3. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.