20 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1938 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
6 pułk artylerii ciężkiej, 10 pułk artylerii ciężkiej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk dypl. Królikiewicz Stanisław I |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
20 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (20 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych L.5541/Org.tj.38 z 2 grudnia 1938 roku, przez 6 pułk artylerii ciężkiej ze Lwowa i 10 pułk artylerii ciężkiej z Przemyśla[1]. Po zmobilizowaniu w dniu 23 marca 1939 przez 9 pułk artylerii ciężkiej 20 dywizjonu artylerii ciężkiej, istniały dwa dywizjony artylerii ciężkiej o tym samym numerze. W maju 1939 dywizjon stacjonował we Włodawie[2]. W trakcie mobilizacji alarmowej w dniach 23-29 sierpnia 1939 na bazie zawiązek z pokojowego 20 dywizjonu artylerii ciężkiej oraz z zasobów 9 pułku artylerii ciężkiej w garnizonie Włodawa w grupie czerwonej, zmobilizowano 98 dywizjon artylerii ciężkiej[3].
Organizacja i obsada personalna w 1939[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna w marcu 1939 roku[2][a]:
- dowódca – ppłk dypl. Stanisław I Królikiewicz
- zastępca dowódcy i oficer zwiadowczy – kpt. Edward Mieczysław Chmelik
- dowódca plutonu łączności – por. Konstanty Grzywna
- dowódca 1 baterii – kpt. Tadeusz Henryk Dąbrowski
- dowódca 2 baterii – kpt. Edward Niemesz
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Korbal 2021 ↓, s. 59-65.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 757.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 289, 335, 966.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Jędrzej Korbal: Armata 105 mm wz.13 i wz.29. Wielki Leksykon Uzbrojenia wydanie specjalne tom 5/2021. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2021. ISBN 978-83-8164-501-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010. ISBN 978-83-86100-83-5. OCLC 674626774.