Jaworowa Przełęcz
 Jaworowy Szczyt i Jaworowa Przełęcz ze szlaku z Czerwonej Ławki | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2250 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Karpat  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Jaworowa Przełęcz (słow. Javorové sedlo, niem. Hintere Rote Bank, węg. Vörös-pad[1], 2250 m n.p.m.) – głęboka i szeroka przełęcz w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Jaworowym Szczytem (Javorový štít, 2417 m) a Ostrym Szczytem (Ostrý štít, 2360 m), dokładniej zaś Małym Ostrym Szczytem, zachodnim wierzchołkiem masywu. We wschodniej grani Jaworowego Szczytu opadającej na przełęcz położone są niewielkie Siwe Czuby (Sivé zuby). Na północ od przełęczy znajduje się Dolina Zadnia Jaworowa, a na południe – Siwa Kotlina (jedno z odgałęzień Doliny Staroleśnej).
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Dla taterników stanowi natomiast dogodne połączenie dolin leżących po obu jej stronach; było ono już od dawna używane przez myśliwych z Jurgowa. Nazwa przełęczy pochodzi od leżącej poniżej Doliny Jaworowej.
Pierwsze znane wejścia:
- latem – Viktor Lorenc, być może z towarzyszami, październik 1878 r.,
- zimą – Viktor Roland i Štefan Zamkovský, marzec 1928 r.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVI. Rozdziele – Czerwona Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973.
- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
